Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gökdeniz
---
"Bana kavga etme deyip çocuğu doğduğu yere geri göndermek kaçıncı seviye dengesizlik" Dedim gülerken.
"Çenen değil elin çalışsın biraz."
"Ben pansuman yapmayı bilmiyorum Ahmet ya."
Elimden her tarafı kana bulanmış pamuğu atıp yardım setinden yenilerini çıkardı.
"Daha çok kanattın amına koyayım."
Hey hey olaylar nasıl mı oldu? Ahmet Doruğun -moruğun- kafasına asıldığı gibi yerle buluşturdu. Acısını hissettim ve acıdım aslında, yani bi iki dakika falan. Ahmet niye bukadar sinirlendi bilmiyorum yapısından gereği olsa gerek.
Şu an okulun revirindeydik. Doruk daha beter olmuştu ama akıllanacağını sanmıyordum. Şu an evinde ya da hastanede olduğunu varsayıyordum.
Ahmet kendi pansumanını yaptı ve seti eski yerine koydu. Sadece çenesinde morluk vardı. Kaşıda patlamıştı. Bu kavgadan hasarsız bir şekildede çıkabilirdi fakat ben sürekli 'uff, uyy' diye sesler çıkardığım için bana tuhaf tuhaf baktığı sırada yemişti bu yumrukları.
Revirden çıktıktan sonra hiçbir şey olmamış gibi kantinin biraz uzağındaki bankalara oturduk. Kavgaya şahit olanların gözleri ara sıra Ahmet'e kayıyordu.
"Senin burnun düzelmiş sanki biraz ha." Dedi çaktırmadan gülerken.
"Dalga geçme lan. Kendimi evlatlık yerine koyuyorum vallahi." Kahkaha attı. Tabii anırarak değil kibar bir kahkahaydı bu. Zengin kahkahası.
"Biz ne zaman tam olarak tanışacağız?" Mantıklı soruydu aslında. Ben okulda ünü olduğu için onun hakkında birkaç şey biliyordum. Çok zengindi mesela. Çok çok zengin.
