AHUDUDU

BİR KADIN,İKİ ÇOCUK

Bazen etrafındaki insanlardan nefret edersin.Ama vardır ya hani içimizdeki tüm duygulara savaş açsa kazanacak o duygu,Merhamet.Merhamet en kötü durumda olsak bile etrafımızdaki insanlara karşı beslediğimiz duygudur.Peki merhametin amacı nedir?Merhametin amacı insanları bir araya getirmektir.

Yaseminin yerde üstüne düştüğü çivinin tam göğüs kafesine girmesinin üstünden 3 dakika geçmişti,Ama henüz kimse yoktu.Çünkü Ambulansı henüz aramadım,Annemin ölümüne sebep olan bu kadın için ambulansı aramadım.

Onun yerine kaçmayı seçtim.Ormanın derinliklerine daldım.Ankarada yaşıyordum,evimiz şehire çok uzaktı.Bunun nedeni babama zarar vermek isteyen kişilerdi,bugün tüm korumaların tatil günüydü.Hiçbiri yoktu,benide gören kimse olmadı.

Ormanda çok hızlı koşmuş olmalıyım ki,bir ağaç ev gördüm.Terk edilmiş olmasını umarak ip merdivenden yukarı çıktım.

Yukarı çıktığımda Abimi gördüm,doğru ya burası bizim ağaç evimizdi.Çocukken hep buraya gelirdik abimle.

Abim kucağında sevgilisiyle öpüşüyordu.Evet bunu söylemek utanç verici ama sanırım onları basmıştım.Abim beni gördü.Kahverengi saçları dağılmış mavi sweat'inin üstü yemyeşil olmuştu.Siyah eşofmanı her zamanki gibi üstündeydi.

"Ahu?"dedi abim şaşkınlıkla."Merhaba abi."
Ayla abla abimin kucağından indi,abim ayağa kalkıp yanıma geldi."Senin ne işin var burda?"

Sertçe yutkundum,abime her şeyi anlatabilirdim.Ama onu düşürdüğümü söylemeyecektim."Abi Yasemin evde ayağı takılıp düştü."Abim,"Sakın ondan korkup kaçtığını söyleme,neyden korktuğun belli değil zaten."dedi

"Abi.."dedim sesim çok kısık çıkmıştı.Abim
"söyle güzelim korkma."diyerek göz yaşlarımı sildi,bana sarıldı.Saçlarımın kokusunu içine çekti."Abi Yaseminin göğüs kafesine çivi girdi."dedim ve daha çok ağlamaya başladım.Omuzlarım sarsıla sarsıla ağlıyordum.

Arkadan Aylaya baktım.Bir eliyle ağzını örtüp şaşkınlığını saklamaya çalışırken yeri izliyordu.Abimin kaskatı kesildiğini ona sarıldığım için hissetmiştim.Abim derin bir nefes çekerek"Öldü mü?"diye sordu.Ağlamaktan sesimi bulamıyordum.
"Sanırım.."dedim

Abim"Ambulansı aradın mı?"Dedi kafamı iki yana salladım."Zaten çoktan ölmüştü,gözleri açık kalmıştı."dedim.Abimin telefonunun çalma sesiyle yerimden sıçradım.Abim telefonu açtı."Efendim baba..Evet yanımda,neden sordun?Ne?,Tamam baba hemen geliyoruz."dedi ve kapattı."Yasemin hayatını kaybetmiş."

Hayatımda ilk defa birine zarar vermiştim,ve nedense Yasemin hakkında iyi şeyler düşünmeye başlamıştım.En azından babamı mutlu ettiğini biliyordum.

Bacaklarım da derman kalmamıştı,bir anda dizlerimin üstüne düştüm.Aylanın beni sırtımdan yakalayışı.Sonrası karanlık.

OĞUZ SARSAN
"Ahu iyimisin?"dememe kalmadan Ahu yere düştü.Babamın haberi olmadan onu hastaneye götürmeliydim.Ama yapamazdım babam Ahuyuda çağırmıştı.

Ben sağlığı bitirmiştim.Ama üniversiteye gitmemiştim.Ahu'yu kucağıma aldım.arabanın arka koltuğuna yatırdım.Ayla'ya onu Kolonya ile ayıltmaya çalışmasını söyledim.

Yola çıktık eve 20 dakikalık yol kalmıştı.Ahu biraz ayılmıştı.
💞
Evin önünde durdum.Ahu'da ayılmıştı. Arabadan hızla indim.Evin önünde bir ambulans vardı ve birkaç polis arabası.Evin önü sarı şeritlerle çevrelenmişti.

Şeritin altından geçtim,Eve girdim.Babam merdivenler de oturmuş,ağlamıyor aksine sinirli görünüyordu.beni görünce"Bab-"
Dememe izin vermeden,"NERDE LAN O AHU!"diyerek bağırdı."Neden?"dedim."Yine tüm sinirini o kızdan mı çıkaracaksın?"derin bir nefes aldım."Benden çıkar baba bak burdayım.Gerçekleri gör artık,o kadın annemin ölümüne sebep oldu.Neden bunu anlamıyorsun.O kadın o evde hizmetçiydi baba,sende gözü vardı.Deprem olurken kendisi dışarıya çıkmıştı,kapıyı annemin üstüne o kilitlemişti baba.Deprem de bizim evimiz yıkıldı baba,annem içinde CAN VERDİ!"Birinin babama gerçekleri göstermesi gerekiyordu.Bu kişi ben olmamalıydım ama Ahunun artık böyle şeyler çekmesini istemiyordum.

Ahu'nun kapının ordan gelen sesini duydum."Gerçekleri gör baba,bir kadın için iki çoğundan vazgeçtin."
-BÖLÜM SONU-