New York'ta yaşayan Chris, daha yeni geldiği lisesine alışamadan ailesi ile Kaliforniya'ya taşınır. Chris geldiği okulda ve insanlarda bir gariplik olduğunu anlar...
New York'ta geleli beş ay olmuştu burada liseyi ilk kez okumak için aşırı heyecanlı olduğumu hatırlıyorum fakat şimdi o kadar nefret ediyorum ki sayamayacağım kadar neden var hep yatmadan önce bunu düşünürdüm. Sabah alarmıyla birlikte uyandım ve masama geçip kağıt karaladım. Annemin "yemek hazır" sesiyle irkildim mutfağa doğru gittiğimde babam ve annem oturmuş beni bekliyorlardı sandalyeye oturduğumda ise babam;
"San Francisco'ya atandım artık oraya taşınıyoruz" dedi içimde ki rahatlığı tahmin bile edemezsiniz bu da artık o okuldan kurtulduğum anlamına geliyor
"yani başka okula gideceğim, peki nerede okuyacağım?"
"onu da gittiğinde karar verirsin"
"ne zaman gideceğiz!!"
"yarın, ona göre hazırlıklarınızı yapın"
Sonunda ya! Kurtuluyorum o okuldan. Yemeğimi yedikten sonra eşyalarımı bavuluma koydum
O gün gelmişti sabah erkenden yola çıkmıştık aslında bütün yol boyunca uyumuştum geldiğimizde yeni evimizi görmüştüm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hemen eve girdim odamı seçmiştim bile. Odaya eşyalarımı koymuştum, sıra gelmişti lisemi seçmeye uzun araştırmalar sonucu lisemi seçmiştim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çokta içime sinmemişti aslında fakat puanımın yettiği en iyi okul buydu fazla sorgulamadım o yüzden. Babama gösterdiğimde kendisi kısa bir süre içerisinde kayıt yaptırmıştı devlet memuru sonuçta... Ertesi gün için çok heyecanlıydım ya kötü bir şey olursa, ya önceki okuldan daha beterse? Aklımdaki yüzlerce sorudan dolayı gözüme uyku girmemişti. Sabah oldu hemen kendime gevrek yapıp hazırlanıp evin önünde servisi bekledim, servis geldiğinde kalbim o kadar hızlı atıyorduk servise doğru düzgün yürüyememiştim sanırım bu yüzden okula varasaya kadar bana garip garip baktılar. Sonunda okula gelmiştim.
"sınıfım kaçtı ya" dedim içimden
"dün babam ne demişti... 9/.... E miydi off sanırım 9/E"
9/E'ye girdim ve bir sıraya oturdum bazıları bana bakıp kendi aralarında konuşuyorlardı yanıma kimse oturmamıştı yani normaldi herhalde... Sonuçta boş sıralar vardı ben de olsa ben de boş sıralara otururdum
Teneffüs zili çaldı okulu biraz gezmeye karar verdim. Sanırım çokta iyi bir fikir değildi, herkes bana bakıyordu. Şunu söylememek için kendimi zor tutuyorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tekrar okul binasına giderken siyah giyinimli, ten rengi soluk ve kıyafetinden yüzü fazla gözükmeyen bir kız çarptı gözüme, fazla umursamadan kendi dolabıma gittim dolabımın kapağını kapattıktan sonra tekrar o kızı gördüm hemde hemen yanımda, yine de tekrar fazla umursamadım. Derse tekrar girdim fakat o kız bütün ders boyunca bana baktı, o kadar korkuyordum ki artık sıranın en köşesine oturuyordum, hayır yani kızda da katil tipi var korkmamak elde değil eğer teneffüste bana birşey yaparsa.
Teneffüs zili çaldı, katil görünümlü kızda bana yaklaşmaya başladı, ne yani 17 yılın sonunda ölecek miydim ya da ben abartıyordum
"selam"
Cevap versem mi acaba??!!
"s-selam"
"yüzündeki ifade, burada kaybolmuş gibi görünmeni mi sağlıyor? "
"ne?"
"sence buradaki en garip şey ne"
"b-bunları neden soruyorsun?"
"en garip şey, buradaki insanların gerçek yüzlerini saklaması. Kimse göründüğü gibi değil, değil mi"
Chris, gözleri genişleyerek ve biraz tereddüt ederek cevap verir:
"e-evet, garip bir yere benziyor... Anlamıyorum, neden burada her şey bu kadar gizemli ve sen bunları neden bana soruyorsun"
"sadece buranın normal bir okul olmadığını ve buradaki kişilerin normal bir insan olmadığını bil diye, sen tek normal kişisin"
"nasıl!??"
"neyse önce tanışalım, merhaba ben Aurelia"
"B-ben de Chris"
"sen bu okulu çok normal bir yere benzetmiş olmalısın, Chris"
"n-ne tür bir yer ki"
"sana anlatayım;
" Bu okulun duvarları geçmişin yüküyle yüklüdür, Chris. Shadowbrook Akademisi, yıllar boyunca gizemli olaylara ve karanlık sırlara tanıklık etti. Bazıları bu yerin, eskiden sihirle ve büyüyle dolu olduğunu iddia eder. Eski bir efsaneye göre, burası bir zamanlar büyülü varlıkların ve hayaletlerin sıkça ziyaret ettiği bir mekanmış. Bazı köşelerde hala eski büyülerin ve sihirli varlıkların izlerini taşıyan eski taşlar var. Geceleri, koridorlarda tuhaf sesler duyulur ve gölgelerin arasında gizemli figürler görünür.
"Aurelia, sessiz adımlarla Chris'in yanına yaklaşır, gözlerindeki derinlik ve gizemle konuşmaya başlar. 'Chris, bu okulun gölgeleri arasında kaybolmuş, karanlık ve tüyler ürpertici topluluklar var. Görünmeyen, karanlık koridorlarda gizlenirler ve eskiden kalmış lanetli bilgileri ve yasak büyüleri saklarlar. Bazıları, binlerce yıldır bu topraklarda hüküm süren karanlık varlıkları besler ve sadece seçilmişleri bu karanlık sırların içine davet ederler. Ancak, bu toplulukların varlığını bilenlerin sayısı oldukça az. Onlar, okulun derinliklerindeki karanlık güçleri ve unutulmuş korkuları kışkırtırlar ve onlar her yerdeler"
Bu karı bana ne anlatıyordu böyle, karı diyorum ama kendisi benle yaşıt? Ah, tek takıldığım bu mu cidden amk.
Buraya kadar geldiysen, umarım beğenmişsindir vote vermeyi unutma <3 (hayatımda en çok uğraştığım şeylerden biriydi)
