Para -Bxb

7

Gökdeniz
--------------

"Amına koduğumun dallaması." Bir yumrukta ben yüzüne geçirdim. Fakat etkisi onun bana ettiği kadar etki etmemişti. Daha çok huysuzlaştırmıştı kuduzu.

"Belanı sikecem şimdi." Tam vuracekken omzumdan biri çekti. Yana dönüp beni 2 yıl komadan kurtaran kişiye baktım. Parasını sevdiğim?

"Noluyor amına koyayım." Deyip gözlerini gözlerime dikti. Sonrada foşur foşur kan akan burnuma. Okul formamda batmıştı.

"İşine bak sen." Dedi hala kuduz gibi bana bakan Doruk. Doruka koruk.

"Başlatma işine yüzüne bak çocuğun." Ahmette en az Doruk kadar yapılıydı. Spor sahasında sixpacklerine şahit olmuştum. İkisi birbirine bakarken biraz sonra kan kaybından ölecek olan ben odağı kendime çevirdim.

"Sorun yok Ahmet. Araya girmenede gerek yoktu ben hallederdim."

"Çok güzel halletmişsin." Dedi çenesiyle burnumu gösterirken. Harbi niye bukadar akıyordu bu kan amına koyayım. Burnunu kırayım derken burun kemiğimi beynime gönderip beyin kanaması geçirmeme sebep olmuştu sanırım.

"Niye kavga ediyorsunuz okulun ortasında amına koyayım."

Kuduz Doruk bana gözlerini kısarak bakıp konuştu.
"Bu piç paramı aldı birader, sorun yok ama kendi aramızda halledecez." Piç sırıtışı gönderdi.

"Lan bir siktir git pezevenk ben almadım senin paranı falan. Herkes senin kadar gurursuzmu la-" Yakama yakışıp burnuma kafasını geçirdi. Burnumdan ne istiyordu bu koduğumun Doruğu bilmiyorum ama artık sinirlenip bende ona yumruğumu geçirdim yeniden. Fakat onu yere seren benim yumruğum değil Ahmet'in benden sonra attığı yumruğuydu.

Gözlerimi irice açıp Ahmet'in kolundan tuttuğum gibi tuvalete koştum. Okuldan atılacağız yemin ediyorum.

Tuvalete girip kapıyı kapattım. İçeride dudaklarına ruj süren kızları gördüğümüzde ikimizde seslice hassiktir çektik.

"Oha sapıklar!" Yüzüme yediğim çantayla burnumdan akan kan tüm okul formamı kirletecek boyuta geçmişti.

Bu sefer Ahmet beni çekiştirip doğru tuvalete götürdü. Erkekler tuvaletine yani...

"Rezil ettin ikimizide."

"Ne bileyim ya kafam karıştı." Dedim nefes nefeseyken. Ama bu burnumun içinde pıhtılaşmaya başlayan kan yüzünden zor oluyordu.

Yüzünü yüz hizama getirdi. Aramızda en fazla 3-4 santim vardı. 1.79'dum.

Çenemi tutup hafifçe başımı kaldırdı. Burnuma bakıyordu.

"Korkma ama, kırılmış sanırım."
Yüzümde en sevdiğim yerim burnumdu be abi.

"Hastaneye götürmemi istermisin?" Paranı isterim.

"Yok sağol. İlaç paralarını falan versen güzel olur tabii." Deyip sırıttım.

"Şaka gibisin Asil."
Kısık ve boğuk bir sesle söylemişti.

"İsmim Asil değil."

"Bana ismini söylemedin." Yüzüne baktım boş boş. Doğru söylüyordu

"İsmim Gökdeniz. Memnun oldum Ahmet."

Samimi bir şekilde güldü ve elini uzattı ellerime.

"Bende memnun oldum Gökdeniz. Çok güzel bir ismin var."

"Teşekkür ederim, ama... Kan kaybından ölmeden önce hastaneye gidebilir miyiz?"

"Tabii. Tabii gidelim Gökdeniz."

---

Ahmet gökyüzünü ve denizi çok seviyomus