Yıl 1998/11 haziran
İki düşman aile ve iki kardeş öz değiller ama kalpleri bir atan kafaları aynı çalışan iki çocuk aynı gün doğmaları onların şansı ama kaderin onları birbirine düşman edeceğini bilemezlerdi
İki ailenin büyükleri göz göze gelir yaşlı ve sakin olan zahir yavaş ama emin adımlarla yaşlı ve fevri olan mahirin yani eski dostu şu anki düşmanının yanına doğru gider ve "ne oldu hastanızmı var" der mahir heyecanla ve gözleri parlayarak sanki bir dostuna müjdeli haber verir gibi "torunum oldu hemde erkek"der zahir şaşkınca mahire bakar mahir söylediği şey için pişman olup "eğer ona bir şey yapacak olursan.." zahir eliyle susturur ve konuşur "benimde torunum oldu hemde erkek" der bu sefer şaşıran mahir dir birbirleriyle gözgöze gelirler ve birbirlerine kafalarını sallarlar
bu bir barışın başlangıcıydı mahir zahiri konuşmaya buyur etti oda öne çıkıp önce herkezi yanlarına topladılar zahir konuşmaya başladı "bildiğiniz üzere aynı gün içinde torunlarımız oldu torunlarımıza daha güzel bir hayat çizmek için bu düşmanlığa bir son vermeye karar verdik hepiniz bunu duyduk duymadığa iletin büyük savaş sona erdi artık barış zamanı " herkez mutlulukla zahir ve mahiri alkışladılar sonra mahir zahirin torununun zahirde mahirin torununa isim verdi zahir mahirin torununa barış mahir de zahirin torununa savaş ismini verdi
Bu iki çocuk sırdaş olacaktı bu iki çocuk kardeş olacaktı bu iki çocuk aslında düşman olacaktı ve bu düşmanlık onların laneti olacaktı onları bitirecek olan ise tek bir kalp olacaktı kaderleri önceden yazılıydı ama bunu değiştirip değiştirmemek onların elindeydi
2024/ 1 Ocak
Barış'dan
Hızlı adımlarla ilerliyordum içimdeki bu hırs ve öfle dinmiyordu bu nefret ve kin beni çürütüyordu ama vazgeçmeyecektim intikam yakındı hemde çok
Hemen arabaya bindim şöförüm ömer dikiz aynasından üzerimdeki ince hırkaya bakıp ısıtıcıları açtı yol boyunca içimi kemiren bir çok şey vardı saatime baktım 10.43 tü geç kalmıştım dışarıda yağan kara baktım ve sırıtarak telefonumu elime alıp bir mesaj yazdım
Yarım saatlik yolculuğun ardından gelmiştim hızlıca hapishaneye doğru ilerledim içeri girdim ve müdürün odasına girdim beni görünce hemen düğmelerini ilikledi camın kenarında durmuş dışarı bakıyordu ona doğru ilerlerken "ne durumda?" Dedim oda kafasıyla dışarıyı gösterip konuştu "yarım saattir aralıksız koşuyor" telefonuma baktım bir dakikası kalmıştı ve bir dakika sonra durdu altında gri bir pijama ve üzerinde sporcu atleti tek vardı ayakkabıları bile yoktu üzeri terdenmi yoksa yağan kardanmı bilinmez sırılsıklamdı cebinden bir sigara çıkarıp yaktı ve cama baktı göremediğini biliyordum onunda onu izlediğimi bildiğine eminim yavaşca içeri girdi hemen müdüre "odaya alın geliyorum" dedim kafasını sallayıp gitti
