Unut Kaybolsun

Bölüm:1

  Üç oldu. Arka bahçeyle ön bahçeyi turlayalı üç tur oldu. Kalabalık bir bahçede, herkesin yanında arkadaşı olduğu bir bahçede, yalnız olmanıza rağmen birini arıyormuş gibi yapmanın verdiği hissiyatı her insan bilmez.
  Adı heryerde geçen, popüler olan, sevilen kişilerin yalnız olduğunu bilmez kimse mesela. Adım Ayça Lalin Saral. Bunu hatırlasam yeter bana.
  Avucuma tükenmez kalemle yazılmış yazıya baktım.
  "Evinin adresi sol bileğinde yazılı. Odana gir kitaplığın üstten 2. Rafı soldan 8. Kitap."
  Unutmak istiyorum, sadece istediklerimi hatırlamak istiyorum. Ben, okulun çoğu öğretmenlerine adını salmış, sınıfta en çok sevilen o kızım.
Seviliyor muyum?
Evet.
Seviliyor muyum?
Hayır.
   Bazen en yakın arkadaşlarınızın değilde bir zamanlar önyargılı olduğunuz kişinin size destek vermesi ağır gelir insana. Bende o kişiyim. Mükemmel bir şekilde enerjik olan ama içten içe ölen kızım. Kimseye belli etmesede sevgisi takıntıya dönüşen o kızım.
  Güven, güven önemlidir. Ben ihanet etmem, güven veririm. Ben nefret etmem, sevgi veririm. Bunları yapıpta değer sevgi açısından değer görmeyen o kızım.
  Etrafımda çok kalabalık bir çevre, mükemmel bir enerjim, güzel bir giyim tarzım, yüksek bir zekam, komikliğim ve saygım olabilir belki. Ama bir bana güven verenim yoktu. Gerçek bir şekilde sevipte bana sevgimin karşılığını veren yoktu.
  Bugün 8 kasım Çarşamba, haftaya hafızamı sildirmeyi düşünüyorum. Tüm herkesi, kendimi unutmak istiyorum. Hatalarımı, doğrularımı, kavgalarımı, sevdiklerimi (özür dilerim) unutmak istiyorum.

                            ***

  Sevgili anne,
Haftaya hafızamı sildirmeyi düşünüyorum. Sence hatamı yapıyorum anne? Çünkü sen her zaman en iyisini bilirsin. Ama bana çok doğru geliyor. Merak etme anneciğim, evin adresini sol bileğime, bilmem gereken önemli şeylerin yazılı olduğu mektubun yerini sol avucuma yazdım. Merak etme,sen gittikten sonra ilk tenime tükenmez kalemle yazışım bu. Küçükken beni çok uyarırdın kalemlerle vücuduna yazı yazma diye. Okuldan geldiğimde elimde çiçek resmi görürsen hemen banyoda ellerimi bol sabunla yıkardın. Seni gerçek benliğini unutacağım anne, seni okuyacağım mektuba çok farklı yazdım. 2 tane mektup var, birinde gerçekler, birinde olmasını istediğim hayaller var. Ben ilk hayallerimi okuyacağım, nasıl olmasını istediysem öyle olacak. Mesela annem  ve babam intihar etmedi, sadece küçük bir trafik kazasında öldüler ve beni çok severlerdi. Sen beni seviyor musun bilmiyorum anne, hiç öğrenemedim. Bana sevgini hiç göstermedin çünkü. Seni sevmek çok acı vericiydi, hiç yanına yaklaştırmazdın beni. Hiç saçlarının kokusunu alamadım, yada kollarının arasında bulunan o sıcaklığı.
  Belki çok iyi bir aile olabilirdik anne. Babamın tek bir hatası senin canına mâl olmamalıydı. Beni bu kadar sevdin anne. Babamın tek bir hatasında canına son verip beni yalnız bırakarak bana olan sevgini gösterdin. Ben affedemem anne, yapamam. Her şeyi yaparım ama seni affetmek göğsüme ağır gelir. Sen bana veda ederken içinde bir sızı bile oluşmamıştır.
  Ben aşık oldum anne. Bir çocuğa, hiç tanımadığım birine. Kan bağım olmayan birine. Ve ona olan gerçek sevgimi mektuba yazacağım. Seninse bana hiç olmayan, ama benim çok istediğim sevgini yazacağım. Çünkü hiç bir zaman tam olarak annelik yapamadın bana, hiç bir zaman. Kızmazsın bana değil mi, aşık oldumya hani?  İlkokulda aşık olduğum bir çocuk vardı hatırlıyor musun, Eflaz diye. Onu çok seviyorum anne, seni unuttum ama onu unutamıyorum. Sen bende bir iz bırakamadın anne. Tek bıraktığın koca bir belirsizlikti, ilk günler beni sevmeden mi gittin diye saatlerce ağlamıştım. Anne. Anne sen beni sevmedin değil mi. Tek ilgi gösterdiğin kişi komşunun çocuğuydu. Anne sen beni sevmedin başka çocukları sevdin, şimdiyse Eflaz beni sevmiyor çünkü Erva'sı var. Söylesene anne, kim sevecek beni? Kimse, evet kimse. Bende dahil kimse. Annesinin sevmediği bir kızı ben nasıl sevebilirim. Kusurları olan bir kızı... Anne geri dön, ama beni sev. Geri dön ve beni sev. Çünkü  ben kimse tarafından sevilmeyi beceremiyorum.