Sevim ile mert Aşkı

Hepsi Burada Bir Arada Rafadan Tayfa!

Mertin anlatımı

Beni zorla bir odaya götürdüler, kapıdan tam çıkıcakken kapıyı suratıma kapatdılar. Buradan kaçmam lazımdı. Oda yı inceledim.
Eski püskü bir odaydı. İçinde sadece bir yatak vardı. En azından yatak vardı. Yatağa uzandım, elim kolu bağlı oturamazdım. Rafadan tayfayı kurtarmam lazımdı. Oturduğum yataktan kalktım, kapıya gitdim. Kapıyı kilitlemişlerdi. Kapıyı yumrukladım

Mert:Yardım edin! Biri odaya girdi!

Hiç bir ses gelmedi. Kapıdan uzaklaştım, odayı incelemeye devam etdim. Duvarlarda bir gariplik vardı.
Elimi duvarlara dokunurdum. Sadece toz. Odanın içinde küçücük bir pencere vardı. Ondan atlayamadım. Çünkü sığmazdım. Ama yinede denemeliyim. Pencerenin yanına gitdim. Pencere de kilitliydi. Bende pencereye yumruk atdım. Pencere kırıldı, kırıldığında bir ses geldi.
Elim kanıyordu, fakat şuan bununla uğraşamam. Pencerenin içinden geçmeyi denedim. Yaşasın! Pencereye sığdım. Beni koydukları oda çatı katıydı. Yani şuan çatının üstündeydim. Aşağıda Aslı denilen Kadının adamları vardı. Yutkundum,
Burası çok yüksekti, aşağı atlasam büyük ihtimalle ölecektim. Bende çatıda dolaşmaya karar verdim.
Çatıda dikkatlice yürüyordum. Aşağıya bakmamaya çalışıyordum. Bu yerde çok fazla oda vardı ve şanslıyım ki bu odaların balkonlarıda vardı. Bu insanlar tam olarak neyin nesiydi? Bir ordu mu? İstanbulda ne işleri vardı bunların? Yakınımda olan bir balkona atladım. Atladığımdan yere çakıldım. Bacağımı incittim. Çok oyalanmadan ayağa kalkmaya çalıştım. Ayağa kalkmıştım, yürümekte biraz zorlanıyordum. Balkon kapısına gitdim içeriye baktım. Bir kız vardı. Küçük bir kız. Balkon kapısını açmaya çalıştım ama kapalıydı. Küçük kız koltukta oturmuş kitap okuyordu. Beni görünce çığlık atdı.

Mert:Sesiz ol lütfen!

İşaret parmağımı ağzıma götürdüm. Susması için sesiz ol işareti yaptım.
Kız balkon kapısına yaklaştı. Kapıyı açtı.

Kız:Sen kimsin?

Mert:Yardıma ihtiyacım var.. Bana yardım eder misin?

Kız:Ama ben-

Kız lafını tamamlamadan odasına girdim.

Kız:Hey! Odama giremezsin.

Mert :Girdim bile!

Kız:Kimsin sen?

Mert:Bana yardım edicek misin Ailem tehlikede!

Kız:Nasıl tehlikede?

Mert:Aslı denilen bir kadın ailemi kaçırdı!

Kız:Annem mi? Annem sadece bir grup genci burada esir tutduğunu söyledi? Siz nasıl ailesiniz?

Mert:Arkadaşlarım onlar benim fakat ailem gibiler!

Mert:Bir dakika Aslı senin annen mi?

Kız:Evet? Ama sana yardım edeceğim!

Mert :Nasıl yani? Beni annene şikayet etmiyecek misin?

Kız:Hayır, kötülük yapan kişi annem bile olsa affetmem!

Kız:Aslı benim öz annem değil. Benide burada esir tutuyor!

Mert:Ne?!

Kız:Sana yardım ederim ancak bir şartım var!

Mert :Neymiş o şartın?

Kız:Benide yanınızda alıcaksın!

Mert:Tamam, fakat buradan nasıl kaçacağız?

Kız:Benim bir planım var!

1 saat sonra

Kız:ÜÇERKE! ÜÇERKE!