Anne, baba benden bir halt olmaz.
Derdin, dışarıda ki herhangi bir eskort namusundan söz ederken; demekte de haklıydın.
Böyle değildim inan,
ruhumu görmeden kirletme bedenimi.
Sadece ağlıyor o küçük kız.
Kaybettiği onca şeye nazaran aradığı bir benlik var
Şâyet ne kadar arasa da boş,
O olamadı hiçbir vakit o.
Toplumun dayattığı o figurden öte olamadı korkak düşleri.
Günah, yasak, haram.
Yanlış, ayıp, namus.
Orospu, fahişe, aşağılık.
Tüm iğrenç ithaflar benim.
O Toplumun ayıpladığı, kusur gördüğü, o kendine kusursuz derken Toplumun orospu dediği, kendi öncelikleri olan tüm yanlışlar bana aittir.
Tüm günah alışagelmiş davranışlar da benim.
Bana ait olan herkes, her şey kirlenir.
Adımın olduğu her yeri yakar bedenim.
Yok bir ilmim, ilkim sadece benim.
Kendi kendimi saatlerce tadar, duvarlarımı ilk ben keşfederim.
"Bedenimde ki kırmızı mumları göğüslerinle temizlemeni izler öylesine bir kaç söz söyler, okşarım aşağılık ruhunu.
Bilirsin istersem çoktan benim olmuştur.
Bebeğim göz yaşı dökme,
Akatacağın onca şey varken ıyi bir seçim olmaz.
Bilirsin dışarıda beni tanımıyorsun
Ama ben o beyaz odada saatlerce seviştiğin tek kadınım.
İçerim, içerim doyamam sana.
İşim bittiğinde beni tanımıyorsun.
Bebeğim lütfen ağlama
İstediğin herşeyi vereceğim.
Ama bilirsin,
Yeterince kullanıp attıktan sonra seni tanımıyorum.
Dışarıda beni gör, gözlerini çöpe at.
ben anneciğinin hiç de beğenmeyeceği türden toy bir oğlanım."
Ne denli yavşak biri olduğumu an her mecrâda.
Ve bütün bunların hepsi bir kurmaca.
Senin arkamda bıraktığım o zihniyetin de kurmacadan ibaret.
Bebeğim lütfen ağlama,
Onca şeyin yalan olduğunu bir tek ikimiz biliyoruz.
Ne geceler sevişmişiz, ne gündüzler koynumda uyanmışsın.
Bebek gibi bakmışım sana
İşim bitince de beni tanımıyorsun.
Yatak odasında bağırır, dışarıda sessizce üşürüm sana.
Adım yetiyor adını bastırmaya.
Bebeğim lütfen ağlama,
Sen benim kulumdun, seni bir ben sustururdum.
Ah benim aptal bebeğim.
Tanrına dokunamayacak kadar alçak olduğunu bilecek kadar büyüdüğünü sanıyordum.
