🦭
hyun🤍:
minnie
bugün dışarı çıkmak ister misin?
siz:
yorgun hissediyorum
başka bir zaman çıkarız
hyun🤍:
hasta mı oldun yoksa?
sana bu havada spora gitme demiştim seungmin
şort giyip tenis oynuyorsun
bu havada ne şortu tanrı aşkına
giyecek başka şey mi yoktu
siz:
yine başlama hyunjin lütfen
hep aynı şeyleri söylüyorsun
bir gün bile aksatsam geri kalıyorum derslerden biliyorsun
hyun🤍:
geri kalmanı ben de istemiyorum seungmin
siz:
o zaman hyunjin?
hyun🤍:
her neyse seungmin seninle uğraşamayacağım
görüşürüz
görüldü✓✓
><
Bir sinirle telefonu oturduğu yatağın yanına fırlattı Hyunjin. Sevgilisi ona son zamanlarda çok soğuk davranıyordu. Neredeyse her gün böyle kavga ediyorlardı. Her tartışmadan sonra barışsalar bile üzerlerinde bir soğukluk oluyordu ikisinin de.
Bıkkınlıkla yatağından kalktı ve ablasının odasına yürüdü. Kapıyı açtı ve her zaman olduğu gibi yatağa oturup ablasıyla dertleşti. Onu bu evde anlayabilen tek insandı. Abisine bu denli yaklaşamıyordu her ne kadar birbirlerini çok sevseler de.
Bunları boş verip ablasıyla konuşmaya devam etti.
"Hyunjin, seni anlıyorum. Fakat ikiniz de birbirinize zarar veriyorsunuz. Bu ilişkiyi bitirmek istemediğine emin misin?"
Hyunjin derin bir nefes verdi.
"Eminim abla, Seungmin'i seviyorum. Liseden beri sevgiliyiz. Şimdi de aynı üniversiteye gidiyoruz. Sürekli okulda birbirimizi görüyoruz. Nasıl görmezden geleceğim?"
Ablası elini kardeşinin bacağına koydu.
"Görmezden gelmene gerek yok. Arkadaşlığınıza devam edebilirsiniz."
Hyunjin yüzünü buruşturup ablasının elini üstünden itti.
"Anlamıyorsun abla. Yapamam diyorum sana işte. Sevgiliyken bir anda arkadaş rolü yapamam."
Hızlıca yataktan kalktı ve kapıyı açtı. Ailesine bir arkadaşına gideceğini söyleyerek evden çıktı.
⭐
ŞİMDİ OKUDUĞUN
we broke up, mom • hyunmin
Fanfictionİkilinin ilişkileri büyük bir sarsıntıya uğramıştı ve önlerinde iki seçenekleri vardı: Ya hiçbir şey olmamış gibi devam edeceklerdi Ya da içlerinden biri 'dur' diyerek buna bir son verecekti. mini fic.
