#មន្តស្នេហ៍ក្រមុំកូនមួយ
អ្នកត្រូវដេកទីនេះ..ហុិកៗ..មិនជាអាប៉ា..ឡើយ..ហុិក..ត្រូវជាកូនទៅវិញ..ហុិកៗ..ហេតុអ្វីដាច់ចិត្តយ៉ាងនេះ..ហុិកៗ..អាប៉ា"យ៉ុងជុងគេយំសឹងតែសន្លប់ម្តងទៀតទៅហើយ ហេតុអ្វីលេងសើចពេកទេដឹង?
ខណៈពេលនោះហាក់ដូចជាមានភូតហេតុ ដៃរបស់ជីមីនចាប់តែកម្រើកតិចៗ
"ជីមីន?គ្រូពេទ្យ!!"ជុងហ្គុកឃើញបែបនេះប្រញាប់ទៅហៅពេទ្យភ្លាម
"សូមអ្នកទាំងពីររង់ចាំនៅខាងក្រៅខ្ញុំនិងជួយឲ្យអស់សមត្ថភាព"គ្រូពេទ្យ
"ហុិកៗ..សូមឲ្យអាប៉ារួចផុតផងចុះ"យ៉ុងជុងអង្គុយខ្ទប់មុខយំតិចៗ
"អូនពិតជាមិនចាកចោលបងពិតមែន"ជុងហ្គុក
+មួយម៉ោងក្រោយ
គ្រូពេទ្យក៏ចេញមកម្តងទៀត
"សូមចូលរួមអបអរសាទរផងអ្នកជំងឺរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ហើយ បន្តិចទៀតពួកយើងនិងផ្លាស់ទៅបន្ទប់ធម្មតាហើយ"គ្រូពេទ្យនិយាយរួចក៏ចេញទៅ
"ហុិកៗ..ប៉ា..អាប៉ាពិតជាមិនទៅចោលពួកយើង"យ៉ុងជុងយំម្តងទៀតដោយក្តីរំភើបពេលនោះអេណាក៏ចេញមកដូចគ្នា
"យ៉ុងជុង!អាប៉ាមីនយ៉ាងម៉េចហើយមិញនេះយើងរវល់តែសម្រួលរឿងក្នុងកម្មវិធី"អេណាសួរទាំងបារម្ភ
"គាត់រួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ហើយ"យ៉ុងជុង
#បន្ទប់ធម្មតា
ជីមីននៅសន្លប់មិនទាន់ដឹងខ្លួនទេ
"អាប៉ាប្រញាប់ដឹងខ្លួនវិញណាអាប៉ាកុំគេងយូរពេក"យ៉ុងជុងអង្គុយជិតម្តាយមិនហ៊ានទៅឆ្ងាយឡើយ
"កូនទៅសម្រាកសិនទៅទុកឲ្យប៉ាមើលថែអាប៉ាកូនណា"ជុងហ្គុក
"តែ-ទៅៗ ប្រពន្ធប៉ា ប៉ាចេះមើលថែហើយ"ជុងហ្គុកនិយាយកាត់យ៉ុងជុង
"អញ្ចឹងក៏បានកូនផ្ញើមើលអាប៉ាផង"យ៉ុងជុហនិយាយរួចក៏ចេញទៅ
"អូនឆាប់ដឹងខ្លួនណាកុំគេងយូរពេកអី!!"ជុងហ្គុកលើកដៃមកអង្អែលទើបនិយាយផ្អែមល្ហែមជាមួយគ្នាតែពេលនេះប្រពន្ធគេបែរជាកំពុងសន្លប់មិនដឹងខ្លួនវិញ
