IŞIKLAR SÖNDÜĞÜNDE

İnsanlar

Dışarı uzun zamandır çıkmıyorum, dışarı çıkmatan nefret ediyorum yerde duran şişeyi ayağımla vurdum adamın ayağına gelince etrafa bakındım adamla bakışlarımız kesişti bana dimdik bakıyordu yerimde duraksadım cebimden naneli sakızı çıkartıp ağzıma attım içimden of çekerek yürümeye devam ettim
****

yaptığım yaramazlıklara çok gülen biriyim mesela resim yaparken yüzüme boya bulaşıtırsam kahkaha attıyorum nedenn...neden! kimse beni sevmiyor ki ben birşey anlatmaya çalışıyorum neden zihnimdeki düşünceler beni yoruyor neden anlatamıyorum neden iç dünyamı saklıyordum!
****

Inna çok iyi bir kızdı dışarıdan bakanlar onu kendini beğenmiş,içe kapalı, özgüvensiz zannediyordu asıl öyle değildi asıl Inna tanıdığı insanlara kendini anlatmaya çalışıyordu ne kadar farklı bir kişiliği olduğunu sevdiğini, yaptığını herşeyi anlatmaya çalışıyordu.
****

Inna her ne yaparsa yapsın kimse onu anlamıyordu Inna'nın iç dünyası pembeydi dış dünyası ise simsiyahtı Inna bir şey anlatmaya çalışıyordu. ben bu değilim diyordu asıl dünyam gerçek benliğim yaratıcılığım benim içimdeydi diyordu Inna anlatamıyordu çünkü korkuyordu ne kadar burnu uzun görünsede onun içinde bambaşka bir Inna vardı masum saf bir kalbi vardı böyle olmasının sebebi etrafındaki kıskanç insanlardı...

Inna;şu manzaraya bak...ne kadar güzel!

X; Hiç büyümiceksin demi!

Inna; Haklı ben tam bir gerizekalıyım

X; Aslında çok boş şeyler gel kahve içelim!

Birşey fark ettiniz mi? Inna arkadaşına değer veriyor sırf o kırılmasın diye sevdiği şeyleri unutuyordu kendini unutuyordu "Inna ne yaparsa yapsın her zaman dışlanıyordu ama onun içindeki liderliği kimse bilemiyordu
***

farklı olduğum için mi...yoksa! beni sevmedikleri için miydi?Bir yandan neden dışlandığımı bir yandan da en yakın akrilik boya satılan yer var mı diye bakıyordum.

birinin bana dimdik baktığını fark ettim içimden söylenerek hızlı adımlarla ilerledim

"Gerizekalı...sanki açıkta bir şey gördü!"

Bakışlarımı o kişiden aldım dikkatim dağılmıştı ben ne yapıcaktım, bu aralar çok unutkan olmuştum yavaş adımlarla ilerlerken birine çarptığımı fark ettim uzun boylu biriydi bakışlarımı çevirdim
Sinirlerim tavan etmişti "odan çok nefret ediyordum tam bir aşko kuşko kızıydı!"beni görünce sırıtarak omzuma dokundu
"Ay bizim içe dönük de buradaymış"

Minanın arkasında duran ve onun gibi giyinen iki soytarı daha vardı.
"Şimdi ne yapayım bunların bacaklarını mı kırayım? yoksa sessizce uzaklaşayım mı? sizce ne yapmalıyım nefret ediyordum böyle kızlardan"

Mina her zaman kullandığı kelimeleri söylemeye başladı

"Ay aşkom her zaman simsiyah giyiniyorsun çen cenaze töreni mi var"

Arkasındaki iki domuz gülmeye başladı

"eveett sen şu pembe tokayı al yüzüne renk gelsin"

Mina pembe parlak tokayı saçıma deydirince elini büktüm bütün duygularımı kontrol ederim ama nefret ve öfke duygusunu asla!
"Yapma Inna çok acıyor bırak dedim elim kırılcak"
Minanın elini sinirle ittim

"merak etme hayvanlara saygım var eziyet etmem domuzalara"

Sonra arkamda her zaman beni
İzleyen çocuğa döndüm Inna...Inna diye bağırıyordu minanın omzuna vurup kulağına sesli bir şekilde

"Bana karışma kendini beğenmiş ucube!"

Mina hiç bir kelime dahi söylemedi kıpkırmızı olmuştu arkadaşlarının yanında küçük düşürmüştüm

yavaş adımlarla yürümeye devam ettim ortam kalabalıklaşmıştı işte en nefret ettiğim şeydi insanların konuşma seslerine asla gelemiyordum sürekli boş şeyler konuşup duruyorlardı "yok şu kız yok bu kız" elimi cebime soktum herkesin bana baktığı düşüncesi beni çok öfkelendiriyordu içimden nerde bu lanet dükkan diye söylendim insanlar bana bakıyordu ben onların yanında farklı duruyordum herkes gülerken ben somurtuyordum şarkı dinlemek istiyordum bana iyi gelen şeyler yanlız başıma resim çizmek ve müzik dinlemekti her zaman dinlediğim şarkıyı açtım içim kıpır kıpır oluyordu ben cenaze törenine giden bir kız değildim bu benim tarzımdı...

Inna;Ben sadece sevilmek istemiştim

Devam edicek...