Mroczne kłamstwa

Prolog

Dzisiaj odbyła się piąta rocznica śmierci mojej mamy. Stałam wraz z tatą przy szarym krzyżu, na którym znajdowały się dane na temat mojej mamy. Jedyne czego brakowało mi to wiedzieć skąd pochodzi, nigdy nikt mi tego nie powiedział. Słyszałam tylko cały czas od taty ,,Gdy nadejdzie odpowiedni czas wszystko mama ci wyjaśni". Tego czasu już nie było, a w głowie pozostały mi tylko pytania. Mój tata zawsze, gdy się o to pytałam po śmierci mojej mamy kim była, i gdzie się urodziła tata milczał w tej sprawie. Teraz elegancko ubrany mężczyzna stojący obok mnie odwrócił się od miejsca pochówku mojej rodzicielki i poszedł w stronę samochodu. Jesteśmy zamożną rodziną, mój tata jest wysoko ustawionym urzędnikiem, który wiedział wszystko na temat tego co teraz dzieje się w Franstissi. Ja będąc jego córkom nie mam łatwo, zawsze tylko moje przyjaźnie opierały się na tym, że rodzice dzieciaków chciały coś od mojego taty, dlatego zaczęły się ze mną zadawać, jak już osiągnięty był przez nich cel porzucali mnie, jak śmiecia. Do dnia dzisiejszego nigdy nie miałam prawdziwej przyjaźni, byłam tylko ja sama, przed śmiercią mojej mamy to ona była moją przyjaciółką. Po jej śmierci nie mogłam się pozbierać, bo to była jedyna osoba na świecie, która nie widziała we mnie karty przetargowej nie widziała mnie jako ktoś kogo można wykorzystać do własnych celów. Jedyne co mogłam mieć tylko jej za złe, jest to że nie opowiedziała mi swojej historii. Nie wiedziałam czy mam dziadków, czy ktoś z rodziny mojej mamy żyje. Nie wiedziałam kompletnie nic. Nie wiedza przytłacza człowieka, ponieważ nie wie kim tak naprawdę jest. Ta świadomość, że tak naprawdę nie jest się sobą doprowadza do szaleństwa, zmusza do rozwikłania zagadki, przez którą życie owej osoby może się zmienić, diametralnie. Wiedziałam od urodzenia że jestem inna, ale nie spodziewałam się aż takich sekretów skrywanych przede mną tyle lat.