1.

158 7 12
                                    

Ay yeni ailem kurgusu yazmayı uzun zamandır planlıyordum ve buyuruuuunnn yazdiimm..

Şimdi önçelikle lütfen küçük, minnak, sevimli yıldız tuşuna basın 😉

Instagram-->> birgaripmelike

###

Geçmiş;

Bütün Korkut ailesi doğumhanenin karşısında heyecanla doğacak üçüzleri bekliyorlardı.

En büyük abi Ayaz, diğerlerinin aksine doğacak kız kardeşini bekliyordu.

Bu zamana kadar üç erkek kardeşlerdi. Annesi hamile olduğunu söylediği zaman hep Allah'a dua etmişti, sonunda bir kız kardeşi olması için.

Ve Allah dualarını kabul etmiş, iki erkek bir de kız, üçüz kardeşler vermişti ona. Mutluydu. Çünkü kız kardeşine çok iyi bir abi olacaktı.

12 yaşındaki minik yüreği doktor doğumhaneden çıkınca korkuyla attı. Kardeşine bir şey olmamış olmasını diledi.

Doktor gülümseyerek babasına baktı. "Tebrikler nur topu gibi iki oğlunuz ve çok güzel bir kızınız oldu."

Üç kardeş birbirlerine sarıldı. Kız kardeş abisi olmuşlardı sonunda.  O gün hastahane Karkut ailesinin sevinç nidalarıyla şenlendi.

Oysa kim bilebilirdi ki en büyük düşmanlarının büyük bir oyun çevirdiğini...

............

Şimdiki Zaman;

Elimdeki bol fıstıklı helvamla o dışı görkemli, şatafatlı, ama içinde bok gibi insanlar barındıran villaya baktım. Tabi şuan gözümde ahırdan farkı yoktu.

"Ah ulan ah! 17 yılım şu evde heba oldu. Yanlız helvam mükemmel olmuş ha."

Boşa giden 17 yılımın ruhuna bir helva kavurmuştum. Tabi biraz yanmıştı ama olsundu yani. Şef değildim sonuçta.

"Seni çok özleyeceğim desem yalan olur İplikçi villası. Az çekmedim senden nede olsa."

Şu yaşıma kadar hiç sevgi görmemiştim. Ne ailemden ne de akrabalarımdan. Bu yaştan sonrada sevgiye ihtiyacım olduğunu düşünmüyordum.

Hep hor görülmüştüm İplikçi ailesinde. Hiç sevmemişlerdi beni. Çocukluğumdan beri çekmediğim eziyet kalmamıştı. Ve ben bütün bunları boşuna çektiğimi dün öğrenmiştim.

Doğduğum gün başka bir bebekle karıştırılmıştım. Yani bu bunca zaman yaşadığım acıların boşuna olduğunu gösteriyordu.

Şimdiyse yeni bir ailem olduğunu öğrenmiştim, Korkut ailesi.

"Ulan be hayat ne biçim bahtım varmış. Yeminle şuan oturup ağlayabilirim." Kendi kendime kıkırdadım hatta kahkaha attım. "Messela yani canım." ağlamaktan hoşlanmam.

Arkamdan hiç abartısız bininci kez gelen korna sesiyle bininci kez gözlerimi devirdim. Bi rahat rahat helva yiyemiyorduk anasını satayım.

"Geldim lan patlama. Sanırsın biyo ailem beni görmek için sabırsızlanıyor. Allah Allah ya." Bavulumu alıp söylene söylene bagaja koydum.

Yeni bir Aile mi?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin