"អេhoonieឈប់សិន!អូនដើរលឿនម៉្លេះ?"នាយ កម្លោះប្រយ៉ាប់រត់ទៅតាមនាយតូច
"កុំមកតាមខ្ញុំ!"នាយតូចដើរគ្រវាសដៃចេញពីនាយមាំ
"អូនកើតអី?ខឹងបងមែនទេ?ឬប្រច័ណ្ឌបងជាមួយសិស្សស្រីនោះ?"
"អ្នកណាថាខ្ញុំប្រច័ណ្ឌ?ខ្ញុំខ្ពើមទៅវិញទេ!"
"អូនថាខ្ពើមស្អីហាស!?"នាយកម្លោះហាក់ប្រតិកម្មនឹងពាក្យថាខ្ពើមនេះណាស់ រត់ទៅចាប់ដៃនាយតូចឲបែរមុខមករកនាយនិយាយគ្នាចំៗ រួមជាមួយសំឡេងខ្លាំងៗ
"...."គ្មានការឆ្លើយតបពីអ្នកម្ខាងទៀត
"មិចក៏អូនមិនឆ្លើយ?អូនថាខ្ពើមអ្នកណា?"នាយកម្លោះនៅតែស្រែកសួរសួរអ្នកម្ខាងទៀតដែលកំពុងសម្លឹងមើលមុខនាយទាំងភ្នែកឡេឡង់
"....."នៅតែគ្មានការឆ្លើយតបដដែល
"មិចមិនឆ្លើយ!?"នាយមាំហាក់ម៉ួម៉ៅក្នុងចិត្តប្រឹងសួរនាយតូចតែគេមិនមាត់មួយម៉ាត់បានត្រឹមតែសម្លឹងមើលមុខនាយ តែមិនយូរប៉ុន្មានក៏...
"ហ៊ឹកៗ...ហ៊ឹក...បងចាំបាច់ស្រែកដាក់ខ្ញុំធ្វើអី?"នាយតូចស្រែកយំសួរទៅអ្នកម្ខាងទៀតព្រោះខ្លួនកំពុងតែអន់ចិត្តហើយ
"ប-បងសូមទោស"បើអូនមិនយំបងមិនសូមទោស🤓👍
"បងសន្យាហើយថាមិនស្រែកដាក់ខ្ញុំទៀតទេតែនេះជាស្អី?បងស្រែកសម្លុតដាក់ខ្ញុំ!!!"នាយតូចនៅតែស្រែកយំរៀបរាប់មកដដែល
"បងសូមទោសហើយតើ បងសន្យាណាថានឹងលែងមានលើកក្រោយទៀតហើយ"នាយកម្លោះប្រយ៉ាប់ឱបលួងលោមនាយតូច
"បងធ្វើខុសអាងសូមទោសចឹងមែន?សន្យាប៉ុន្មានដងទៀត?បើធ្វើមិនបានមិនបាច់សន្យាទេ!"
"អា៎~~ឈប់យំទៅលែងស្អាតហើយ បងនិយាយពិតណាថាបងឈប់ស្រែកដាក់អូនទៀតហើយ ណាឈប់យំបាននៅ?"
"អឹម~~"នាយតូចឈប់យំយកដៃជូតទឹកភ្នែក
"ឥឡូវយើងទៅផ្ទះណាokទេ?"
"អត់ទេខ្ញុំទៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំហើយ"
"បើអត់ទៅផ្ទះបងទេចឹងបងទៅផ្ទះអូនក៏បាន"
"អត់ឲទៅទេ!ទៅផ្ទះបងក៏បាន"នាយតូចនិយាយទាំងមិនចង់តែក៏ត្រូវបង្ខំចិត្តទៅនៅជានាយមាំដដែល
