"Yeni bölümle hepinize merhaba!! Artık her Cuma günü düzenli bölüm atmaya çalışacağım. Ve sınır koyuyorum malesef :(
üzgünüm.
Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin, keyifli okumalar <3
150 oy 🗼 100 yorum.
Masamdaki testlere bakıp derin bir iç çektim. Alt tarafı hukuk istiyordum, şov yapmaya gerek yoktu!
Yanii ne olurdu sanki şöyle güzel bir avukat olsaydım?
Hayat bana orta parmak çekiyordu. Öyle bir noktadaydım yani. Tekrar iç çekip omuzlarımı indirdim.
Karşımda ders anlatan Fizikçiye aldırış etmeyip, kulağımda çalan şarkının sesini etrafı kolaçan edip sıranın altından telefonu çıkararak kıstım.
Depresif 'tim bu aralar. Nitekim hüzünlü şarkı dinlerken buluyordum kendimi. Regl dönemim yaklaşıyordu en yüksek ihtimal buydu. Yoksa hayatımda şuan herhangi bir pürüz yoktu. Şaşılası.
Karşımdaki fizikçinin beni dikizlediğini fark ettiğimde, saçlarımı öne iterek kulaklarımı kapattım.
Umarım görmemişti, birde bunla uğraşamazdım şimdi. Gözlerini kısıp beni izlemeye devam ettiğinde, içimdeki tedirginlikle ayağımı sallamaya başladım.
Hadi ama bu kadar şanssız olamazdım. "Kızım kalk ayağıya." Dedi. Düz soğuk sesinin altında bariz bir ürperti yatıyordu. İrkilerek ayaklandım. Bakışlarımı yerden kaldırıp hocaya çevirdim. Hiç bir şey yokmuş gibi bakıyordum bön bön.
"Ver o kulağındakini." Hay anasını, avradını..
İtiraz istemeyen tını ve öne uzanan eli ile, etrafıma bakındım. Keşke Selena şuan gelip beni kaçırabilseydi. Denemekten zarar gelmezdi aslında.
Se.
Le.
Na.
Selena, Selena. Omuzlarımı indirip kulaklığımı çıkarttım, hocanın avuç içine bırakıp oturcağım sıra, bunun ilede kalmamıştı. Kaşlarımı kaldırdım. Daha ne istiyecekti bu iblis benden?
"Çabuk Eymen hocanın yanına, terbiyesizlik yapıp dersimde müzik dinliyorsun birde, utanmaz!" İğrenir bakışlar attı bana.
Derin bir nefes verdim. Gerizekâlı. Başımı olumlu anlamda sallayıp kapıyı sertçe çarparak çıktım.
Gözlerimin dolduğunu his ediyordum ellerim ise titriyordu. Ailemle aram zaten uçurum iken birde Eymen hoca ailemi arasaydı, bitmiştim.
Her genç kız illaki bu klişeyi yaşamıştır. "Eğer okumazsan, evinde oturur talibini beklersin." Bıkmıştım bu cümlelerden, bu yüzden elimden geldiği kadar çaba sarf ediyordum. Okuyup kendi ayaklarım üzerinde durmam tek çıkış yolumdu.
Ve ben ne kadar çabalasamda nafile gibiydi. Yine ne yapıp edip bir şekilde hocaların gözüne batıyordum.
Benim sorunumda buydu işte, ilgisizlikle büyümüştüm ben. Hoş ailemden görmediğim ilgiyi başkalarından dilenmezdim de zaten. Sadece belki birazda olsa sevilmek, ilgi görmek iyi gelebilirdi.
