ik laat je nooit meer gaan

Verliefd op de verkeerde

De volgende ochtend gaat Marit gewoon weer naar school. Fluitend pakt ze haar fiets uit de garage. "Hey wacht een even op mij." zegt Floor bazig. "Ik was toch ook nog niet weg." zegt Marit kattig terug. Samen fietsen ze het pad van de tuin uit en zwaaien naar hun moeder die nog in de deur openening staat. "Kijk eens wie daar is." zegt Floor lachend. "daaaaann" zegt Marit heel zachtjes. Daan komt aangefietst. "hai meiden." meiden zegt daan. "hoi" zeggen Marit en Floor tegelijk terug. Marit voelt dat ze bloost. "Ehmm....ik moest nog even langs anne. Mijn boeken ophalem." zegt Floor en fietst weg. "wat een leuke meid is die zus van jou toch ook." zegt Daan verliefd. Marit voelt een druk in haar maag. "Ja ze is heel lief hoor, maar kan soms ook best irritant zijn." Zegt Marit vreselijk geiriteerd. "Vind je haar misschien leuk." Vraagt Marit. Daan, kijkt naar Marit. "Misschien." antwoord hij. "oke.....maar ikuhhh ik ben thuis iets vergeten." zegt Marit. "Tot straks op school dan." zegt hij en vrolijk fietst hij weg. Ik neem een andere weg naar school, zodat ik Daan niet tegen kan komen. Marit had het kunnen weten. Floor en Marit lijken sprekend op elkaar. Met een verdrietig gevoel fiets Marit naar school. Marit fietst het school plein op en zet haar fiets in de fietsenstalling. Ze heeft een verschrikkelijke omweg genomen. Maar is gelukkig toch nog optijd. Anne en Lisa komen naar Marit toegerent. Marit heeft hun ook al verteld dat ze Daan leuk vind. Anne houdt een foto onder Marits neus. Marit schrikt, "Zijn dat Daan en Floor?" vraagt Marit. Anne knikt. "Ik zag ze zoenen achter de fietsenstalling." verteld Lisa ernstig. De tranen springen Marit uit de ogen. Ik dacht dat Floor Daan helemaal niet leuk vond. Marit loopt boos, naar de ingang van de school. En gaat op een bankje zitten in de school. Ze voelt zich in de steek gelaten door haar eigen zus. Ze dacht dat Floor nooit zoiets zou doen. Maar blijkbaar dacht Marit dat verkeerd.