Being with you <3

One

Cherie's POV

'bakit? 'sob' Anung ginawa 'sob' ko sayo? Bakit mo 'sob' nagawa sakin to? 'sob' wala naman akong ginawang 'sob' mali diba? Lahat naman 'sob' ginawa ko para sayo 'sob pero bakit mo 'sob' ko iniwan?'. Ayaw kong mawala siya sakin di ko kakayanin. Bakit biglaan na lang nangyayari sakin ito?

Napaluhod na lang ako dahil hindi ko na makayanan pa ang sakit na nararamdaman ko. pakiramdam ko, lahat ng lakas ko nawala.

'sorry. Wala kang ginagawang masama' he said coldly

Di ko napigiling mas lalong mapaiyak dahil sa paraan ng pagsasalita niya. Ang cold niya, di siya ganito sakin dati. Anu bang nangyayari ngayon? Bakit nagkakaganito na kami? Ang daming tanung ang nasa isip ko pero di ko alam kung masasagot pa ba ito.

'kung ganun bakit ka nakikipaghiwalay? Bakit?! Sabi mo sakin mahal na mahal mo ko!' Kahit yun lang sabihin mo sakin, bakit ka nakikipaghiwalay sakin. Ang hirap tanggapin na hanggang dito na lang..

'hindi kita mahal. Isang laro lang ang nangyari satin. Pinagpustahan ka lang namin.' I-isang laro? Di ko maintindihan. Panu magiging isang laro lang lahat ng yun.

'hindi totoo yan!! Hindi 'hik' totoo yan. Nagsisinungaling ka 'hik'. Mahal mo ko! 'hik' mahal mo ko 'hik'. Naramdaman ko yun.' Ang sakit sakit. Isang laro lang pala ang namamagitan samin. All this time akala ko mahal niya ako. Minahal ko siya eh, sobra sobra pa sa pagmamahal ko para sa sarili ko. Panu niya nagawa sakin ang mga bagay na yun? 

'HINDI KITA MAHAL AT KAHIT KAILAN DI KITA MAMAHALIN!!. Lahat ng naramdaman mo mali!!! Isang pustahan lang ang relasyon natin! Naiintindihan mo ba yun?!' Panu niya nagawa sakin to? Ayaw ko ng marinig pa ang sasabihin niya. Ang hirap isipin na pinagpustahan lang pala ako.

'hindi hindi hindi totoo yan ano 'sob' bang 'sob' kailangan kong gawin? 'sob' para mabalik lang lahat sa dati? 'sob' Sabihin mo sakin please 'sob' gagawin ko lahat 'sob' please ayaw kong 'sob' mawala ka sakin. Mahal na mahal kita' Pilit kong kinukumbinsi ang sarili ko na hindi totoo lahat ng sinasabi niya sakin ngayon.

'wala kang kailangang gawin. Ayaw ko na sayo. Isang tao lang ang kaya kong mahalin. At hindi kaw yun' as he said those words he turn around and walk away

After hearing those words I feel like my world is now falling into pieces. It breaks my heart. Di pala niya ako kayang mahalin.

'WAG! WAG MO KONG IWAN!! DI KO KAYANG MAWALA KA!! I CAN'T LIVE WITHOUT YOU!!'

Patuloy ko lang siyang hinahabol pero di ko siya maabutan.

'WAG PLEASE WAG MO KONG IWAN!!!'

"WAAAAAAAAAAAAAGGGGGGGGGG!!" Isang panaginip nanaman. Ang sakiit, kahit sa panaginip ganun parin ang sakit. Hindi man lang nabawasan ang sakit kahit katiting.

"HIME! Anung nangyari?"  kuya

Pagkakita ko kay kuya tuluyan na akong napaiyak.

"kuya 'sob' 'sob' 'sob' 'sob" Tawag ko kay kuya

Lumapit sakin si kuya at niyakap ako. Alam niya na siguro kung bakit ako nagkakaganito.

"kuya 'sob' bakit? Bakit di ko siya makalimutan? Bakit ang hirap niyang kalimutan?" Tanung ko kay kuya. Ginawa ko na ang lahat para lang makalimutan ko siya. Tinuon ko sa ibang bagay para mas madali ko siyang makalimutan. Pero wala paring nangyayari. Kahit katiting man lang di ko siya nakalimutan. 

Its been 2 years but I can't even forget him, how much I try it. I want to forget him. Pakiramdam ko parang kahapon lang nangyari yun dahil di man lang nabawasan ang sakit

"bakit ang sakit sakit parin? Ang tagal na nun eh. Bakit di nababawasan ang nararamdaman kong sakit?"

Chris POV

"kuya 'sob' 'sob' 'sob' 'sob" Pagkatawag niya sakin lumapit agad ako sakanya at niyakap siya.

 Umiiyak nanaman ang kapatid ko. Napanaginipan nanaman niya ang gagong yun.

"kuya 'sob' bakit? Bakit di ko siya makalimutan? Bakit ang hirap niyang kalimutan?"

"bakit ang sakit sakit parin? Ang tagal na nun eh. Bakit di nababawasan ang nararamdaman kong sakit?"

Ang mga tanung niya na kahit kailan di ko masagot sagot. Lagi niyang tinatanung sakin ang mga tanung na yan, pero hanggang ngayon di ko masagot.

"shhhh tama na hime. Wag ka ng umiyak."

Yun na lang ang tanging nasabi ko. Pinipilit kong maging matatag para sakanya. Ayaw kong makita niya akong panghinaan ng loob. Baka kapag nakita niya akong napanghihinaan ng loob baka di na niya makaya pa.

Awang awa na ako sa kapatid ko. Gabi gabi na lang siyang ganito. Laging umiiyak.

Gusto ng tumulo ng mga luha ko pero pinipilit kong wag umiyak. Ang hirap makitang nagkakaganito ang kapatid ko. Nasasaktan ako tuwing nagkakaganito siya. Kung pwede lang sanang ilipat sakin lahat ng sakit ginawa ko na.

Patuloy parin siyang umiiyak hanggang sa nakatulog na siya. Inihiga ko na siya sa kama niya pagkatulog niya.

Bakit siya pa ang kailangang mahirapan? Bakit di na lang ako? Ang sakit makitang nagkakaganito siya.

Hime please remember that I'm always here for you. I'll never leave you.