•AYAZ• [YARI TEXTING]

11. Bölüm

Eve geldiğimde babam televizyon başında çay içiyordu annemle birlikte.

Bende ellerimi yıkayıp gidip yanlarına oturudum.

Babam
-Naptın bakıyım bugün Ayaz?

Ayaz
-Napıyım baba aynı. Okula gidip geliyoz.

Annem
-Naptınız dışarda bu saate kadar ?

Ayaz
-Dolaştık biraz. Sonra asker düğünü vardı. Bizde gidip izliyelim dedik.

Babam
-Asker düğünü mü Asker kınası olmasın o ?

Ayaz
-Olabilir evet

Babam
-Oynadinız mı sizde ?

Ayaz
-Yani,evet. Birazcık.

Babam
-İyi bakalım.

Ayaz
-Baba ben sana bir şey diyicem

Babam
-Dinliyorum

Ayaz
-Ben asker okuluna gitmek istiyorum

Babam
-Hmm şu konu. Biliyorum annenle konuştuk. Ayaz ben çok isterim senin gitmeni. Ama geç kaldık oğlum ya

Ayaz
-Nasıl yani ?

Babam
-Bunu sen liseye ilk başladığın dönem yapmalıydık.

Ayaz
- O zaman niye yapmadınız ? En büyük hayalim biliyorsunuz

Annem
-Evet biliyoruz oğlum ama ben istemedim. Ayazım yanımızda gözümüzün önünde bir iş bulsan. Bak sen daha yüksek yerlere gelebilirsin.

Ayaz
-Anne o benim umrumda değil. Ben istemediğim bir işi keyif almadığım bir işi neden yapıyım. Sağolun cidden ya

Annem
-Ama annem sen-

Annem sözünü bitirmeden araya girdim.

Ayaz
-Ne sen ne ? Amcama kızıyordum. Asıl siz hayallerime engel oluyorsunuz,diyip odama gittim.

Asıl bana deste olmasını beklediğim annemden hayal kırıklığına uğradım.

Odanın kapısını kapatıp yere oturdum. Duvarda asılı olan posterlere,yazdığım yazılara boş bir ifadeyle bakmaya başladım o an. Yere oturup duvara yaslandım. Yavaş yavaş gözlerim dolmaya başlıyordu. Bir süre sonra zaten tek tek akmaya başladılar. Kafamı ve kollarını dizinin üstüne koyup ağlamaya başladım.

Tek annemgile değil kendimede kızıyordum. O kadar asker olucam diye etrafta dolaşırken hiç bir şey araştırmamıştım.

Ağlarken odaya ablam geldi. Yanıma oturup beni teselli etmeye çalıştı. Elini omzuma koyup
-Ayaz,ablam ağlama artık

Ayaz
-Ya abla bırak. Konuşmak istemiyorum

Sevda
-Ablam annem de haklı ama

Ayaz
-Tamam abla tamam. Siz haklısınız tamam öyle. Konuşmayın benimle.

Ablam daha fazla uzatmadan ayağa kalkıp gitti.

Ablam gittikten sonra göz yaşlarımı sildim. Hiçbir şey düşünmeden boş boş etrafa bakındım. Aklıma gelince gözlerim doluyo daha çok sinirleniyordum. O an her şeyi dağıtmak yırtmak istiyordum ama kendime engel oluyordum.

Bir süre sonra oturudugum yerde uyuya kalmışım. Benide gelip Asya uyandırdı.

Asya
-Abi kalk hadi

Ben uyku sersemiyken Asya'nın dediklerini anlamıyordum.

Asya
-Abi kalk yerine yat

Ayaz
-Ne var Asya

Asya
-Uyuya kalmışsın. Kalk hadi yerine yat

Ayaz
-Saat kaç ?

Asya
-12

Ayaz
- Sen niye yatmadın?

Asya
-Yatmaya geldim ben. Seni görünce de uyandırdım. Yerde uyumak ister misin ?

Ayaz
-Tamam Asya

Asya
-Abi kendini çok üzüyorsun

Ayaz
-Asya ne yapıyım ama. En çok istediğim şeyi artık yapmamın imkanı yok.

Asya
-Bilmiyorum ama seni böyle görünce bende üzülüyorum,diyip sarıldı bana

Belki de o an en huzur verici andı. Bana teselli olan en güzel şey hatta.

Asya
-Pes etme abi. Belki bı yolu vardır.

Ayaz
-Bilmiyorum bakarız.