I Get Reaction But I Love It | İsmail&Barış

Alkol şişeleri?⁴

Barış en yakın arkadaşının -aynı zamanda sevdiceğinin- yaşadığı evin önüne arabasını park edip kapının önüne geldiğinde, kapıyı çalmadan önce son kez saçlarını elleriyle geriye attı ve kapalı telefonun ekranından kendine baktı.

Bir kaç dakika sonra sonunda barış özgüvenini toplamış kapıyı çalmaya hazırdı. Barış kapıyı çaldı, kapının ardından "geliyorum, geliyorum." Gibi sitem eden bir ses duyan Barış bu sesin sahibinin sevdiği çocuk değilde, arkadaşı Altay olduğunu anlaması zor olmamıştı.

Uzun boylu çocuk kapıyı açtığında bariz bir şekilde Barışı görmeyi beklemiyordu, kendisi çağırmamıştı sonuçta fakat Altay bilmiyordu ki kardeşinin Barıştan duymak istediği bazı ilişki tavsiyeleri vardı.

Altay, kıvırcığı içeri almadan önce neden geldiğini anlamak için bir kaç soru sordu, Barışın cevapları kısa ve netti. Sorguyu hızlıca bitirip sevdiği çocuğu görmek istiyordu. Resmen hiç kokusunu bilmediği birinin kokusunu özlemişti Barış. Altayın sorgusu bittikten sonra Barış çoğu yerini bildiği eve girdi. İsmailin odasının nerede olduğunu biliyordu, hızlıca  kapıyı tıklatıp "gir." onayını duyduğunda odanın kapısını açtı ve içeri adımladı.

Barış gördüğü şeylere karşı şaşırmış bir tavır takınmıştı, çünkü gördüğü şey biraz -pekte biraz değil- çoğu boş olan alkol şişeleri ve yatakta oturmuş boş bakışlarla kıvırcığa bakan bir adet ismail.

Barış ismailin yanına ilerlemeye başladığında Sarışın olan, iki kişilik yatakta biraz sağ tarafa kayıp barışa oturması için yer açmıştı. Daha doğrusu o böyle zannediyordu, çünkü yatakta asla başka bi yöne ilerleyememiş sadece olduğu yerde bir o tarafa bi bu tarafa dönmüştü ismail.

Barış yatağa oturduğunda karşısındaki çocuğun ağladığını çok fazla belli eden şişmiş gözleri, kıvırcığın sırıtma duygusunun önüne geçerek endişelenmesini sağlamıştı. İkili bir süre sadece bakışıp düşüncelere dalmıştı, bu sessizliği bozan yarı sarhoş ama hala bilinci yerinde olan İsmail olmuştu,

"Sarılabilir miyim?"

Sarışın olanın yönelttiği soruya karşı Barış sadece kafasını onaylama anlamında kollarını iki yana açmış, İsmaile bakıyordu.
İsmail anında barışın sırtına kollarını sardığında barış ise kollarını karşısındaki sevdiceğinin beline koymuştu. Çiftin arasında hiç bir boşluk yoktu, tamamen bir birlerine kilitlenmişlerdi. Barış sessiz sessiz fırsattan yararlanarak başını kolları arasındaki çocuğun omzuna koymuş, belli etmeden kokusunu içine çekiyordu. Kim bilebilirdi belki de bir daha alamayacaktı sevdiceğinin kokusunu.

Barış omzunda hissettiği ıslaklıkla birlikte çocuğun ağladığını anlaması çokta uzun sürmemişti. Bir kaç dakika sonra İsmail sarılmayı ilk bırakan taraf olmuştu, tabii barışa kalsa sonsuza kadar sarılmalarında hiç bir sıkıntı yoktu.

Barış karşısındaki oğlana karşı ilk cümlesini ve cevabını çokta merak ettiği ilk sorusunu sordu,

"Ne oldu da sana bu hale geldin?"

Sarışın olan baygın ve yorulmuş gözlerle baktığı adama bişey demeye mecburdu, sonuçta gece yarısı onu omzunda ağlamak için çağırmamıştı.

Biraz düşünüp olanları dolu gözlerle anlattı İsmail.

(...)

İsmail olayları açıkladığında Barış oğlanın yaşadıklarına üzülmüştü, bu eren denilen çocuk İsmaili bu kadar üzme hakkına nasıl sahip olabiliyordu? Barış dışardan farkedilmesede baya kızmıştı hatta elinde olsa karşısındaki oğlanın sevgilisini baya bir akıllanana kadar veya en azından İsmailin değerini bilene kadar dövebilirdi.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Ben geldiiiimmm sayin bebis olan askolarrrr 😼💝💋

Simdi diceksiniz kii "bu bolum ne gerizekali bolum mu bu mal misin otistik" saka bu arada siz oyle seyler demezsiniz ben size guveniyomm

Neyse bolum hic icime sinmedi (hangi bolum icine siniyoki azracim amk)

Hadi optuummm iyi geciskolarrr 🙃💙💛❤