Neva 16 yaşında trafik kaza sonucu babasını kaybeder. Bundan 4 yıl sonra annesi yeni bir evlilik yapmak ister ve İstanbula taşınması gerekir, fakat Nevanın İzmir de bırakmayacağı bir sporu vardır. Buz pateni. Annesi onu sözleriyle ikna eder ve İstan...
Selamlar! Yeni bir hikaye, yeni bir başlangıç mı diyelim? Bu hikayeyi seveceğinizden eminim! Bu güzel hikayeyi yazarken aynı zaman da diğer "Benim Gibi Ölü" adlı hikayemi de devam ettireceğim. Bu hikayede sizi bolca aşk, heyecan ve komedi bekliyor. Umarım düşündüğüm gibi seversiniz. Sizleri seviyorum iyi okumalar! ✨ 🦋
.
.
.
.
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
16 Haziran 2020
Gözlerimi açtığımda havanın tam anlamıyla aydınlandığını gördüm. Evimiz de asla özel alana saygı söz konusu olmadığı için annem daldı odama. "Günaydın!Günaydın,günaydın!" dedi neşeyle.
Uyumayı herşeyden çok sevdiğim için ilk uyandığım dakikalar yataktan çıkmayıp, iyice ayılana kadar uzanmak, rahatsız edilmemek kırmızı çizgimdi. Birileri böyle hızlıca odama girmesi rahatsız ediyordu.
Bu yüzden kafamı yumuşak beyaz yastığıma gömdüm ve anneme boğuk bir sesle seslendim.
"Anne uyumak istiyorum!" dedim. Sesimde bıkkınlık vardı.
"Hayır hayatım, hadi hepimiz seni kahvaltı da bekliyoruz."
Her hafta sonu aynı şey yaşanıyordu.
"Tamam anne giyinip geliyorum." dedim. Annem odamdan çıktıktan sonra sıcak yatağımdan çıktım. Üzerimde ki askılı pembe pijamamı ve kısa şortumdan kurtulduktan sonra dolabımın kapağını açtım. Siyah bir tayt üzerine ise oversize bir t-shirt giydim. Saçımı tepeden ev topuzu yaptım ve odamdan çıktım. Aşağı kata doğru ilerledim, babam, annem ve küçük kardeşim Ayaz da masadaydı.
"Prensesim!" dedi babam büyük bir heyecanla bana.
"Babam!" dedim ve yanına geldiğim de yanağına kocaman bir öpücük kondurdum.
Boynuna sardığım ellerimi geri çektim ve sandalyeme oturdum.
Kahvaltı da en sevdiğim herşey vardı resmen. Dilimle dudağımı yalayıp acıktığımı belli ettim.
16 senedir bu ailem beni şımartarak büyütmüştü.
İstediğim herşeyi bana ulaştırmıştı,özellikle babam benim için çok hassastı.
Ailemi kaybetmek en büyük korkumdu.
"Gençler, bugün güzel bir yemeğe gideceğiz." dedi babam. Kahvaltısını bitirmiş sandalyeye yaslanmıştı.
Ayaz hemen ayaklandı ve olduğu yerde şımarık bir çocuk gibi zıplamaya başladı.
