Ben seni nasıl unuturum sevgilim ●∘◦❀◦∘●

Senin nefesin benim nefesim 🫂

Neslihan, Yaman'ın kollarındaydı. Güven bunu gördü ve çok endişelendi. Neler olup bittiğini bilmek için yanlarına koştu.

"noldu oğlum neden annen kollarında?"

Yaman, Şebnem'in arabasına biraz daha bakıyor. Güven, Neslihan'ın oğlunun elinden düşüyor görüyor ve onu alıyor Neslihanı. "Yaman oğlum napıyorsun sen?"

"Baba al annemi git nolur"
"Yaman delirtme beni!"
"Sonra konuşamaz seninle ama şimdi annemi götürmen lazım çünkü burda güvende değil, nolur hadi bak takiye  bin"

Güven, Neslihan'ı nazikçe taksiye götürür ve dikkatlice taksiye bindirir. Taksiye biner ve şoföre tek ve biricik evlerine gitmesini söyler...

20 dakika sonra

Güven, Neslihan'ın hareketlenmeye başladığını görür ve nefesinin altında bir şeyler fısıldar. "Gü-ven yap-maz"
Güven ayağa kalkıyor ve bir zamanlar paylaştıkları yatakta yatan kadının yanına gidiyor. Elini onun yanağına koyar ve "Sorun yok, artık benimle güvendesin, kimse sana zarar vermeyecek, merak etme ben buradayım" der.

"Güven.."
"Efendim"
"Güven.."

Gözleri titriyor ama açamıyor. Güven bunu fark eder ve paniklemeye başlar. Nefes alışını kontrol eder ve çok yavaş nefes aldığını görür. Telefonunu alır ve oğlunu arar.
"Oğlum annen gözlerini açamıyor lütfen bana neler olduğunu söyle ki ona yardım edebileyim"
"Baba Serhan ona ilaç verdi.."
"NE DEMEK ONA İLAÇ VERDİ"
"BABA anneme yardım et sonra Serhan'a kız"
Güven telefonu kapatır ve tıbbi çantasını almak için ayağa kalkar. Neslihan'ın vücudunun ilaçları atabilmesi için ona bir iğne bulması gerekiyor.

İğneyi bulur ve ona enjekte eder. Birkaç dakika Neslihan'ın kendine gelmesini bekledikten sonra. Ancak nefes alışını ve ateşini kontrol etmeye devam eder. Gözleri Neslihan'dan hiç ayrılmıyor. Sonunda Neslihan öksürmeye ve gözlerini açmaya başlayor. "Neslihan daha iyi hissediyor musun?" Neslihan kendini yatakta oturur pozisyona getirmeye çalışır ve Güven ona yardım etmek için koşar. "Güven ben neden buradayım?"
"Sorun yok, güvendesin merak etme"
"Güven.. babamı sen öldürmedin değil mi.. Yalvarırım yapmadığını söyle" derken sesi titriyor ve gözleri sulanmaya başlıyor. "Hayır öldürmedim Neslihan, yorma kendini" Güven onu yumuşatmaya ve güven verici bir şekilde omzunu ovarak rahatlatmaya çalışır.

"Ben neden buradayım Güven?"
"Yaman gelsin de konuşalım"

Yaman tüm durumu açıkladıktan sonra. Neslihan paniğe kapılır ve evde o canavarla baş başa kalan çocuklarını düşünür.
"Yaman bırak beni! ÇOCUKLARIMA GİDİYORUM DEDİM LÜTFEN BIRAK ONUNLA KALAMAZLAR"
"ANNE SAKIN OL LÜTFEN"
"Neslihan tamam bak beni ve Yaman'ı dinle" diyor Güven güven verici bir şekilde ve Neslihan'ın kaçmaması için dirseğinden tutuyor. Güven Neslihan'ı yavaşça yatağa götürürken Yaman yatak odasının kapısını kapatır. İlaçlar yüzünden hâlâ çok halsizdir. Güven Serhan'ı öldürmek ister ama Neslihan'ı bu halde bırakamaz.

"Bırak beni Güven lütfen..." diyor çaresizce hıçkıra hıçkıra ağlarken. Tüm hayatının elinden alınmasının acısı onu çok derinden yaralıyor. Her ağladığında Güven kendini çaresiz hissediyor.

"Güven bana lütfen..."
"Anne ben Rüya ile konuşmaya gidiyorum, hemen dönerim. Sana söz veriyorum, lütfen sana zarar verecek ya da seni tehlikeye atacak bir şey yapma."
"Merak etme o benimle güvende... "Güven, Neslihan'ın sessizce ağladığını ve görünmek istemediğini görür. Neredeyse utanmış gibi görünüyor.

Yaman saçlarını öpüp gider gitmez Güven ona "Saklanma, ağlaman normal ve sen yanlış bir şey yapmadın" der.

