EMİR BELA'DAN
Abimin ölümünden sonra bu kulübeye taşınmıştım kısa bir süre önce babamın vefat ettiğinin haberini almıştım yani bu gün bana çok iyi gelmişti güzeldi ve ebru az önce uykusuna yenik düşüp omzumda uyuyakalmıştı abim gerçekten evlenmeyi hakediyordu ceren gerçekten güzel bir kızdı ama birkaç saatlik tanıdığım kıza bu şekilde davranamam ,kim bilirdi ki belki de babasına o şeyleri kendi söyledi yani biraz daha tanıyıp emin olmam lazım ve belki benim hakkımda da böyle şeyler söyleyebilrdi bu sefer de abisi katil olurdu kafam çok karışıktı ama ebru'nun benden hoşlandığını anlamam o kadar da zor değildi büyük ihtimalle o da abim hakkında düşünceleri yüzünden yaklaşmıyor olabilirdi ama gerçekten bi yönden saf bir yönden de cesur bir kızdı. Fazla hareket etmeden battaniye alıp üstüne örttüm televizyonu kapatıp bende kendimi uykunun kollarına bırakmıştım
EBRU'DAN
Sabah olmuştu ve ben emirin kollarına sarılı bir şekilde uyanmıştım
uyurken bile çok tatlıydı biraz yüzünü inceledikten sonra yavaş hareketlerle kalkıp banyoya doğru ilerledim rütin yaptığım şeyleri yaptım yani evet rüztin malzemelerimi nolur nolmaz diye çantamda taşıyordum çok uzatmadan mutfağa girdim ve kahvaltı hazırlamaya başladım en son omlet mi yoksa patates mi kızartsam diye düşünürken ikisini de yapmaya karar verdim evet çok kararsız bir insandım patatesleri kızartırken içeriden gelen seslere döndü kafam dış kapı açılıp kapanmıştı ama kapı bir tık zorlanmış gibiydi ocağın altını kapatıp telefonumu elime aldım ve bir de elime bıçak almıştım lanet olsun sesler yaklaşıyordu ve benim elimdeki bıçak meyve bıçağıydı daha büyük yokmuydu of be ayak sesleri banyoya doğru gittiği gibi koşarak emirin yanına geldim Salak uşak uyuyordu haala hemen uyandırdım
Ebru: EMİR Emir kalk evde biri var . Tek dediği şey
Emir:Hı
Ebru: ya kalk kalk evde biri var. dedim şükür bu sefer beni duyup ayaklanmıştı
Emir : Sen bekle ben bir bakıyım.dedi of çok korkuyordum ya emire bişey yapıp sonra bana gelirse diye düşünürken içerden öyle bir ses geldi ki yerimden zıplamama sebep oldu şuan hiç düşünmediğim kadar dua ediyordum emire birşey olmasın diye yani bana kızabilirsiniz ama sevdiğim kişileri kaybetmek istemiyordum derken içerden bir ses geldi
Emir: EBRU SAKIN DIŞARI ÇIKMA KAPIYI KİLİTLE .Diye bağırdı Allah Kahretsin noluyo içerde bi anda silah sesi ve ardından emirin acı dolu bağırışı geldi ölüp ölmemem umrumda değil zaten derken çekmeceleri karıştırmaya başladım şansım var ki küçük bir silah vardı ıskalamamam gerekiyordu çünkü sadece 2 mermi vardı içinde silahı hazırlayıp sessiz bir şekilde kapıyı açtım salondalardı galiba yavaş adımlarla salona giderken gördüğüm manzara karşısında donakalmıştım emir yerde karnından vurulmuş bir şekilde yerde yatıyordu ama bilinci haala yerdeydi beni görmemişti ve bu iyiydi konuşmalar sırasında dikkatimi çeken bir kısım vardı
Emir: o kıza asla zarar veremiyeceksin hayatım pahasına olursa olsun onu koruyacağım AYBARS SELVİR
Ne babam mı, babam ölmüştü ama. şuan bunları düşünmek gibi bir lüksüm yoktu emiri kurtarmam lazımdı adam ayaktaydı ve silahı emire doğru tutuyordu bende yavaştan arkasına geçip karnına doğru ateş ettim emir de direkt bana dönmüştü adam yere yığılınca yüzünü gördüm evet lanet olsun Aybars'tı bu ölmemişti bize yalan söylemişti gerçi yalan söylemediği bir günü yokmuş onu da öğrenmiştim. Hızlı hareketlerle elindeki silahı aldım ve nedenini bilmediğim bir şekilde burda hemen duvarın köşesinde ip vardı o ipi alıp Aybarsı bağlamaya başladım o kadar sinirliydim ki ona