"o gün bana 'sinemaya gidelim mi' diye sordu kilometrelerce öteden,şehirlerce,denizlerce uzağımdan... yanımdakı insanlar görmezken beni,O bana imkansız olduğunu bile bile 'sinemaya gidelim mi' sordu..."
Selam ponciklerimm iyi okumalar dilerim^^ . . . . Yazmak ve yazamamak. İşte bütün mesele bu. Uyandım, hazırlandım, okula gittim, sırama oturdum, dersler bir bir geçiyor ve ben telefon elimde sadece ona yazıp yazmayacağıma karar vermeye çalışıyorum.
"Yarın sabah yazacaksın." Cümlesi çok netti. Ve haklıydı da yazacaktım. Orada saat kaçtır bilmiyorum. İşi var mıdır bilmiyorum ya da okula gidiyor mudur, bilmiyorum.
Çok zor. Bu kadar kısa bir süre önce tanıştığım,çok az konuştuğum ve benimle aynı yerde oturmayı bırak bana yakın bile oturmayan bir insana mesaj atmanın zamanını belirlemem çok zor.
Hem ne yazabilirim ki? Nasıl günaydın denilmesinden hoşlanır?
Sıranın altından telefonumu açtım ve Coğrafya hocama göstermeden Whatsapp sayfasına girdim. Önce durumuna baktım, durumunda 'Hiç kimse bir yeri geri dönmek üzere terk etmez.'yazıyordu.
Bu,onda görmeye şimdiden aşina olduğum bir cümleydi. Durum kısmından çıktığım gibi sohbet sayfasına girdim. Ne yazsam? Günaydın nasıl yazılıyordu?
"Günaydın." Sildim. Öyle günaydın mı yazılır? Trip atar gibi. Nokta koymayayım. Ama nokta koymasam da bir garip olur.
"Günaydınlar!" Yuh! Sil sil. Seda Sayan'ın program başlangıcı gibi oldu. O kadar uzun zamandır kimseye günaydın mesajı atmıyorum ki nasıl günaydın yazıldığını unuttum.
"Günaymış:)" Bakın bu en ilginci işte. Sanki günün aydığını başkasından duymuşum da haberi olsun diye atıyormuşum gibi.
Tamam oğlum, sakin ol. Alt tarafı bir günaydın mesajı. Ama nasıl yazacağım? Soğuk yazsam olmaz,sıcak yazsam olmaz.
Sadece ismini ve yaşadığı yeri bildiğim bir insana yazacağım mesajı bu kadar uzun düşünmemeliyim. Yazayım gitsin. Hadi Jungkook. Hadi oğlum.
"Günaydın Taehyung,gerçi orda saat kaç bilmiyorum,uyuyor da olabilirsin :)"
Gönderdim. Ciddi ciddi gönderdim. Yüzümde garip bir korku oluştu şu an. Yüzümü görseniz telefonumdan cinayete tanık olduğumu düşünebilirsiniz.
Yutkundum ve kendimi toparlamaya çalıştım. Acaba biri şu an yüz ifademi görüyor mu? En arka sırada, en köşedeyim.
Ki görebilseler de bana bakmazlar. Ama yine de o ifadeyi yüzümde yakalayan biri olursa çok utanırım. Resmen korkudan kaskatı kesildim.
Neden korktuğumu sorsalar ne derim? Yeni tanıştığım bir çocuğa günaydın mesajı attım da vereceği cevaptan korkuyorum. Saçma.
Telefon elimde titreyince şok içinde bacağım,dizime çekiçle vurulmuş gibi haraket etti ve sıraya çarptı. "Ah..."
Sessizce sızlanıp yüzümü buruşturduğum sırada bir sessizlik olduğunu ve birkaç kişinin bana döndüğünü hissettim.
Başımı ağır ağır kaldırdığımda sınıfın çoğunluğu ve Coğrafya hocam bana kilitlenmişdi. Çok iyi. Ne olacak şimdi?
"İyi misin oğlum?" İsmini bile bilmiyor. Bilemez ki nereden bilecek, okuldaki hiç kimse beni görmeden okulu bitirmek için çabalıyorum resmen.
