tadic on fire, hyunho.

ep8

arkdslar benim klavye ing gidip turkce yapmaya usendim duz yazi da ing klavyeyle olxak haberinz olsun

👅

-Yazardan-

Sinirle elindeki telefonunu yandaki sandalyeye firlatti Hyunjin. Ne yapacakti simdi? Gidip Minhodan ozur mu dileyecekti? Bu cok sacmaydi. One gore ozur dilemesi gerene hala Minhoydu. Ama birdaha Seungminle Minecraft oynamamayi da goze alamazdi. Oturdugu yerden kalkti ve biraz dusundu, eger gidip ozur dilerse rezil olurdu. Herkes oradaydi ana baba gunu gibi olan yerde ozur dileyecek degildi ya? Yuce Hyunjine hic yakisir birsey degil.

Yavasca mutfak kapisini acti ve salona dogru ilerledi. Salona girdiginde gozleri aninda Minhoyu bulmustu. Yuzundeki yaralariyla gun gibi ortadaydi. Elinde telefon bir seylerle ugrasiyordu. Gerci herkes oyleydi, sanki bir seyler yapmak icin degil telefona bakmak icin bulusmuslardi(?).

Chanla Felix kucak kucaga oturmus tiktok izliyor, Seungmin elindeki pelus kopusu sertce kollariyla sararken Jeongini tipki asiklar gibi izliyordu. Evin yaniyor Seungminn
Changbin Jisunga heycanla birseyler anlatirken Jisung onu adeta bir ruh gibi dinliyordu. Ve son olarak aralarindaki en kotusu, Minho.

Minho da sonunda Hyunjinin onu suzdugunu fark edip ona bakmisti. Goz goze gelmislerdi simdi de, Hyunjin bakislarini kacirmadan bakmaya devam ederken Minho sonunda dayanamayip 'ne bakiyon' anlaminda kasini kaldirmisti.

Aniden gelen ozguvenle koltukta yayilarak oturmus Minhonun bilegini tutup

"Bir gelsene benle." demisti.

Buna sasiran Minho once tam itiraz edecekken Chanin ona goz kirptigini gordu ve bilegini Hyunjinden kurtararak ayaklandi. Birlikte mutfaga girdiklerinde Hyunjin dayamamayip soyleyivermisti birden

"Minho, ozur dilerim!"

Ne? Ozur mu diliyordu Hyunjin suan ondan? Minhodan? Ne oldugunu anlayamamisti bile. Daha bir gun once Minhoyu sikine dair takmayan Hyunjin resmen ozur dilemisti ondan.

"Ozur mu dilersin?"

"Evet amina koyayim kabul et iste."

"Dur, ne icin ozur diledigini bilmedigine bile eminim! Sen ve ozur mu? Hic sanmiyorum."

Tam mutfaktan ayrilacakken tekrardan bilegini tutan Hyunjin onu durdurmustu. Bunu gercekten yapmaktan nefret ediyordu ozurunu kabul etmeliydi.

"Hayir gercekten. Ozur dilerim. Neden diledigimi de biliyorum."

"Niyemis?"

"Seni dovdugum icin ve babanla ilgili saka yaptigim icin. Yani evet ozur benlik degil ama cidden uzgunum.."

Hadi ama Minho! Zorlastirma isi. Diye geciriyordu Hyunjin icinden. Eger bu isi halledemezse Chan gil onu oldururdu, bu kesin.

"Affetmiyom."

"Ne?"

"Oyle. Affetmiyorum. Surun biraz daha."

Diyip kapiya yonelmisti ancak arkasinda duran Hyunjin onu durdurmustu.

"SURUN MU? ASIL SEN SURUN LAN PEZEVENK BURDA INSAN GIBI OZUR DILIYORUZ!?" sinirle kisnemisti Hyunjin Minhoya dogru.

"BILIYOR MUSUN HYUNJIN TAM BIR AYISIN! SAGIN SOLUN BELLI OLMUYOR. KESIN OZUR ICIN DE CHAN GIL ZORLADI."

"NE YANI BEN OZUR DILEMEYI BILMIYOR MUYUM??"

Derken yine kavgaya baslamislardi iste. Hyunjinin ozurunden ne beklenirdi ki? Bagiris seslerini duyan ahali mutfaga daldi hemen.