"ama... kendimi çok ... boş hissediyorum ve acıyı bile hissedemiyorum"
Güven onun saçlarını okşar ve "bunu da atlatacaksın, söz veriyorum" der.
"Güven tutamayacağın sözler verme..."
"Sanırım şimdi biraz dinlenmeye ihtiyacın var."
Güven onun doz kokulu saçlarını kokluyor ve gözlerini kapatarak anın tadını çıkarıyor.
"Sana çorba yapacağım ama benim için uzanıp dinleneceğine söz ver."
"Güven yapamam-"
"Lütfen seninle ilgilenmeme izin ver."
"Ama-"
"Lütfen Neslihan"

Neslihan yavaşça yatağına geri döner ve önündeki duvara bakmaya başlar. Gözleri şişmiş ve Güven tüm dünya paramparça olmuş gibi hissediyor.
"Tamam burada kal ve dinlen, ben döneceğim"
"Söz mü?" Güven, Neslihan'ın fısıltısı karşısında biraz irkilir.
"Evet söz veriyorum ve verdiğim sözleri tutuyorum biliyorsun Neslihan hocam"

45 -50 dakika sonra

Güven bir tabak çorba ve Neslihan'ın en sevdiği çikolataları odaya getirir. Kapıyı yavaşça açtığında Neslihan'ın huzur içinde uyuduğunu görüyor. Ağlamaktan burnu biraz kızarmış ve saçları çok sevdiği çift yastığın üzerine yayılmıştır. Güven yemeği komodinin üzerine koyar ve Neslihan'ın saçlarına usulca dokunarak fısıldar "Neslihan yemek getirdim kalk da ye, güçlü olmana ihtiyacım var aş-"
Ne söyleyeceğini fark eder ama Neslihan'ı ürkütmemek ya da rahatsız etmemek için sözünü keser.

Neslihan'ın gözleri yavaşça açılıyor ve Güven'in gözlerine öyle derin bakıyor ki, Güven gözlerinin içinde kayboluyor.
"Çorba yaptım ve sana çikolata aldım"
"Hmm... teşekkürler" Güven onun çok bitkin göründüğünü fark eder ve alnına dokunur. Ateşi yükselmiş.
"Neslihan ateşini düşürmemiz gerekiyor"
"Hayır, uyumak istiyorum, bırak beni Güven"
"Aman Tanrım, sadece beni dinle, çok inatçısın."
"Hayır"
"Hadi uykucu, seni banyoya götürelim de güzel bir soğuk duş al ve sonra kurulan."
"Duş almak istemiyorum, bırak beni."
Güven onu kucağına alıyor ve kız kalkmak istemediği için sızlanırken başı Güven'in göğsüne yaslanıyor.
"Her şey yoluna girecek"
"Güven kes şunu"
"Neslihan gömleğini ve pantolonunu çıkar"
"Pardon ne"
"Yap yoksa ben yaparım"
"Tamam yaparım tamam Burak beniii"
Güven, Neslihan'ı tekrar yere yatırır ve kendini dengeleyebilmesi için belinden tutar. Gömleğini ve pantolonunu çıkarır. Güven onu rahatsız etmemek için uzaklara bakar.
"İyi şimdi git soğuk bir duş al"

Ondan bir adım uzaklaşır uzaklaşmaz tökezliyor ama Güven onu hemen yakalıyor. Vücudu Güven'e sıkıca bastırılmıştır.
"Sarış sana yardım etmem için bana izin veriyor musun?"
"Mhm..." diyor yarı uyanık halde ama Güven'in yüzüne bakarken nefesi yavaşlıyor.
"Tamam, kıyafetlerimle içeri geleceğim, tamam mı? Sadece benimle yürü"

Güven onu duşa sokar ve soğuk suyu açar. Neslihan su çok soğuk olduğu için hemen çığlık atar.
"Allah belanı versin"
"ne demek prenses, şimdi kıpırdamadan dur ve duştan kaçmaya çalışma."
"Çok soğuk Güven lütfen" Neslihan Güven'in ıslak gömleğine tutunur ve ona bakar. Ellerini kalçalarına koyarak onu yerinde tutar ve tatlı iltifatlar fısıldar.
"Neredeyse bitti, saçlarını yıkayayım"
Neslihan Güven'in saçlarını yıkamasına izin verir.
"Ben vücudumu yıkayacağım Güven, sen biraz gider misin?"
"Tabii ki havluları getireyim"
Neslihan sözlerini bitirir ve ardından Güven onu bir havluya sarar.

"Tamam, git kurulan ve çantamdan birkaç kıyafet al, ben de hızlıca bir duş alayım Nesli"

Neslihan yavaşça banyodan çıkar ve kapıyı kapatır. Güven iç geçirir ve duşunu alır.

"Neslihan işim bitti, banyodan çıkabilir miyim?" Güven'in belinde bir havlu var.

"Bir saniye"
"Tamam"
Neslihan daha sonra banyonun kapısını açar ve Güven'in dışarı çıkmasına izin verir.
"Vay, benim kıyafetlerimin içinde çok güzel görünüyorsun" (*napıyorsun Güven)
Neslihan biraz kızarır ve havlusuna bakmamaya çalışır.
"Ben banyoya gidip üstümü değiştireceğim, hemen dönerim"
"Tamam"

———————

Merhaba, bu benim ilk yazışımdı. Umarım beğenmişsinizdir ve bir sonraki bölümde görüşürüz umarım👀❤️