UMUDUNU KAYBETME 3 : İKİNCİ ŞANS

1.BÖLÜM

UMUDUNU KAYBETME 3 : İKİNCİ SANŞ'IN İLK BÖLÜMÜNE HEPİNİZ HOŞ GELDİNİZ...SİZİ DAHA FAZLA TUTMADAN BÖLÜMÜN ŞARKISINI BIKIYORUM.

SEZEN AKSU : SENİ GİDİ VURDUMDUYMAZ

BÖLÜM SONUNDA GÖRÜŞMEK ÜZERE, İYİ OKUMLAR...

Hayat genellikle sizin adınıza kararlar alırken bazen de size seçenek sunmaya karar verir. Bu çok nadir sunulan seçenekleri nasıl değerlendirecek olduğunuz ise size kalmış. Ya lehinize sonuçlandıracak kararı seçer ve mutlu olursunuz ya da aleyhinize olan seçeneği seçerek mutsuz olursunuz.

Mira bir karar almış ve uygulamıştı ki sonucunu öğrenemeden kendini önce takside sonra ise Yudum'un odasında bulmuştu. Ne aklı ne de düşünceleri olayları kavrayabilmiş değildi. Oturduğu yatağın üzerinde kucağındaki tavşanlı yastıkla karşısında bulunan Yudum'un yaptığı inci küpeli kız tablosuna boş boş bakıyordu.

"Kızım sen geri zekalı mısın?" Cümlesini sinirle kuran Yudum dikkatini tablodan çekip kendine çevirmesini sağlamıştı. Üzerini değiştirip yatakta Mira'nın yanına oturmuş kucağına ise rakunlu yastığını alıp tamamen ona odaklanmıştı. Sorusuna cevap vermediğini görünce siniri artmış, elindeki yastıkla önce Mira'nın kafasına bir tane geçirmişti.

"Kime diyorum ben ya! Kızım sen hangi akla hizmet gidip Atlas'ı öpüyorsun. Hadi bir öncekinde tamam dedik ama bu sefer neden öpüyorsun?" Şu an Mira'yı dünya üzerinde en anlayabilecek kişi Yudum'du ve o bile bu kadar sinirliydi.

"Seviyorum çünkü..." Mira'nın kurduğum cümlenin başı bile Yudum'un sessizce kitlenerek bakmasına neden olmuştu.

"Biliyorum konuştuk, ondan uzak durmam gerekiyor. Kalbimi kırmasını engellemeliyim, bana yıllarca neler yaşattı? Ne durumlara soktu beni? Hepsini biliyorum, hepsini en ince detayına en derin duygusuna, acısına kadar ezbere biliyorum ama seviyorum. Kalbimden geçenlere aklımdakiler engel olamıyor, ondan uzak durmak istemiyorum. Beni sevdiğini söylemişken hem de, bunu yapamıyorum." Mira'ya tepkisizce bakan Yudum en sonunda araya girip böldü.

"Geri zekalısın. Kısa ve net, az önce de dedim şimdi de." Mira, Yudum'un onu anladığını biliyordu ve Yudum'un savunma mekanizmasının olayları içselleştirmeden geçiştirmeye çalışmak olduğunu bunca yıl sonunda öğrenmişti. Şu an da aynı şeyi yapıyordu çünkü eğer içselleştirirse Mira'ya hak verir ve kabul ederdi. İşte tam da şuan da Mira savunma mekanizmasını kırabilirse onu anlamasını sağlardı.

"İsteğini söyle bana ama önce yerime kendini koy. Sen de yıllarca Meriç'i sevdin. Sana dönüp gelse ve bunları söylese sen de en sonunda kabul ederdin. Kimseyi kandırmaya gerek yok." Mira'nın sözleri ile Yudum'un bakışlarında birden fazla duygu belirdi.

"Öyle bir şey olması imkânsız, bunu sende biliyorsun. O yüzden düşünmeye bile gerek yok. Ayrıca hala fikrimin arkasındayım. Sen neden gidip öpüyorsun çocuğu sürekli bir de kaçıyorsun üstüne." Lafına devam edecekken Mira onu böldü.

"Yalnız bu sefer kaçmadım ama sen tarafından saçımdan tutulup mekândan çıkarıldım." Yudum'un bakışlarında ise olabilir bakışı vardı.

"Her neyse sonuç olarak ben Atlas'a güvenmiyorum, seni tekrar üzmesine izin vermiyorum, sen de vermeyeceksin." Yudum Mira'nın bir daha üzülmesine izin vermemek için şu an elinden geleni yapıyordu.

"Kızım ben seviyorum diyorum, uzak duramıyorum denedim ya hani. Sen neden anlamak istemiyorsun. Hem merak etme kalbimi kırmasına izin vermem bu sefer, dikkatli olurum." Mira ise sözlerimi sarf ederken diğer yandan yavru kedi bakışları atıyor diğer yandan da sarılmak için uygun ortamı hazırlıyordu.