"İyiyim." Yüzümü saklayarak konuştum ve yavaşça başımı eğip boğazımı temizledim. Sadece birkaç saniye daha beni izlediler.
Amaçları neydi bilmiyorum ama kendi işlerine döndükleri anda derin bir nefes alıp telefonumu sıranın altında bir kez daha açtım ve gelen mesaja baktım.
"Uyuyordum telefona bildirim gelince uyandım. Günaydın Jungkook.^^" Telaşa kapıldım bir an. Benim mesajımla mı uyanmıştı?
Mesajımla uyandırmıştı onu. Şaka gibi. Birini mesaj atarak uyandırdım. Kötü bir şey bu! Keşke mesaj atmasaydım.
Çocuk uykusundan oldu resmen.Özür mü dilesem? Kahretsin ya ne diye günaydın mesajı atarsın ki aptal, çocuğu uyandırdın!
"Özür dilerim, uyuyor olduğunu bilseydim mesaj atmazdım! Gerçekten tam bir salağım. Keşke dün akşam kaçta uyandığını sorsaydım... Lütfen uyumağa devam et, gerçekten özür dilerim!"
Resmen dertli oldum şu an. Kara kara düşünüyorum telefon ekranına bakıp saat 10:37. Acaba orada saat kaç?
Çevrimiçi...Yazıyor...
"Özür dileme. Uzun zaman sonra ilk defa kendim uyanmadım. Beni sen uyandırdın Jungkook^^"
Gülümsedim. Tamam, telaş yapmıştım, kızacak diye korkmuştum hatta. O kadar güzel his ki. Biri...benim...mesajımla...uyandı...
"Peki nasıl hissettiriyor mesajla uyandırılmak?:)"
Çevrimiçi...Yazıyor...
"Yalnız değilmişim gibi."
Buruk bir bakış attım telefona. Yalnız mı? Taehyung yalnız mıydı? Ülkeyi terk ettiği çok açık bir şekilde belliydi. Ama ailesiyle gitmemiş miydi? Yoksa başka sorunu mu vardı?
Çevrimiçi...Yazıyor...
"Haklısın. Artık yalnız değilim."
Ne demekti bu? Ben olduğum için artık yalnız değil? Öyleyse çok mutlu olurum çünkü. Öyle mi? Sorsam mı? Rahatsız etmesem mi?
"Artık yalnız olmayacaksın :)" Geçiştirilmiş mesaja bakın,çocuğa resmen evlenme sözü verdim! Ama olsun, öyle olduğundan emin olmasam da madem o ben hayatına girdim diye artık, bende hayatından çıkmam o zaman.
Klik! Mesaj sesiyle birlikte anında başımı eğdim.
"İsminin anlamını araştırdım Jungkook, cidden çok güzel, ne diyeceğimi bilemedim" Mesaj atmıştım, mesajım kulaklarına gelmiş gibi cevap vermişti.
"Duyuyor musun yoksa okuyor musun Taehyung? :)"
Çevrimiçi...Yazıyor...
"Ben mesajları okumam. Duyarım da." Kaşlarımı çattım. Ses tonunu bilemediği bir insanın mesajlarını nasıl sesli duyardı bir insan?
"Ama ses tonumu bilmiyorsun?"
Çevrimiçi...Yazıyor...Çevrimiçi...Nihayet...
"Seni duymam için ses tonunu bilmeme gerek yok." Ben nutkum tutulmuş bir şekilde mesajının güzelliğine baktığım sırada bir mesaj daha attı.
"Bazen sen de sesini duyan insanların seni duymadıkları hissetmiyor musun? Ben senin sesini bilmiyorum. Ben senin sesini duymuyorum. Ama ben seni duyuyorum. Hesapını gördüğüm ilk andan beri,konuşmasak bile, ben seni duyuyorum."
Öylece baktım sınıfa boş boş. Ne diyeceğimi bilemiyordum. Ne yazacağımı bilemiyordum. Ne hissedeceğimi bilemiyordum.
Yutkundum.Başımı eğdim. Telefonumu elime aldım. "Ne kadar zamandır beni duyuyorsun? Kaç gündür?"
Çevrimiçi...Yazıyor...
"Yedi aydır."
. . . .
Bölüm sonu bol yorum ve oy vermeği unutmasın sizi seviyorum^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