Hemen sorgu odasına geçtim ama o çoktan geçmişti karşısındaki sandalye ye oturdum ve dikkatli bakınca gerçektende terlemişti ve karşımda ıslak ıslak oturuyordu ona bakıp sırıttım "ne oldu savaş bey havlu vermediler mi yoksa" bu sefer o sırıttı ve eliyle gardiyana işaret verdi gardiyan da hemen arkasındaki dolaptan havlu çıkarıp verdi kurulanırken konuştu "yine geç kalmışsın bak ben sana güzel görünmek için sakallarımı bile kestim"hafif alaylı hafif masum bir sırıtışla "geç kaldığım için özür maiyetinde yarım saatlik bir hediye verdim sana yetmedimi" hafif bir sırıtışla cebinden nemli bir sigara paketi çıkardı içinden bir sigara çıkarıp ağzına götürdü sonra cebinden bir çakmak çıkardı yakmayı denedi ama yanmadı çakmağı arkasındaki gardiyana verdi gardiyan da yeni bir çakmak uzattı ve sigarasını yaktı
Bende pakete uzanıp bir sigara çıkardım tam ağzıma görürecekken üzerindeki kırmızı şeriti gördüm ve ona şüpheyle bakıp "yine mi?" Dedim oda sırıtarak paketi gösterdi içinde dört sigara daha vardı ama onlarda birşey yoktu paketin için kırmızı bir kağıt vardı çıkarıp içinde yazana baktım şöyle yazıyordu "eğer kırmızı şeritli sigarayı seçersen bana yenilmeye devam edeceksin yazıyordu" bana bakıp sırıtarak "bu kadar tahmin edilebilen bir insan olmak sinir bozucu olsa gerek" dedi
Geçenlerde de iki sigara uzatmıştı ve biri siyah biride kırmızı şeritliydi kırmızıyı seçtiğim için gün boyu tuvaletten çıkamamıştım "eğer o gün siyahı seçseydim ne olacaktı" sırıtmasını hiç bozmadan "ölürdün çünkü içinde yılan zehri vardı" dedi bu beni şaşırtsa da belli etmedim
ayağı kalkıp pencereden dışarı baktı ve sıkıntıyla "kışı sevmiyorum sen neyini seviyorsun anlamıyorum" dedi odanın köşesindeki gardiyana kafamla işaret verdim ve oda çıktı bende konuştum "sen neden sevmiyorsun peki"kısa bir an düşündü ve konuştu "belki bana kötü anılarımı hatırlattığı içindir. Belki beni üşüten soğuk değilde anılardır" birşey demeden karı izlemeye başladım ve tekrar sordum
"Sence yenilgi nedir" bu sefer biraz uzun düşündü ve tekrar konuştu "yenilgi çaresiz kalmaktır yenilgi pes etmektir yenilgi ölümdür bedenin ölümü değil ruhun ölümüdür ama bir ruh ölürse bedende yaşamaktan vaz geçer" bana büyük bir hüzünle baktı "hapsedilmeye boyun eğmek ve izin vermektir" tekrar sandalyeme oturdum ve konuştum "bence hazırlan yakında mahkemen var özgür kalmak için son şansın" bana bakıp güldü "buradan çıkmak istemiyorum istesem elimi kolumu sallayarak çıkarım biliyorsun"dedi biliyordum her ne kadar kabullenmek istemesemde onun kendi isteğiyle burda olmasına kuduruyordum ama en azından burada ona işkence edebiliyordum sinirimi gizleyerek odadan çıktı beni sinirli gördükçe mutlu oluyordu beni bitirecek şeyin öfkem olduğunu düşünüyordu bende onu bitirecek şeyin duyguları olduğunu düşünüyordum ama bazen duygusuz ve ürkütücü bir adama dönüyordu
Müdürün odasına dalıp hızla kapıyı kapattım müdür irkilsede belli etmemeye çalıştı "5 kişi ayarlayın hemde en dişlilerinden olsun videoya alıp gönder!" Sakin olduğumu sanıyordum ama adeta kükremiştim duymaması için içimden dua ederken bir ıslık sesi geldi bu onun duyduğunu belli ediyordu sinirle odadan çıktım ve hapishaneyi terk ettim
YİNE VE YİNE YANLIŞ YAZDIĞIM BÖLÜMLER VARDI
KİTABIN BAŞI BÖYLE YAKINDA YENİ BÖLÜMLER GELECEK
