sadece yakın arkadaşım olan yuji'ye ders notları hakkında sıkıcı bir mesaj atmışken,durumun bu kadar tuhaflaşacağının farkına varamamıştım..
ryomen sukuna hayran kurgu,texting.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
"ah,hadi ama! ver şunu bana! eşyalarıma dokunma geri zekalı!"
megumi'nin savurduğu tekmeye kıkırdamadan edemedim,bu gün megumi'nin doğum günüydü ve tüm arkadaşlarımız onun doğum gününü kutlamak için onun evinde toplanmıştık. aslında güzel bir akşam olmalıydı ama tam anlamıyla berbat hissediyordum. megumi bana mai ve ryomen'in de partiye katılacağını ama eğer rahatsız olacaksam onları davet etmeyeceğini söylediğinde bunu kabul etmedim. böyle bir şey istemeye hakkım yoktu,her ne kadar bu canımı yaksa da.
mai ve ryomen'in beraber olmaya başlamasından sadece birkaç gün geçmiş olmalıydı. aslında tam olarak ne zamandan beri beraber olduklarını bilmiyordum,belki ben ondan ne kadar hoşlandığımı ryomen'e anlatmaya çalışırken mai onun hayatındaydı. bu yüzden beni anlamamakta bu kadar ısrarcı olmuştu. bilmiyordum,sadece canım yanıyordu. ondan bu kadar hoşlandığımın farkına varamamıştım bile.
bir köşede oturmuş arkadaşlarımı seyrediyordum,ryomen ve kız arkadaşı henüz gelmemişlerdi. yuji ve megumi tartışıyordu,satoru pastadan bir dilim almaya çalışıyordu ve nobara onu kovuyordu,toge ise kendi kendine megumi'nin oyun kasetlerini inceliyordu. geto ise kanepede uyukluyordu. normalde olsa çok eğlenceli bir akşam olurdu ama içimdeki bu tuhaf duyguya engel olamıyordum. sevdiğim adam başka bir kadınlaydı,kötü hissediyordum.
"aishaaa!"
yuji arkama saklandığında kıkırdadım,megumi ona çok kızmıştı ve onu yakalamaya çalışıyordu.
"bana vuramazsın tamam mı? can güvenliğim yok bu evde,bu yaptığın şiddet!"
"siktir lan!"
onlar benden uzaklaşırken kapı çalmıştı,işte başlıyorduk.. güçlü olmalıydım,onları umursamamalıydım. sadece arkadaşımın doğum gününü kutlamak için burdaydım. satoru kapıyı açtığında onu seyrediyordum,ryomen ve mai eve el ele geldiler. yutkundum,bu tarz bir manzarayla karşılaşmaya hazırlıklı olmalıydım ama şu an mideme saplanan bir sancı hissediyordum. siktir,aşk acısı böyle bir şey mi?
herkese selam verdiler,ryomen nedense geto'yu görünce biraz da olsa rahatsız olmuştu. ya da en azından ben öyle hissediyordum.
"ryomen,naber? yoksun bayadır ortalarda." dedi geto gülümseyerek,ryomen umursamaz bir tavırla başını salladı. ah,geto'ya benim yüzümden mi böyle davranıyordu yoksa? onun ne suçu vardı ki?
onlara bakmamaya çalışarak nobara'ya yaklaştım ve masa düzeninde ona yardım etmeye başladım,bir yandan da diğerlerinin konuşmalarına kulak veriyordum.