yerinde durmadığı için silahın köşesiyle kafasına bir vurdum. Bayıldığını biliyorum yani boşuna sağlık okumadım o baygın yatarken direkt emirin yanına koştum ve evet rutin eşya derken yanımda sağlık kiti de vardı biliyordum bunların bir gün işime yarayacağını biliyordum acele bir şekilde pansuman yapmaya başladım kurşun şükürler olsun çok derine gitmemiş tentürdiyot sürüp kurşunu çıkarttım sonra tekrar yarayı temizleyip diktim tekrar temizledim bu noktada dezenfekte etmek çok önemli küçük bir enfeksyon bile ölümle sonuçlanabilirdi ama sıkıntı çıkmadan hallettim birde en son ağrıkesici vurup ayağa kalkmasına yardım ettim koltuğa oturtup rahat pozisyonda bıraktım eminim ki ağrısı çok vardı ve onu şuanda tek bırakamazdım ama abime ne söyliyeceğimi bilmiyordum 2 türlü de kızacaktı çünkü şuan bunu düşünemem ortada daha önemli bir durum vardı
Ebru: Emir iyi misin of herşey benim yüzümden
Emir:Sen ne alaka niye senin yüzünden olsun
Ebru:konuşurken duydum hayatın pahasına beni koruyacağını söyledin.Zaten sadece o kısmı duymuştum
Emir:Öyle söylemiş olabilirim ama -
Ebru:Aması yok benim yüzümden sende ölüyordun ağlamaya başlamıştım seni de kaybedicektim.diyebildim ve galiba onu sevdiğimi açık açık söylemiştim ki Aybars uyanmaya başlamıştı emir ayağa kalkacakken öyle bir bakış attım ki yerine tekrar oturdu zaten zor hareket ediyor.Aybars 15 dakika sonra tamamen uyanmıştı ne kadar istemeye de olsa ona da pansuman yapmıştım sonuçta sorularım var ölemezdi
Ebru:Ayh sonunda uyandın be patladım burda .
konuşmasına izin vermeden soru sormaya başladım
Ebru:Neden alazı öldürdün neden neden yaptın bütün bunları .aklıma bana küçükken yaptığı iğrençlik gelmişti
Aybars:ilk olarak şunu söyliyeyim yaptığım hiçbirşeyden pişman değilim hele ki o alaz şerefsizine yaptıklarımdan
Emire bakmıştım hemen ayağa kalkmıştı ve aybars'ın üstüne yürüyordu bende ayağa kalkıp emire destek oluyordum eğer ani bir hareket yaparsa dikişlerinin atacağını biliyordum o yüzden koluna sımsıkı yapışmıştım
Ebru:Emir yapma değmez ayrıca dikişlerin patlayabilir.dedim ama pek durmuş gibi değildi
Emir:Sen abime ne dedin tekrar söyle bakayım
Aybars: ŞEREFSİZ DEDİM NAPICAN ABİN GİBİ SİNİRİNİ KIZIMDAN MI ÇIKARICAKSIN
o kelimeyi kullandığında hafiften gözlerim dolmuştu emir ani bir hareketle aybarsa yumruk attı off emiri tutamamıştım ve yumruktan sonra emir koltuğa düşmüştü dua ediyorum ki dikişleri patlamamış olsun
Ebru:off emir beni dinlesen ölür müydün ya. hemen emirin pozisyonunu düzeltip yarasına baktım ve derin bir nefes verdim patlamamıştı dikişleri fakat az daha zorlasa patlıyacakmış gibi duruyor ki aybars konuşmaya devam etti
Aybars:Kızım -
Ebru: BANA KIZIM DEME PİSLİK, SEVDİĞİM HERKESİ ELİMDEN ALMAYA YEMİN Mİ ETTİN HI
Aybars: Öyle deme sana son olarak şunu söylieyim cebimde telefonum var şifresi senin doğum günün ve herşeyi planlayan ABİN.Dedi be cebinden çıkardığı bıçakla tam şahdamarını kesti yüzüme kadar nerdeyse heryere kan fışkırmıştı ben hemen elimin altına ne geldi bilmiyorum ama boğazına bastırdım onu kurtaramazdım ama kanamayı durdurmam lazımdı hızlıca dikiş aletiyle çok özenli olmasa da dikiş atmıştım her ne yapsada üzülmüştüm nerdeyse 3 saat sürdü tabi tek başıma yaptığım için o kadar sürdü emiri yerinden kıpırdatmamıştım ara ara kussamda temizlemiştim ve aybarsı ormanın içine bilmediğim biryere gömdüm eve döndüğümde emir yerinde yoktu tüm eve baktım ama yoktu bağırmaya başladım
Ebru: EMİRR EMİİR YA NERDESİN EMİİR. ses yoktu
artık daha fazla kendimi tutamadım gözyaşlarımı serbest bırakmıştım
