KANLI BEDENLER/TEXTİNG

8.Bölüm-Resim.

"

*Gizli numara kişisi telefonu açtı.*

yazarın gözünden.

İray, açılan telefon karşısında oturduğu sandalyeden ayağı kalktı.
Genç kadın beklemiyordu, ona ansızın bir gece yazan gizemli adamın telefonu açacağını.

Ona mesaj atan genç adamda ne yaptığının farkında değildi.
Çalan telefonu açıp açmamak arasına kararsız kalmıştı. Mantıklı düşünmek istemişti. Ama bu sefer bu isteği gerçekleşmemişti. Genç adam kalbinin sesini dinlemişti.

İkisi de konuşmuyordu. Öylece birbirlerinin nefes alışverişlerini dinliyorlardı. Genç adam kalbinin sesini dinlemişti dinlemesine ama konuşamazdı. Kendini bu kadar çabuk ele vermek istemiyordu. Sadece kadının, özlediği sesini duymak için açmıştı.

İray, karşı hattaki kim olduğunu bilmediği insanın konuşmayacağını anlamıştı. Ama kendisinin öğrenmek istediği şeyler vardı. Konuşmalıydı.
İray, derin düşüncelerinin arasından derin bir nefes aldı ve dudaklarını araladı.

"Konuşsan olmaz mı ki?" dedi fısıltı gibi çıkan sesiyle.

Genç adam iç çekti. Nasıl da özlemişti.

"Konuşmayacaksın galiba."

Genç adam, hayranı olduğu kadının ümitsiz konuşmasıyla tekrar bir iç çekti. Konuşmayacaktı elbette.
Nasıl konuşsunsundu ki?

"Peki, konuşma...ben sesini duymak istemiştim."

Genç adamın dudakları kıvrıldı. Kadının onu merak ettiği için sesini duymak istediğini biliyordu. Ama aklı yıllar önce aralarında geçen konuşmaya gitmişti. Ne de tatlıydı İray o gün. O da ne kadar masumdu.

"Dün görüldü attım çünkü aklıma birini getirdin."

Genç adamın kıvrılan dudakları eski düz halini aldı ve kaşları çatıldı.
Kim gelmişti ki aklına?

İray, gözlerini kapatarak nefes aldı. Durdu birkaç saniye öyle. Sonra gözlerini tekrar açtı. Komidinin yanına doğru yürüdü. Üstünde duran özel tasarım çerçeveyi eline aldı.
Çerçevenin içindeki resmi yavaşça eliyle okşadı. Sanki gerçekmiş gibi sevdi onu. Kıvrılan dudaklarını tekrar araladı.

"Birine benzettim işte. Uzun zamandır görmediğim birine. O yüzden sesini duymak istedim. O musun diye merak ettim. Eğer oysan buluşma işini daha erkene alalım diyecektim. Onu özledim çünkü...çok hemde."

Anonimin kaşları çatıldı. Kendi olabilir miydi beklediği kişi? Yok ama o olamazdı. Unutmuştu onu İray. Unuttuğu birini özleyebilir miydi insan? Kimi istiyordu ki İray?

Anonim'in dudaklarından alaycı kısık bir gülüş çıktı. Elini sehpanın üzerinde duran, dün geceden kalmış şişelerden birine uzattı. Karşı hatta olan kadını umursamadan dikti kafasına şişeyi. Aşık değildi hani?
Neydi bu kalp sancısı?

Genç kadın elindeki çerçeveyi usulca yerine bıraktı.

"İçme bence artık. Zararlı."

Genç adam daha çok içti. Zararlı olduğunu bilmesine rağmen onun içtiklerini içti. İray güldü.

İray güldü, anonim daha çok içti.

Özlediği gülüşüne içti.

"Şimdi sen de içme o zaman diye bağırmamak için zor duruyorsundur."

Anonim'in dudakları kıvrıldı. Genç kadının onu bu kadar kısa sürede iyi tanıyabilmesi hoşuna gitmişti.

"Her neyse. Cumartesi merkezdeki parka gel. Akşam dokuz on gibi olsun.
Etraf sakin olur."

Anonim onayladı. Onayladığını ona söylemeden.

İray'ın dudakların küçük bir kıkırtı çıktı.

"Neyse ben kapatayım. Gece yazdıklarını okuyayım. Bakalım neler yazmış anonim beyimiz?"

Anonim kafasını geriye doğru atarak derin bir nefes aldı. Gece yazdığı şeyler aklına gelince gözlerini kapattı.
Hiç hayırlı şeyler yazmamıştı ki...

İray dudaklarını araladı son kez.

"Görüşmek üzere..."

Anonim kapanan telefon karşısında bir saniye bile beklemeden kadına mesaj atmaya koyuldu.

Gizli numara; Beklediğin kişi değilim İray.

görüldü.

İray; Buna ben karar vereceğim.

İray; Beklediğim kişiyi sen bilemezsin.

görüldü.

Gizli numara; Ben olmadığımı bilmem yetmez mi?

İray; Sen olmadığını nerden biliyorsun? Ben bile bilmezken.

Gizli numara; Kimi bekliyorsun?

İray; Göreceğiz anonim.
İray; Göreceğiz.

görüldü.

^