YA SONRA?

3.BÖLÜM "İLK GÜN"

Bu durumun ardından hemen odama gitmiştim.O,o güzel odama ve yarın okuldaki ilk günümdü.Gerçekten de o kadar heyecanlıydım ki.Yani düşüncesi bile o kadar güzeldi, ilk defa bir okul ilk defa arkadaşlar kim bilir belkide ilk aşkım bile okulda olurdu.Neyse gittiğim okul özeldi ve de dört tane yabancı dili vardı.Aklıma hemen ne giyeceğim geldi ve de yarın giyeceklerimi şimdiden seçmeye başladım,cidden işim çok zordu,onlarca kıyafet arasından sadece bir tanesi... Neyse sonunda bulmuştum ne giyeceğimi, çok güzel olmuştu, zorda olsa her şeyi belirlemiştim.Üstüme arkasında çapraz kemerler olan beyaz bir askılı,altıma ne koyu ne de açık tam ortasında mor bir etek giyecektim.Askılı mı eteğimin içine sokacaktım böylece elbise gibi olacaktı.Tam askılının bittiği yerden ise koyu mor bir kemer geliyordu,kemer inceydi ve demir kopçası vardı.Saçımı yanlardan bir tutam örüp arkaya bağlayacaktım tabii ki mor tokalarla.Ayakkabı olarak ise beyaz kibar bir babet giyecektim.Yatağa uzandım ve gözümü kapatmaya çalıştım ama heyecandan o bile olmuyordu.

Gözümü açtığımda sabah olmuştu, hemen lavaboya gittim ve yüzümü yıkadım.Sonra kıyafetlerimi giyinip saçımı yaptım,saçımdaki tokalar mordu ve kelebek şeklindeydi. Kendime bir kez daha bakınca birinci sınıfa başlayacak olan küçük bir kız olarak gördüm. Ama ne yazık ki okul yeni başlamıyordu yarı yılın ortasındaydık. Hatta bu yüzden kayıt işlemlerim o kadar zor yapılmıştı ki babam bir ara beni okula göndermekten vazgeçiyordu. Aynada kendime bakarak düşüncelere dalmışken kardeşimin içeri girdiğini görmüştüm. Hiç kapıyı çalmaz mıydı bu bücür? "Abla babam seni bekliyor kahvaltı yapacakmışız" dedi heyecanla sanırım babamla dünkü konuşmamızdan sonra biraz da olsa ona iyi davranmaya başlamıştı. Bu bir gelişmeydi sonuçta. "Tamam hemen geliyorum sen in" dedim ve çıktı. Son kontrollerimi yaptıktan sonra lavabodan çıktım. Aşağıya indim ve babamı yemekleri masaya koyarken gördüm ayrıca babam gülüyordu. Ne zamandır böyle değildik biz? Kardeşim mutlu bir aileyi ilk kez görüyordu. Bu anın bitmesini hiç istemiyordum ama bundan sonra hayatım hep böyle olacaksa iyi ki buraya gelmiştik, iyi ki yeni hayata ilk adımlarımızı atmıştık. Masaya oturduğum an babam bu yemekleri nasıl hazırlamış diye düşünmeden edemedim. Yemekleri yemeye başladık. Harikaydılar. Yemeklerimiz bittikten sonra arabaya koşmaya başladım. Küçüklüğünü hiç bir anlamda yaşamamış ben on yedi yaşında çocuk olmuştum. Sonunda babamda beni bekletmeden arabaya bindi ve okul yoluna başladık. Etraf güzeldi iş saatti olduğunda biraz trafik vardı ama yetişeceğimiz dünden belliydi. Geldiğimiz yer müthişti. Arabadan indiğimde gözüme ilk çarpan şey bana bakan iki çift mavi göz oldu.