"Bekle, bekle." gür sarı saçlarıyla dikkat çeken, diğer insanların aksine bedeni zayıf olan okyanus gözleriyle herkesi etkisi altına alabilicek bi' adam gözlerimin içine bakıyordu, onun nazik ses tonu daha çok telaşa kapılmış gibi çıkıyordu. Üzerinde bedenine tam oturan siyah bir takım vardı, yer altında ki adamların hepsi mi böyle basit takımlar giyerdi?
"Gitmeden önce, sana bir şeyler anlatmam gerekiyor." Ne diyeceğinden emin olamayarak gözlerini kaçırdı genç adam, biraz elleriyle oynadı onun utangaç yapısında aslında çok farklı bir şey yatıyordu.
"Karanlığa karşı dikkatli ol, b-bu öyle sandığın bir şey değil!" hızlı konuşması zar zor anlaşılırken, kelimeleri okuyabildiğine şükretmelisin. Karşımda ki adam gözlerini büyüttü biraz bana doğru yakınlaştı.
"Bir çok yıldır, karanlığı kontrol eden bir çok kişi oldu, bir sürü sahibi oldu. Jeongguk da bunlardan birisi."
"Karanlık onun içini yavaş yavaş yemeden, onu durdur. Unutma!"
"Karanlığı kontrol ettiğini sanarsın ama aslında o seni kontrol eder."
Seoul Korea, 21:45
Etraf bulanıklaştı, görüş açımı kaybettim. Duyduğum siren sesleri başımı çınlatırken, içim de dışarı çıkmayı bekleyen bir güç vardı sanki. kendime engel olmak istiyordum, şuan ne halde olduğumu bile bilmiyordum.
"Jeongguk!" Girişte beni karşılayan adamın yanıma gelmesiyle, sonunda gözlerimi açabilmiştim kısaca etrafıma bakınırken ayağa kalkmayı deneyeceğim sırada bacağımda benzersiz bi' acı hissettim.
Çığlık atmamak için dudaklarımı kanatacak şekilde ısırmıştım, sağ bacağım yaraları haldeydi pantolonumda diz kısmıma kadar yırtılmıştı ayakkabımın teki yoktu. "Bacağın çok kötü, silahını al seni taşıyacağım."
Buraya gelirken yanımda aldığım silaha hemen kuşanırken, adam omuzlarımdan beni tutuyor sürüklenerek ilerliyorduk, etraf adam kaynıyordu beni görmemeleri benim için çok iyi olurdu, hemen silahım tetikte beklerken bi' adam bizi gördüğü an bağırmaya başlamıştı, hiç düşünmeden ona bi' el sıkmıştım bedeni yere yığılmıştı.
ama bitecek sandığım zaman, daha da fazlası geldi, içimde ki ses bunun sonunun iyi gitmeyeceğini söyleyip durdu. Şuan kendimi her hangi bir rüyada gibi hissediyordum, arkamızdan gelen bir kaç adamıda öldürürken dudaklarımı sinirle ısırmıştım.
"Acele et biraz!" Kaşlarım benden bağımsız şekilde çatılırken, ondan gelen bir kaç mırıltıyı duymuştum, önüme çıkan bir adama daha sıkarken sessizce mırıldandım.
"adın ne lan senin?" Silahımı kaybetmemek adına sıkıca tutarken gözlerimi kapatıp açtım, çok garip hissediyordum kanım kaynıyordu sanki anlayamayacağım bir enerjiyle doluyordum, bacağım bu halde olmasa o adamları kendim bulup acı çektirerek öldürmek isterdim.
"Namjoon, namjoon efendim!" Sessizce başımla onaylarken sonunda restorant'ın mutfak kısmına girmiştik beni güvenli bir yere kenara bırakırken, derin bir nefes aldım fakat her şey burda bitmemişti ardı ardına mermiler sıkılırken mutfak tamamen bi' savaş alanı olmuştu sıkılan mermilerin bazıları yere bazıları ise sürekli duvara çarpıyordu, kulağıma keskin bir ağrı girerken gözlerim yukarıya doğru kaydı.
"Zamanı geldi, jeongguk." Derin bir nefes alıp, gözlerimi kocaman açtım kafam da ki ses susmak bilmezken kafayı yiyeceğimi düşündüm, elimi başıma atıp gözlerimi sıkıca kapattım silah sesleri durdu ama o sırada bambaşka bir şey oldu.
"Güçlen ve intikamını al!"
Sırtımda kemiklerimi kıracak şekilde gelen sert bir acı, olduğum kişiden daha güçlü hissetmemi sağlayan bir büyü mü demeliyim, gözlerimi açtığımda bana şaşkınlıkla bakan namjoon'a doğru çevirdim başımı, bacağıma bakarken iyileşmiş olduğunu gördüm.
Kanlar için de değildi bacağım, hızla ayağa kalkarken silahımın tetiğini çektim yeniden hemen iki tarafımda bulunan şeytan kollara bakarken namjoon'a resmen yeri inletecek kadar sesli şekilde bağırmıştım.
"Çekil ordan!" Namjoon ise titreyen elleriyle hemen kenara atmıştı bedenini, kilitli mutfak kapısını şeytan kollarımla kırarken hızlı bir şekilde ilerlemiştim.
