MÜPHEM

GİRİŞ

Askeri kurguyu ilk defa yazmaya başlıyorum bu yüzden de çok heyecanlı ve aynı zamanda acemiyim ona göre yorum yaparsanız çok mutlu olurum .

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız.

Başladığınız tarih

Kitaba nereden geldiniz

Keyifli okumalar <3

Sevgisizlik neydi ? Hatta şöyle sorayım sevgi neydi ?

Attığım adımlarla tek düşündüğüm şey bu muydu sahi , nerede ve ne zaman öleceği bilinmeyen bir kadına göre fazla umursamaz davranıyordum.

Evet ölecektim,  hastaydım.

Babalarının terk ettiği sevmediği bir kızı sahi başka bir adam sevebilir miydi ?
Bana sorarsanız kimse sevmezdi , ailen bile sevmemişti ki seni .

Annemin kaderini yaşıyordum çünkü ben , asla sevilmeyecek bir kadındım.

Tek derdim sevilmek mi diye sorarsanız değildi ilerleyen zamanda sizde göreceksiniz ki neden derdimin bu denli sevilmek olduğunu.

Attığım adımlarla yanıma ve göğsümün birazcık altına ağrılar giriyordu ama dayanmalıydım o eve kadar dayanmalıydım.

Elimle alnımdan akan terleri sildim , ecel terleri döküyormuşum gibi hissettim bir an için . Adımlarımı elimden geldiğince büyük attım, kavuşmak istediğim bu eve gelince tam olarak duraksadım.

Hepsi toplanmıştı bir ben yoktum orada ama eminim ki olmasam daha iyiydi çünkü beni aralarında hiç istemezlerdi .

Gülerek bir şeyler anlatan time baktım,  dışarıdan mesleklerinin getirdiği etkiyle çok ciddilerdi ama içlerinde girince aslında çok ciddiyetsiz ve güler yüzlü insanlardı.

Sanırım bu yanlarını bir ben görmemiştim,  çünkü göstermediler Aren .

Gözümden akan yaşları elimle sildim ve apartmana baktım, birkaç ay önce huzurlu yaşadığım evimdi. Benim evimdi ama ben yoktum. Bazen insanlar evlerden çok insanların ev olacağını söylüyordu ama ne evim bana bir yuva olmuştu ne de sevdiğim adam .

Kalbime giren ağrıyla arkamdaki duvara tutundum , oradaydı.  Aylar sonra onu görmek bir tuhaf hissettirmişti. Sakalları yine yoktu çünkü askerdi mecburen kesmek zorundaydı.

Tüm heybeti ile masada oturmuş kalın ve damarlı parmakları ile çay bardağını sıkıyordu,  yüzünde ufak bir tebessüm vardı. Sana hiç gülmedi Aren .