Nereye Kadar ?

6 Şubat 2023

Yine derin düşüncelere dalmıştım derin düşünceler zaten ne zaman giderlerdi ki insanlardan bazen düşünmek çok yoruyor insanı..
Sabah okulum var ve asla gitmek istemiyorum okul çok uzakta olduğu için her gün gidip gelmek zor geliyordu 11.sınıf en önemli yıl sanırım üniversite sınavı için ki üniversite düşünüyormuyum onu da bilmiyorum belirsiz bir insan olmak yoruyor.
oturduğum yerden ayağa kalktım tabi ne kadar fazla telefona baktıysam başım dönmüştü aynadan kendime baktım ve upuzun saçlarım berbat haldeydi ışığı açtım ve mutfağa gittim evde tek uyanık bendim ne de olsa karanlık korkum yoktu aksine karanlığı seviyordum mutfağa girdim ve akşam yemeğinden kalan yemekleri ıssıtım ve tabağa koydum geri odama geçtim yine berbat haldeydim bilmem kaçıncı evresindeydim depresyonun saat 1 olmuştu Snapchati açıp vidyo çektim yemek yerken sabah okul olduğu için söyleniyordum 15 tatilin son günüydü ne de olsa insana zor geliyor 15 gün yatıp okula gitmek yemeğimi bitirdim ve bi bardak su içtim sonrasında oyuna girdim Pubg nedense vazgeçilmez bir oyun insanlar ne kadar da saçma bulsalarda seviyordum ben en azından kafamı orada dağıtabiliyordum.
Saat 3 olmuştu şarjımda azalmıştı baya telefonu şarja takıp tik tok izledim biraz keşke izlemeseydim piskolojim bozulmuştu ağladım biraz oturup sonra yatağıma yattım dijital günlüğümü açıp "keşke ölsem" yazdım ergenliğim hangi evresindeysem artık telefonu karnımın üstüne koydum ve karanlık odada tavana baktım uykum gelmişti baya 3 saat sonra kalkıp okul için hazırlanıcaktım uyumak istedim ama uyuyamadım..
4.16
Uyuduğumu zannetim karabasan denilen şey sanırım yatağımı sallıyordu rüyamda sesim çıkıyor mu diye kontrol ettim "Anne" dedim sesim çıkıyor gibiydi ama idrak edemedim tam net ve anladım ki deprem oluyor "Anne deprem oluyor" diye ağzım çıktığı kadar bağırdım ve hala yatağımda yatıyordum neden kalkmıyorum bilmiyorum telefonumu sımsıkı tutuyordum annemler odaya girdi "sakin olun " diyerek babam ve annem kardeşlerimi aldılar ve oda da olduğumız yerde duruyorduk birazdan geçer diyerek ve sonra annem "aşağı inin" dedi ben tirtir tireyerek aşağıya inmeye çalıştım 2 katlıydı evimiz 2.katında oturuyorduk ve dışarıya çıktım yağmur yağıyordu bardaktan boşalırcasına sokakta yerde çömeldim hala sallanıyorduk ve gözlerimi kapatıp "Allahım ölmek istemiyorum" diye haykırıyordum ne garip değil mi ölmek istedim ve 1 saat sonrasında Ölmek istemiyorum diyordum ölsem dahi ailemin ölümünü görmeden ölmek isterdim.
Sallantı durmuştu nasıl bir cesaretse eve geri çıkıp elime ne geçtiyse almıştım ve o gece arabada uyumaya çalışmıştık Ve ben sabaha kadar titredim soğuktan değil ölmekten

Bazen ölümün var olduğunu bilmeliyiz ufacık şeyler yüzünden ölmek istememeliyiz çünkü Allah ansızısın ölümü tatdırır ben ölümün kıyısından döndüm bu gece...