Sen katil olamazsın

7. BÖLÜM

Sonunda bir-iki saat sonra Meryem ile Salih büroya gelme meyillin de bulundular.

#Salih: Selamm.

#Amir: Ben senin askerlik arkadaşın mıyım? Selam ne?

#Salih: Pardon amirim, görmedim sizi.

#Amir: Koskoca adamım neyi mi görmüyorsun.

#Salih: Çünkü yeni içeri girdiniz.

#Amir: Amire cevap verilmez.

Onların küçük tartışmasını  dinlerken bir yandan da gözüm Meryem'e kaydı. Üzgün gibiydi biraz. Ne olduğunu bilmiyorum ama bu konu kesin Salih ile ilgili. Çünkü Salih geldiğin de keyfi yerindeydi.

E bunlar kavga etmişse Salih niye bu kadar enerjik ve mutlu. Ne oluyor ya?

#Amir: Şimdi Dicle ve Mehmet erken geldikleri için kızın ailesi ile konuşma görevini onlara verdim. Meryem ile Salih birlikte olay yerine tekrardan gidicek ve etrafta bulunan evlerde ki insanlarla konuşacak. Bende adlı Tıp raporunu almaya gideceğim.

#Meryem: Adlı tıp raporu çıktı mı?

#Amir: Evet çıktı. Hadi marş marş herkez görevinin başına.

Mehmet ile birlikte büronun arabasına bindik ve kızın ailesinin evine yola çıktık. Zaten bu hayat hep bana karşı olduğu için bu cinayeti benim çözmem için bana yolladı.

Evin önüne geldik ve derin bir nefes aldım. Tamam neden bu kadar zorlandığımı merak etmişsinizdir. Bunu şu an anlatacak gücü kendimde bulamıyorum. Belki ileride size anlatırım sevgili okur.

(Tık tık tık kapıyı çalarlar)

#Kızın annesi: Merhaba, buyrun.

#Mehmet: Biz Ankara cinayet büro amirliğinden geliyoruz.
(Bu sırada kartını gösterir)

#Kızın annesi: Ama kızımın katili öldü zaten.

#Dicle: Hanımefendi biz bunları biliyoruz, eğer içeri davet ederseniz neden geldiğimizi anlatacağız.

Kadın bizi hem kapıda tutuyor hemde bilmiş gibi davranıyor diye çok sinirlendim. Bu yüzden biraz belli ettim.

#Kızın annesi: Çok özür dilerim buyrun.

Tamam kabul ediyorum sinirlenmekte biraz erken davrandım ama napayım yani.

İçeri geçtik ve kızın babası oturuyordu. Bizi görünce hemen ayağa kalktı.

Mehmet tam kartı gösterecek ken adam;

#Kızın babası: Biliyorum, kapıda konuştuklarınızı duydum. Buyrun söz sizin.

#Mehmet: Öncelikle geçmiş olsun. Biz kızınızı öldüren adam için gelmiştik. Ve birkaç soru soracaktık.

#Kızın babası: Ah o şeref*iz. Ölmüş ama cezasını çekmeden.

#Mehmet: Evet biliyoruz. Bizde o adamı öldüren katili arıyoruz.

#Kızın babası: O katili bulursam ellerinden öpeceğim.

#Dicle: Şimdi kızınız madde kullanıyormuş. Adam kızınıza satamayınca kızınızı...

#Kızın annesi: Evet biz yakaladık paketleri. Bırakması için doktorlara psikiyatrilere götürdük. Kızım kurtuldu başımıza bu geldi.

#Dicle: Kızınızın maddeye bulaştığını ne zaman öğrendiniz.

#Kızın annesi: Bir kaç ay önce.

#Mehmet: Kızınız tam olarak ne zaman başladığını biliyor musunuz?

#Kızın babası: Biz öğrenmeden bir  yıl önce başlamış.

#Dicle: Adamı nereden tanıyorsunuz.

#Kızın annesi: Tanımayız. Adam hiç bilmediğimiz bir yabancı.

#Mehmet: Kızınızın bir sevgilisi var mıydı?

#Kızın babası: Bu nasıl bir soru böyle. Asla olamaz.

#Dicle: Acaba kızınızın telefonunu alabilir miyim?

#Kızın annesi: Bakın ne ilgisi var.

#Dicle: Lütfen...

Kadın ona sinirlendiğimi hemen anlayabiliyor. Böyle özelliğe sahip insanlara bayılırım. Dediğini ikiletmeyen. 

(Kadın telefonu Dicle'ye uzatır)
(Dicle bir kaç dakika boyunca araştırır kızın telefonunu, ancak hiçbir şey bulamaz.)

#Dicle: Mehmet bu telefonu Salih'e götürelim o incelesin.

#Kızın babası: Öhöm öhöm...

#Dicle: Doğruya bu telefona mesleğim adına el koyuyorum.

Adam heralde benden izin istememi falan bekledi. Ama asla izin almam. El koyarım.

Sonra telefonu çantama koydum ve kapıdan çıktım arabaya bindim. Adam ne kadar da bu hareketine saygı gösterse de ben aynı şekil de devam ettim.

Neden biliyo musunuz? Bir kere bile olsun suçu kendilerinde görmemişler. Kızı psikiyatriye götürmüşler.

Yani dönüp bakmamışlar bu kız neden başlamış diye. Ben zaten annemler den bu yüzden...

  
                   {DEVAM EDECEK}