ik laat je nooit meer gaan

misselijk

"kijk, daar is ie." fluisterd Floor in mijn oor. Lachend kijk ik naar Daan, hij lacht terug ziet Marit. "zag je dat Floor? Hij lachte naar me." Floor schiet in de lach. "Is dat het enige? Hij had je op zijn minst toch een kusje kunnen geven." zegt Floor lachend. "Hahaha, grappig hoor, zegt Marit geergerd. "We hebben nog niks hoor." zegt Marit zuchtend. "Ik maakte ook maar een grapje hoor marit." Met haar armen over elkaar loopt Marit door. Marit voelt dat ze duizelig wordt. Floor kijkt naar het gezicht van marit. "Je gezicht is helemaal bleek, gaat het wel?" Floor slaat een arm om haar heen en loopt met Marit naar een bankje. Marit voelt dat ze als maar slapper wordt. Floor wil gaan zitten, maar opeens valt Marit op de grond. Floor schrikt zich dood en schud Marit's hoofd een paar keer heen en weer, maar er gebeurt niks. Om Marit komen steeds meer kinderen staan. Ook komt er een concierge aangelopen. Hij knielt naast Marit op de grond. Langzaam zie ik dat Marit haar ogen opend. Alle kinderen zijn zo te zien opgelucht. Ook Floor. Marit gaat een stukje overeind zitten maar gaat al snel weer zitten. "Wat is er Marit?" vraagt de concierge. "Ik voel me duizelig, en heel erg moe." zegt Marit zachtjes. De concierge helpt haar overeind. "Kom maar mee, ik bel je ouders en dan mag je naar huis. Marit knikt alleen maar. Samen lopen ze met de concierge mee naar de receptie. Al snel na dat ze gebeld hebben, komt de moeder van Marit en Floor binnen. "ach meisie, gaat het. Kom maar snel mee naar huis" zegt de moeder. Samen loopt Marit met hun moeder naar de auto en rijden naar huis.