Sanal günlüğüm

2 şubat 2024

Çok mutluyum, Bugün arkadaşımla buluşacaktım, ve sinamaya gidip neler yapacağımızı ne iyeceğimize kadar konuştuk ,ikimizde çok heyecanlıydık, ve geç kalmamak için sabahladım ama genede geç kaldım,eve misafir geldi ve bir türlü gitmek bilmedi,
Hazırlandım ve babama beni götürmesini istedim ama götürmedi,o sırada arkadaşım buluşacağım yere çoktan varmıştı çok üzüldüm ve beklemeye başladım,içimde belki gidebileceğim ile ilgili bir umut vardı ( senden nefret ediyorum baba) gidemedim umudum söndü umudumu onlar söndürdü annem ve babam beni hiç takmadılar arkadaşım orada beni bekliyordu hıçkıra hıçkıra ağladım ve arkadaşım aradı nerede olduğumu sordu bende olanları anlattım arkadaşım çok anlayışlı ve benim hatam olmadığını üzülmeme gerektiğini söyledi ama ben biliyorum oda en az benim kadar üzüldü şahsen babam bana gidebileceğimi söylemişti bu sabah mutlu mutlu kahvaltı hazırladım halamda gelmişti mutlu mutlu gidip gelecektim şahsen ne kadar ağladığımı bilmiyorum ama gözlerimi açtığımda gözlerim olabileceği kadar şişmişti bundan nefret ediyorum sinirden evden çıktım ve tek başıma gitmeye yeltendim uzaktı arkadaşım ikimizin evinden uzak olmayan yeri seçmiştik ama bana göre uzaktı arkadaşım orda beni bekledi babama arayıp bağırdım neden bunu yaptığını sordum beni götürüp getiremeyeceğini hem götürüp hemde getirmek istemediğini söyledi o an anladım babamın arabası o bizim değil biz istediğimiz zaman kullanamayız babam ne isterse o sonuçta ben bir kız evladıyım gideceğimiz yerde avm idi babamın yerine ben utandım buğun Okadar utandımki hayatımda böyle utanmamıştım arkadaşım hep benim için elinden geleni yaptı o hep benim doğum günlerimi kutladı ama Ailem yüzünden ben kutlayamadım o hep bana destek oldu ve buğun onu yarı yolda bıraktığımı hissediyorum üzürdilerim sevgili arkadaşım babam bir gün bu yaptıklarının hesabını vericek.

" biri ceheneme girdiğinde, beraber eğlendiği arkadaşlarını  bulamayınca sorar" arkadaşlarım  nerede"

-senin ölümünden sonra töbe ettiler-