Romandaki Kötü Karakter Oldum

Yaşamak, Başrolle Tanışmayı Getirir

🎧Dua Lipa- Training Season

İyi Okumalar~~

.
.
.

Bana güvenmek zordu. Benim de yanımda kötü karakter Duru Altınay olsaydı, ben de güvenmedim. Fakat insanların güvenini kazanmak gibi bir niyetim yoktu. Duru'nun ailesi sandığı insanların hepsi, kadın başrol Ahenk'e aitti. Babası, annesi, abileri, ikizi ve diğer bütün ailesiyle; çevresindeki diğer bütün insanlar...Gerçekler ortaya çıkınca hepsi, başta olması gerektiği gibi, Ahenk'in olacaktı. Neden ozaman benimle alakalı önyargıları olan insanlara, hiçbir kötülük yapmayacağımı kanıtlamaya çalışayım ki? Onların hayatında hiçbir yerim olmayacaktı. Fakat Duru'nun yaptığı ya da yapacağı bazı hataları telafi edecektim. Çünkü çevremde gülüp, eğlenen ve bana bir şans daha vermeye çalışan insanlara üzülüyordum. Hikayede neler olacağını bildiğim için, onlara yardım edecektim. Ayrıca bu yardımı bedavaya da yapmıyordum. Bilmediğim bir dünyada, benim yaşam masraflarımı karşılayacaklardı ve paralarını harcayacaktım. İki taraf için de, çok karlı bir düzen olacaktı.

Ben, kendi kendimi haklı çıkarmaya çalışırken, Karan sessizce arabayı sürüyordu. Dikketle yüzüne baktım. Simsiyah gözleri, siyah ve hafif uzun saçları vardı. Yandan yüz hatları gerçekten güzel görünüyordu. Yakışıklı bir çocuktu. Ben onu incelerken, o yola odaklanmış bir şekilde araba sürüyordu. Ne o konuşma başlatıyordu, ne de ben... Fakat garip bir şekilde, içinde bulunduğumuz sessizlik,rahatsız etmiyordu. Konuşsak, birbirimizi daha çok rahatsız edecek gibiydik. Bir an da bakışları bana dönünce, simsiyah gözlerine bakmaya devam ettim. O ise gözlerimi ondan çekmediğim için, rahatsızca kıpırdanıp, utanarak önüne dönmüştü. Ben de, hiçbir şey olmamış gibi gözlerimi üzerinden çekip, önüme döndüm. Hiç utanmamıştım. Eskiden insanları incelemekten çok çekinir, bu onları rahatsız edebilir diye endişelenirdim. Yaşananlardan sonra, artık böyle hissetmiyordum. Herkesi, yüzlerindeki her bir ifadeyi incelemek istiyordum. İnsanlar acaba neler saklıyor o ifadeler arkasında diye, düşünüp duruyordum. Yine kandırılmaktan korkuyordum belki de...

Bakışlarının hâlâ bana deyip durduğunu görünce, bıkkınlıkla ona döndüm. Sinirli bakışlarımı görünce:
"Önce sen başlattın." Diye çıkıştı Karan, bilmiş bir şekilde. Gözlerimi devirerek söylendim:
"Çocuk musun?" Sorduğum soruyla beraber, bu sefer o sinirle bana bakarak, konuştu.
"Hayır. Otuzlu yaşlarında görünen, baba esprileri yapan biriyim. Unuttun mu?" Benim ona söylediğim şeyleri, bana laf sokarak hatırlatıyordu beyefendi.
"Yani çocuksun. " diyerek, kendi sorumu yanıtladım ve gülerek, önüme döndüm. Yanımda sinirle nefesini verişi, çok eğlenceliydi.

"Hangi bölümdesin? Merak ettiğimden sormadım bu arada. Sadece sohbet olsun diye..." Söylediklerimden sonra gülerek, kısaca bana baktı. Sonra arada bir bakışlarını yoldan ayırarak, bana dönüyor ve konuşuyordu.
"Başlarda, Film Tasarımı istiyordum fakat sonradan, performans sergileyen insanlar gibi olmak istediğimi fark ettim. Bundan dolayı Sarıyeldeki, Sahne Sanatları bölümünü seçtim. Ülkede en iyi dans ve müzik eğitimi veren okul, biliyorsun. Müfredatı farklı ve kendi standartları var. " Ben söyledikleriyle beraber, şaşkınlıkla ona dönerken, o merakla bana bakarak, sordu.
"Sen, hangi bölümü ve okulu seçtin?"

"Ben de aynı yere kayıt yaptırdım..." Bu sefer şaşırma sırası ondaydı. Tabi ben değil, Duru seçmişti bu bölümü. Hikeyenin geçtiği yer; bu bölüm, bu okuldu. Bütün karakterler orada tanışacaktı. Tabi, Karan hikaye başlamadan öleceği için, o yoktu kitapta. Bu görünüşüyle olsaydı zaten, başrol erkek ya da ikinci erkeğin rolünü çalardı. İkinci erkek olması daha muhtemeldi çünkü başrol psikopatlığına sahip değil gibi duruyordu.

İkimizin üzerinde de aynı bölümde olmanın şaşkınlığı varkan, ilk konuşan o olmuş ve sessizliği bozmuştu.
"Orhan amca hiç bahsetmemişti." Gözlerimi istemsizce devirdim. Elbette bahsetmezdi! Duru, dede beyin umrunda bile değildi. Adama yarardan çok zararı vardı. Adam elbette okuyacağı bölümü bile bilmezdi çünkü Duru'yu pek sevdiği söylenemezdi. Fakat dünden beri bana iyi davranıyor gibiydi. Duru gibi davranmadığım için ilgisini çekmişim gibi duruyordu. Dede bey ne kadar kafa adam olsa da, o da güvenilmez bir insandı, benim için.