အရူးလေး

Ch 2

အပိုင်း နှစ် - လယ်သမားမိသားစုက နေ့တိုင်း သူတို့အိမ်လေးမှာ လိင်စိတ်တက်ကြွနေတယ်, အရူးလေးက ခြေထောက်တွေ ပျော့ခွေသွားသည်အထိ အလုပ်ခံနေရတယ်။

ယဲ့ချန်ကမ်းမှာ နေ့စဥ်လုပ်နေကျ လုပ်ငန်းရှိပြီး ဘယ်တော့မှ နောက်ကျသည်ထိ မအိပ်ပေ။

ပုံမှန်ဆို သူက ကြက်တွန်တာနဲ့ ထပြီး ဇီးသီးကို အပြေး အသည်းအသန် သွားကောက်ကာ အဘွားတွေ ပေးတဲ့ ပြောင်းဆန် ဆီကြော်မုန့်ကို စားလေ့ရှိသည်။ နေ့လည်ကျရင် သူက ချောင်းနားကို သွားပြီး ကလေးတွေ ပုဇွန်ဖမ်း ငါးဖမ်းလုပ်တာကို ကြည့်ကာ သူတို့နဲ့ ငါးကို ဝေမျှယူလေသည်။ သူ အိမ်ထောင်ကျပြီးသွားကတည်းက သူ့နေစဥ်လုပ်ငန်းစဥ်က ပျက်ကွက်သွားပြီး ညဆိုရင် သူမှာ အပြင်းအထန် မှောက်လိုက် လှန်လိုက် အလုပ်ခံနေရတော့သည်။ နောက်နေ့အထိ အိပ်ပျော်သွားတာက မထူးဆန်းတော့ပါဘူး။

ရှောင်ကျင့်ရှန်က သူ့အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး သူ့ကို ဘယ်တော့မှ အိမ်အလုပ်တွေ မလုပ်ခိုင်းပေ။ သူက ကြက်တွန်တာနဲ့ထပြီး အိပ်ပျော်နေသေးတဲ့ ချန်ကမ်းကို နမ်းကာ မျက်နှာသစ်လိုက်ပြီး ခြံထဲ ထင်းခုတ်သွားတော့သည်။ ခြံဝန်းက အရမ်းကြီး မကြီးပေ။ အိမ်အဖီခေါင်မိုးမှာ ငရုတ်သီးတွေကို ကြိုးနဲ့ဆွဲထားပြီး ခေါင်းဝါဝါနဲ့ကြက်တွေက ပြောင်းဆန်တွေကို ကောက်စားနေကြသည်။ အဲ့ရူးကြောင်ကြောင် အရာသေးသေးလေးတွေက သူ့ ချန်ကမ်းလေးနဲ့ အရမ်းတူတာပဲ။

ယဲ့ချန်ကမ်း ထလာချိန်မှာတော့ သူ အပြင်ကနေ ပန်ကိတ်ဖုတ်ထားတဲ့ အနံ့လေး ရလိုက်သည်။

အရူးလေးက ခြေဗလာနဲ့ အပြင်ထွက်လာကာ ပုစိန်ကို လွှဲပြီး ထင်းခုတ်နေတဲ့ အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြစ်နေတဲ့ ရှောင်ကျင့်ရှန်ကို တွေ့လိုက်သည်။ ချွေးတွေက သူ့အရေပြားကနေ ခါးစပ်ထဲထိ စီးကျသွားကာ သူ့ရဲ့ တောင့်တင်းပြီး ကြေးနီရောင်သန်းနေတဲ့ ကျောဘက်မှာ ခြစ်ရာရေးရေးလေးတွေ ရှိလေသည်။ ချန်ကမ်း နိုးလာတာကိုမြင်တော့ သူ့မျက်လုံးထဲ အရောင်တောက်သွားသည်။

ပန်ကိတ်တွေ ရပြီနော် မျက်နှာသစ်ပြီးရင် စားလို့ရပြီ

အို့ .... အရမ်း မွှေးတာပဲ ... ပန်ကိတ်ထဲ ကြက်သွန်စိမ်း ထည့်ထားလား