-ახლა მაინც მოისვენებ?!
უთხრა სიცილით ლევანმა გოგოს
-ახლა კი!
უთხრა ღიმილით წამოდგა და საწოლისკენ წავიდა ლევანის დაცემინების ხმა რომმ გაიგონა
-ჯანმრთელობა! მარა ხოარ გაცივდიი?!
შიშით შეხედა და ისევ გვერდით მიუჯდა ლევანს ახლა უფრო გაეცინა გოგოს ლოყაზე მოკიდა ხელი და უჩქმიტა(მოეფერა) ადრე რომ ჩვეოდა ხოლმე ზუსტად ისე მერე სოფი ბრაზდებოდა ხოლმე და ჩეჩავდა მაგრამ ახლა არც მოუჩეჩავს უყურებდა
-სიცხე ხოარ გაქ?!
უთხრა შუბლიდან თმა აუწია ჯერ ხელი მიადო მერე ტუჩები შეახო და ლევანსაც მთელ ტანში ჟრუანტელმა დაუარა
-არ მაქვს...
-ცხელი ხარ!
-არ მაქვს დამშვიდდი...
-თერმომეტრს მოვიტან!
უთხრა და ადგომას აპირებდა ბიჭმა ხელი რომ ჩაავლო და ისევ ადგილს დაუბრუნდა
-ნუ გეშინია არ გადმოგდებ!
-მაგიტო არა ჩემ გამო გაცივდი!
წამოიკრუსუნა გოგომ და ლევანსაც გაეღიმა
-არა შენ რა შუაში ხარ?!
-მე არ შეგასხი წყალი?! ჩემს გამო არ წავარდი ნაკადულში?!
-ახალ რაღაცეებს ნუ იგონებ! მიდი დაიძინე მე არაფერი მჭირს!
-მაინც რომ ვნახოთ ღამე სიცხემ რომ აგიწიოს? ტვინში რომ აგივიდეს...მერე რა ვქნა! მოვიტან ახლავე თერმომეტრს!
უთხრა და ამჯერად ვეღარ მოახერხა ლევანმა მისი დაჭერა ოთახიდან სწრაფად გავიდა გოგო და ლევანიც მიყვა
-არ გინდა არ მჭირდება მართლა!
-მე უკეთესად ვიცი რა გინდა და რა არა ნუ იქცევი პატარა ბავშვივით!
მკაცრი მშობელივით სეხედა თერმომეტრი მონახა და გაუწოდა
-არ მინდა!
მტკიცედ მიუგო
-კარაქიანი პური კიარ არის! გამომართვი! მართლა პატარა ბავშვივით ხარ!
ლევანი უფრო ახლოს მიიწია სახე იმდენად ახლოს ქონდა სოფის სუნთქვაც კი შეეკრა
-არ მინდათქო!
-კისერიც გიტეხია!
გაბრაზდა გოგო თერმომეტრი ადგილს დაუბრუნა და გაბუტული ავიდა ოთახში საწოლშიც ასე დაბღვერილი ჩაწვა ლევანი როგორცკი შევიდა ოთახში სოფის გაბუტული სახე დაინახა
-კარგი ხო გავიზომავ!
-აღარ მინდა ახლა!
-კაი რა ნუ იბუტები რა იყო!
-შემეშვი!
უთხრა და ანიშნა გაჩუმდი ვიძინებო
