Bilmece [Hyunlix]

&1

Öncelikle gerizekalı yazarımız yazı stillerinde çok değişiklik yapmış ama yanlışlık oldu,bı dahaki bölümlerde dikkat edicem lütfen hatamı maruz görün iyi okumalar;)

&

Kâbuslar son bulurmuydu?
Veya gerçek miydi?
Yoksa gördüklerimiz,korktuklarımızmıydı?

Eğer hayatınız bir kâbustan ibaretse dilerim yeni uykuya dalmamışsınızdır,
yoksa bu kâbustan ter içinde bile uyanamayacaksınız...

~&~

"Sikeyim!"

Elimdeki bavullarla karşımda ömür boyu çalışsam bile alamayacağım malikânenin önünde duruyordum,
Gerçi almama gerek yoktu zaten benimdi.

Ben Lee Felix..

Bu adı unutmayın çünkü oldukça duyacaksınız:)

Teker,teker önümdeki basamaklardan çıkmaya başladım.Uzun zaman olmuştu gelmeyeli,oh neden gelmedin diye sorucaksınız?Ben ne kadar zengin olsamda onların sikik şirketlerine kalmadım,doktorluk okuyorum ancak tatil yüzünden yurtlar kapatıldı.Tabi, kesinlikle öğrencileri yurttan atmak için değil..
Bende ortada mal gibi kaldığım için gelmek zorunda kaldım.Eh, yani birazda kardeşimi özledim deninebilir.

"Hoşgeldiniz Lee bey,buyrun geçin yemek hazır herkes sizi bekliyor"

Elimdeki valizi kapının önündeki görevliye verip,malikânenin içine doğru ilerledim.
Tavandan aşağı sarkan elmas avize beni karşıladı.Ne kadar ailemle pek anlaşamasamda onların çocuğu olduğum için birkaç özelliğimde onlara çekmişti..

İhtişama bayılırdım..

Abartıyı severdim, şık giyinmeyi,insanlara kendimi göstermeyi severdim.O yüzden bu aşağı sârkân elmasları kendime benzetirdim.Herkese sorsanız değerliydi,kimse onların sahte olduğunu hiç düşünmüyorlardı.Lee'lere sahteliği Yakıştırmıyorlardı..
O kadar değerli olan elmaslar aşağı sarkıtılıyordu,sadece bir süsdü,insanlar bı kere bakar sonra umursamazlardı.
Bende buydum işte,Lee'lerin çocuğu olmam bir değerdi, kısaca elmas.. ama onlara göre aslında ben umursanmayan,bir halta yaramayan gerizekalının tekiydim..
Sadece sikik şirketlerine girip çalışmadığım için demediklerini bırakmamışlardı.Onca hakaret,onca dayak boşunaydı.Ben bir şeyi istersem..

Alırdım.

Aldımda

Üniversiteden ilk defa eve geliyordum, oda çoğunlukla kardeşimi görmek içindi,onu toplam üç senedir görmüyordum.O kadar çok özlemiştim ki onu..
Oda benden dört yaş küçüktü,ama onun hayatı emin olun benimkinden bin kat daha iyiydi,sevilen oydu..
Yanlış anlamayın,ben onu kıskandığım için söylemiyorum,onun o kadar sevilmesi onlara hep itaat etmesi yüzündendi.
Onun ne giyeceğine dahi karışırlardı,oda hep susardı.Ancak ben öyle değildim..
Hep oldum olası karşı çıktım,eh kendimi savunduğum içinde hayırsız evlat oldum..
Bakın şu işe:)

"Abi!"

Ah ryuji canım kardeşim..

"Otur ryujin,bu nasıl bir saygısızlık böyle!"

Tam ryujin ayağa kalkacağı sırada o kadının sesiyle, kalktığı gibi yerine geri oturdu.Abisinin gelmesine çok sevinmişti,onu oldukça özlemişti, bu evde hapis hayatı yaşarken, abisinin onun yanında olması hem onun mutluluğunu, hemde güvenliliğini sağlıycaktı..