bölüm çok yetistiremedim için kısa oldu yaa kusura bakmayın bebislerim💕
Neyseki çok uzatamadim ama
Olduğunu düşünüyorum
Umarım begenmissinizdiiiirr<3
(
Bu arada medyada ki fotoğraf bölümün bir parçası)
💕
Sabah gözlerimi zorlukla açtım. Dün gece neredeyse uyuyamamıştım... Gözlerimi bir kaç kez kırpıştırdıktan sonra yatağımdan doğruldum. Sırtımdaki acı... Tarif edilmezdi ona rağmen kıyafetlerimi giydim ve çantamı alıp çıktım umarım birşey unutmamışımdır diye umdum, dün ilk gün olduğu için babamla gitmemiştim bugün babam beni götürecekti! Ah bu... Rahatlatıcı saatlerce otobüs beklemekten iyidir. Babam elinde bir çanta ile geldi kafasını hadi anlamda salladı ve dışarı çıktık birlikte ve arabaya bindik kısa ama sıkıcı bir yolculuk olacaktı...
💕
Aşırı sıkıcı bir yolculuğun sonunda okula gelmiştik. Çantamı alıp sinifima ciktim herkes bana bakıyordu nolmuştu ki?
Sıra arkadaşım olan Edgara yaklaştım ve sorunun ne olduğunu sordum.
"Hey... edgar sorun ne? Neden öyle bakıyorlar..." Diye soru attım ortaya endişeli bir halde.
Edgar kafasını kaldırdı ve morarmış gözlerle bakti. Ah yoksa o damı uyuyamamişti? Edgar, coletteye eğilmesini işaret etti. Colette eğildi, Edgar colettenin kulağına yaklaştı ve
"Seni bay byronun arabasından çıkarken görmüşler onu konusuyorlar"
Bunu duyunca gözlerimi devirdim arkama dönüp herkesin duyacağı bir ses tonu ile;
"Arkamdan değilde bunu yüzüme söyleseydiniz açıklardım! Fakat siz arkamdan konuşmaya karar verdiniz"
Dedim herkes şok olmuş bir yüz ifadesi ile birbirlerine bakıyordu sırama geçtim hemen babam geldi ayağa kalkıp babama durumu anlattım, babam gözlerini kısıp etrafına bakındı sinirlenmişti galiba ha! Oturmami söyledi ve derse başladık felan...
💕
Gözlerimi açtığımda bana dibimde bana bakan edgar görmeyi beklermiyordum ani tepki vermemle edgar ürküp geri çekilmişti bende yere düşmüştüm. Ah neyseki tenefüstu ve sınıfta kime yoktu
Kafamı kaldırıp etrafı yokladım noluyordu lan...
"K-kacinci dersteyiz?"
"6 son bir ders kaldı ve bende o kitap yok senden ödünç alsam... Nolur" dedi edgar derin bir sesle hafifçe sırtım ve gözlerimi devirdim ve olur anlamında kafamı salladım edgar garipsemis bakışlarla yüzünü yüzüme yaklaştırdı a-aa!? Noluyordu böyle!? Kalbimdeki bu çarpıntı da neyin nesi!
Edgar bana sıcak bir şekilde gülümsedi ve sağ(bana göre sol) elini saçım ile kapatıgim gözüme doğru gitti saçlarımi kaldırdı... Kaldırmasi ile büyük bir şok yaşamıştı ve... Bu yüzden belli idi
Sıçtık anlamında gülümsedim...
"Ehehehe..." Ağzımdan çıkan tek sesdi...
Edgar güldü ve gözüme ne olduğunu sordu
"Hey colette... Gözüne ne oldu? Neden böyle?" Diye soru attı saçımı tutmayida birakmisti tam açıklamak isterken zil çalmıştı edgara bakınca
"İşte boş zamanın olunca dükkanıma gel anlatırım sana"
dedim ve kitabı çıkarıp ortaya koydum hoca çoktan edgarin kitabının olmadığıni fark etmişti bile!
Edgar kafasını eğmiş utanç duygusu ile boğusurken bende o sırada gizliden gizliye gülüyordum hoca bu seferlik edgar af etti ama bir daha olmasın diye altını çizdi!
💕
Bebislerimmm kitabın yetmismesi için iş kısmını daha sonraki bölümde yazayım normalde cuma günü gelecekti ama bir hanım efendi bölüm istiyoruz yazar diye beni darladigi için bölüm erken geldi o hanım efendi kendini biliyor öhm neyse
Öpüldünüzzzzz
