Elimi masaya sertçe vurup karşımdaki suç örgütünün sıradan ve korkak üyesine sinirlice baktım;
"Neden!? Neden kadınları öldürüyorsunuz!? Amacınız ne!?"
Meslek hayatım boyunca, bu tarz tiplerle çok fazla karşılaşırım. Hepsi birbirinden korkak, hepzi...
Hello aşklarım❤️ Kendimle gurur duyuyorum. Çünkü, 1 - 1,5 aya yakın bölüm gelmiyor ama artık elimden geldiğince daha hızlı bölüm atmaya çalışacağım.
O zaman sizi hayal dünyam ile baş başa bırakıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu bölümün müziği, sessizlik ve çığlıklarımız....
Alınması gereken bir intikam vardı;
247 kadının intikamı...
Ve ben o intikamı alacaktım.
İçimde korkudan başka hiçbir şey yoktu.
Az önceki ses...
"Ama öldüremem..."
Ve ardından sessizlik.
Herkesi öldürmek isteyen katil, beni öldürmeyecekti. Peki ya neden? Beni diğer kadınlardan ayıran fark neydi? Ne istiyordu benden? Neden her gece evime gelecekti?
Durduğum yerde çok hızlı ve çok keskin nefesler almaya başladım ama nafile, hiç işe yaramıyordu.
Bazen nefes almak bile işe yaramaz...
Son nefesim duraksadığı an, aklıma bir yerde ufak bir güvenlik kamerası olma fikri geldi. Çok hızlı bir şekilde odamı aramaya başladım.
İlk önce, odamın büyük camının önünde duran orkide saksılarımı aramaya başladım ama orada yoktu.
Daha sonra, odamın duvarlarında ki tabloların arkasını ve kenarlarını aramaya başladım. Oradada yoktu.
Ardından, yatağımın köşelerini, yastığımı ve yorganımı aramaya başladım. Oradada yoktu.
Ve son olarak, büyük, kahverengi gardırobumu köşelerini ve içini aramaya başladım ama oradada yoktu.
Artık en sonunda odayı aramayı bıraktım ve derin, keskin nefeslerimi devam ettirdim. En sonunda büyük bir çığlıkla odamdaki her şeyi bir yerlere savurup, dağıtmaya başladım. Bunu yaparken ağzımdan bir sürü küfür çıkıyor.
"Ne istiyorsun benden oç!?"
"Ben sana ne yaptım!?"
"Ben sadece senin elinden kadınları korudum!!!"
"KADINLARI KORUMAK SUÇ MU!?"
"Sen sadece kendini koruyamadın Komiser."
Ve yine nerden geldiğini bilmediğim o ses.
Sesi duyduğum an yatağımın köşesinde oturdum ve Yamaç Akkan'a sormaktan bıktığım o soruyu sordum;
