🦭
siz:
hyunjin
hyun🤍:
efendim
siz:
asağıya gelsene
hyun🤍:
?
><
Pencereden dışarı baktığı zaman Seungmin'in aşağıda olduğunu gördü. Hızlı adımlarla montunu giyip çıktı evden.
"Neden geldin?"
Sert ses tonuyla konuşunca karşısındaki bedenin titrediğini gördü.
"Hava soğuk, eve geçelim."
Kolundan tutup içeri sürüdü. Beraber odasına geçtiğinde kapıyı kapattı ve Seungmin'in karşısına dikildi.
"Seni dinliyorum."
Seungmin boğazını temizledi ve konuşmaya başladı.
"Ben, özür dilemek istiyorum senden."
Hyunjin ağzını açacağı sıra Seungmin onu susturdu.
"Aramız kaç haftadır bozuk. Ama böyle devam etmesini istemiyorum."
Bir süre sessiz kaldıktan sonra konuşmaya devam etti.
"Beni hâlâ seviyorsun değil mi?"
Hyunjin boş bakışlarla karşısındakine bakarken konuştu.
"Evet."
Evet mi?
Bu muydu sadece?
Seungmin aldırış etmeden devam etti.
"Ben de seni seviyorum."
Ellerini tuttu Hyunjin'in. Öpmeye başladı.
"Barıştık değil mi?"
Hyunjin yavaşça ellerini çekti.
"Evet."
Yine...
Seungmin bunun için mi gelmişti buraya?
'Evet' demesini duymak için mi?
Aralarını düzeltmeye çalışıyordu.
Bir şans daha vermek istiyordu birbirlerine.
Ama duyduğu tek şey koca bir 'evet' miydi?
Bunu mu hak ediyordu Seungmin?
Her şeyi boş vererek özlediği dudaklara bir öpücük kondurdu.
"Sonra tekrar konuşup buluşuruz."
Gülümseyerek elini yanağına koydu ve okşadı. Daha sonra odadan çıktı. Tekrar arkasını dönüp baktığında Hyunjin'in dudağını sildiğini gördü.
Gözleri yavaşça dolarken belki de hata yaptığını düşündü. Bu kadar zarar görmüş bir ilişkinin bu kadar hızlı iyileşmesi doğru gelmiyordu. Ama uzun zamandır beraberlerdi. Bu beraberliğin hatrına devam edebilirlerdi.
Değil mi?
⭐
ŞİMDİ OKUDUĞUN
we broke up, mom • hyunmin
Hayran Kurguİkilinin ilişkileri büyük bir sarsıntıya uğramıştı ve önlerinde iki seçenekleri vardı: Ya hiçbir şey olmamış gibi devam edeceklerdi Ya da içlerinden biri 'dur' diyerek buna bir son verecekti. mini fic.
