HERKESE İLK OLARAK MERHABA, DİLİYORUM Kİ HİKAYELERİ BEĞENİRSİNİZ
EBRU SELVİR
O Sabah evet o büyük gün gelmişti ,bugünün çok dolu olacağını bildiğim için kendimi hazırlayıp alarmımı saat 6:30'a kurmuştum ,durumu açıklayayım bugün hem üniversite sınavımın olduğu hemde hapisanede olan babamın çıktığı gün .Babamın hapise girme nedenini 16 yaşımdan beri öğrenemedim ve haala da bilmiyorum ne kadar merak etsem ne abim nede akrabalar bu durum hakkında ağızlarını dahil açmıyorlar neyse ben hazırlanmama bakayım yoksa sınava geç kalıcaam
Ben hazırlanırken saat 08:13 olmuş Allah kahretmesin geç kalıyorum botlarımı giyip hemen motoruma koştum ama neyseki yetişebilmiştim bu arada ben tek yaşıyorum annem 6 sene önce yani babam hapishaneye girince bizi terk etmişti şuan ne durumda bilmiyorum ama abim ve ben hayatımızdan mutluyuz her ne olursa olsun birbirimize destek çıkıyoruz ama geçen ay abim evlendi ve normal bir şekilde evden taşındı , bu yüzden artık tek yaşıyorum .
Sınav gerçekten beklediğimden iyi geçti .Ben hemşirelik okuyorum gerçekten hayatım boyunca yaptığım tek iyi seçim olabilir gerisi de boş kararlardı neyse ,sınavdan çıktıktan sonra abimi aradım
Ebru:Alo abi nerdesin
Mert(abi):Simge ile Derin'i alışveriş merkezine bıraktım geliyorum
( abimin eşi) (abimin yavrusuu)
Ebru:Tammam abii hızlı gelll
Mert:Tamam tamam sakin
Konuşmamız ne kadar sıkıcı olsa da ben abimi beklerken 5 yaş daha büyüdüm 25 dakika geçti ve sonunda geldiii
Ebru:Abi hiç gelmeseydin ağaç oldum yaa
Mert:yaav tamam geldim işte ballim gidiyoz uçurucam şimdi seni sıkı tutun.Dedi ardından arabanın gazına öyle bir yüklendi ki gerçekten uçuyorduk ve de biz ne kadar istanbullu olsak da abimin şivesi konuşması falan hep değişik desen Rizeli .Neyseki sağsalim cezaevi'nin önüne geldik babamı gerçekten çok özlemiştim ne yaptı bilmiyorum ama çok özledim çıkınca doya doya sarılıcağımız içiin yerimde duramıyordum çok heyecanlıydım .5 dakika sonra abim artık bekleyemediği için gardiyanın yanına gidip bişeyler konuşuyordu ve bi anda yere çöküp ağlamaya başladı ne olduğunu anlamadığım için abimin yanına koştum ama abim ağzını açmadan öylece ağlıyordu bende gardiyana sordum gardiyan bana;
Gardiyan:Aybars Selvir'ın kızısınız galiba
Ebru: E-evet de babama bişey mi oldu
Gardiyan:Iı şöyle ki maalesef babanız dün sabaha karşı intihar etmiş.Dedi
Ben de yaşadığım şokun etkisiyle yere çöktüm abimin ağlaması az da olsa dinmişken ben daha ne olduğunu idrak edememiştim ama bir anda gözlerim kapandı ve dünyadaki bütün sesler kesilmişti .
Uyandığımda hastane odasında ve hemen yanıbaşımda abimin elimi tutarak uyuyakaldığını gördüm ve birazcık kıvranarak telefonumu aldım saat akşam 4:45 olmuş düşündüm de bayağa saattir baygındım galiba ki kıvranmalarım yüzünden abim uyanmışıtı
