•AYAZ• [YARI TEXTING]

1. bölüm

O gün eve geç dönmek zorunda kalmıştım. Eve geldiğinde sessizce kapıyı anahtarla açıp girdim. Ses çıkarmadan yürürken salonda koltuğun üzerinde annemin uyuduğunu gördüm. Üstüne battaniye bile almamıştı. Yavaşça yanına yaklaşıp korkutmamak için yavaşça koluna dokundum. Birkaç defa dokunmama rağmen uyanmadı. Tekrar dokunup bu sefer kısık sesle "anne hadi kalk" diye seslendim.
Birkaç defa seslenince uyandırmayı başarmıştım. Annem gözlerini hafifçe açıp bana baktı. Gözlerini açtığında tekrar " anne kalk hadi yatağına yat" diye seslendim. Annem karşısında beni görünce direkt yattığı yerden doğruldu bir eliyle elimi tutup diğer eliyle yüzünü ellemeye başladı. Tenimin soğuk olduğunu anlayınca direk "oğlum elin yüzün donmuş" dedi.

Ayaz
-Anne beni boş ver sen bu soğukta niye böyle yattın ?

Annem
-Senin gelmeni bekledim oğlum bu saate kadar ne yaptın ? Merak ettim seni.

Ayaz
-Bugün fazla iş çıktı anne. Dükkanı toparlamak uzun sürdü biraz temizlikten sonra usta yorulduk diye çay yaptı içtik.

O zamanlar 14 yaşındaydım ve berberde çıraklık yapıyordum.  Durumumuz pek iyi değildi ben de biraz da olsa destek olmak için çalışıyordum. Babam sanayide işçi olarak çalışıyordu. Annem de ev hanımıydı.Bir ablam ve bir kardeşim vardı.Babamın maaşı da hepimize yetmiyordu. Ablam lise sondaydı. Zor da olsa babam onu okutmaya çalışıyordu.  En azından ablam okuyup iş sahibi olursa biraz daha rahatlayabilirdik.  Ama araya amcam giriyordu. Sürekli babama kızlar okumaz, annesinin yanında dursun, görücüler gelir artık ne okuması ya diye ablama kızıp, babama baskı yapıyordu. Babam amcamdan büyük olduğu için amcamı dinlemiyordu ama amcam çok baskı yapıyordu.
   
  Küçük kardeşim Ela da 4. sınıftı. Oda okulda başarılıydı. Babam hep üçümüze "siz özel çocuklarsınız ne olursa olsun siz okuyup büyük adamı olacaksınız. Sizin için elimden geleni yapıyorum yapmaya da devam edeceğim. Ben hep sizin arkanızdayım çocuklar" der

Biz de gaza gelip gelecek hayalleri kurardık. Ablam avukat olmak istiyordu. Hep anlatırdı bize avukat olunca böyle yapacağım şöyle yapacağım diye. Benim de o zamanlar asker olma hayalim vardı hatta yüzbaşı olmak istiyorum ve bu hayalimi gerçekleştirmede de kararlıydım. Babam benim için hayırlısını diliyordu. Annem de beni desteklerdi ama korkuyordu. Askerlik zor iş derdi  sen gurbet ellerdeyken benden nasıl rahat uyurum derdi. Ya şehit olursam diye de çok korkardı. Kardeşim de şarkıcı olacağım diyordu.  Biz de gülül geçiyorduk çünkü daha küçüktü.  Büyüyünce fikrini değişeceğini biliyorduk.O beraber geçirdiğimiz zamanlar benim için çok özeldi...