Tekrar arabaya binmiş tuttuğumuz eve gidiyorduk. Seyranın kafasının dağılması lazımdı bu yüzden birlikte yalnız kalmaya karar verdik. Kendime çok kızgındım hiç farketmemiş üstüne hep dibimize sokmuştum kazımı, oysa ne kadar da çok söylemişti bana.
Nasıl anlamamıştım aklım almıyordu, ne kadarda zarar vermişim fıstığıma
Ben düşüncelere dalmışken bir anda Seyran bağırdı.
S:FERİT ARABAYI DURDUR HEMEN!
Hemen frene kökledim. "Ne oldu? "deyip seyrana döndüm" iyi misin?" Seyran hemen arabadan indi bende arkasından ne olduğunu anlamıyordum, allahtan ana yolda değildikte yolun ortasında bıraktım arabayı.
Seyrandan
Babamla olan yüzleşmemden sonra feritle tuttuğumuz eve gitmeye karar verdik. herşeyden uzaklaşmak iyi gelecekti en azından öyle umuyordum. Babamla olan yüzleşmemi beklemiyordum nasıl dolduysam ona karşı bir anda dökülmüştü ağzımdan sözcükler.
Bunları düşünürken kafamı cama yasladım ve dışarıyı izlemeye başladım sonra aniden yavru bir köpek gördüm ve ferite arabayı durdurmasını söyledim ve araba durur durmaz indim ve köpeğe doğru koşmaya başladım. Nasılda soğuktu dışarısı köpecikte tir tir titriyordu. Ferit arkamdan "Seyran dur artık ne oluyor neden koşuyorsun" derken ben köpeği ısıtmak ister gibi kucağıma almıştım. "Ferit bak tir tir titriyor" ferit hemen arabadan battaniye aldı. "al Seyran gel saralım, annesi de yok galiba baksana yavrucağıza bu soğukta tek başına." evet sahiden annesi neredeydi. "olabilir ferit, bırakmayacağız dimi onu burada." "başka ne yapalım Seyran?" biraz düşündükten sonra heyecanla bağırmaya başladım "BULDUM FERİT BULDUM" "Sakin ol Antep spor ne buldun anlat bakalım." "Biz sahiplenelim eve götürelim olmaz mı? Lütfen ferit lütttfeeeeeen." ferit izin versin diye gözlerimi açıp dudaklarımı büzdüm "Antep fıstığı yavaş ol benimki de kalp,hem sen böyle bakarsan her istediğini yaptırırsın vallahi yandık" ÇOK MUTLUYDUM hayatımda ilk kez evcil bir hayvanım olacaktı ve ben bu köpişi çok sevmiştim hemen ferite sarıldım ve yüzünün her tarafını öptüm
" burası çok soğuk hadi arabaya binelim." dedim ama ferit "olmaz fıstık önce adını koyalım köpeğin." sahi adı ne olacaktı hiç düşünmemiştim bunu "Hımm ne olsun fero bey" "bence fındık olsun sen fıstıksın oda fındık olsun." çok güzel bir isimdi hem ferit haklıydı benim lakabıma da uymuştu "Ferit bu çok özel ve güzel sen nesin ya böyle deyip yanağına ufak bir buse koydum. "Hadi üşüteceksin koştur arabaya. " koştur koştur bindim arabaya tuttuk evin yolunu.
Feritten Seyran ile fındık uyuyakalmışlardı çok güzel gözüküyorlardı hemen telefonumu alıp fotoğraflarını çektim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(afra uyanık galiba fotoğrafta siz uyuyormuş gibi hayal edin)
Seyranın kucağından fındığı alıp diğer koltuğa koydum seyranı da dikkatlice kucağıma alıp her ihtimale karşı ayağımla arabanın kapısını kapattım ve eve girdim evimizi zaten eşyalı satın almıştık bu yüzden hemen yatak odasına girip seyranı yatağa bıraktım. Sıra fındıktaydı yine arabaya gidip fındığı aldıktan sonra evin bir koltuğuna dikkatlice koydum.son olarak evde hiç yiyecek olmadığı için dışarıdan sipariş verdim.
Seyrandan
Mutfaktan sesler duyunca merakıma yenik düşüp mutfağın yolunu tuttum. Birde ne göreyim ferit mutfakta yemek yapmaya çalışıyor ama bir görseniz her taraf her tarafta. Yalancı bir kızgınlıkla. "Ferit ya batırmışsın her tarafı." Ferit ise geldiğimi duymadığı için yerinde zıpladı "ay Seyran ne sessiz sessiz geliyorsun ödüm patladı, makarna yapmaya çalışıyordum çok mu belli ilk defa yaptığım." yanına yaklaştım ve makarnaya baktım "aslında makarnayı güzel yapmışsın ama sos için aynı şeyi diyemeyeceğim feritcim." sos resmen yanmıştı mutfak duman altındaydı ve bulaşıklardan bahsetmeyeceğim bile "biraz şekilli şukullu olsun dediydim, keşke hiç girmeseydim sos işine" feritin çok ciddi olması çok komiğime gitmişti ve gülmeye başladım. "Seyran ya o kadar mı vahim?" ellerimi yanaklarına götürdüm ve dudaklarına ufak bir buse kondurdum "ya sen yapmışsın hiç Ferit Korhan'ın yaptığı bir iş kötü olur mu? Yanmış sadece en baştan yapar sonra ortalığı toplarız okeyy" Ferit yanıma yaklaşarak "o kadar güveniyorsun bana?" kısık sesle "hı hı" dedim. Ferit dudaklarıma eğilmişken kolunun altından kaçarak "ooo ama siz kaytarıyorsunuz ferit bey hadi çok işimiz var önce burayı toplayalım." "alırım ama bunun telafisini ha." deyip elini bana doğru salladı bende kafamla onayladım. "alırsın alırsın."
Yazardan
Seyran ve ferit ortalığı toplayıp en baştan sos işine giriştiler Seyran ferite adım adım nasıl yapacağını anlatıyor feritte dikkatle dinliyordu. sonunda özene bözene yaptılar makarnayı çok güzel bir yemek olmayabilirdi ama seyfer için en anlamlı yemek oldu. (aslında fotosunu koyacaktım fakat resimlere bakarken canım çekti ve sizinde çekmesin diye koymadım:))
Sofrada
S:Feriiiit yeni evimizde yiyeceğimiz ilk yemeğimiz. Bazen hayal gibi geliyor.
F:Ama gerçek Seyran her şeye rağmen biz başardık. Artık sadece biz varız 3. Kişilere yer yok en baştan olması çok saçmaydı zaten.
ufak bir aile olduk🥺 (şey diyesim var hanım hanım bunlar benim yavrularım) Fikirleriniz benim için çok önemli yorumlarda belirtebilirsiniz 💓
Aslında sınır dolmadı ama içimden geldi(aklımda bu yoktu öyle bir içimden geldi phahhaha )
Bu sefer sınır koymayacağım çünkü dolmuyorlar ama vote ve yorum okuma sayısına göre az gelirse bölüm atmam çünkü bu kitabın ilgi görülmediği, beğenilmediği anlamına geliyor açıkçası beğenilmeyen bir kitaba emek harcamak istemem umarım anlatabilmişimdir seviliyorsunsuzz 💗
Bu arada önceki bölümlerde bazı oynamalar yaptım isterseniz tekrar bakın (çok büyük bir değişim değil)
