#الفصل الخامس عشر#
فى صباح يوم مليئ بالأحداث
كانت العائله تجتمع كعادتهم على الإفطار عدا الجد واولاده
ليلى.... فهد هو جدى وينه مشفتهوش من إمبارح
فهد...هو امبارح كان هيشوف المصنع هو وابوى واعمامى وراحو عند الحاج وهدان
ومر على الفجر وجالى انو هيروح البلد الى جانبنا علشان بردو فى جاعده وابوى وعمى ماهر وعمى ماجد راحو ويااه
ليلى....يعنى هيجى ميتا
فهد...معرفش واللهى ياخيتى
عاوزه حاجه وانا اعملهالك
ليلى بخذلان.... لاه ياخوى تسلم بس كنت عاوزه اجعد معاه شوى وكمان مشفتوش امبارح
فهد.... ماشى ياحبيبتى
يزيد....يلى يا ليلى علشان الكليه
ليلى... لاه يا يازيد مجدراش النهارده مهروحش
بزيد بقلق..... ليه تعبانه اجيب الحكيم
ليلى....لاه لاه انا زينه بس هبطانه شويه
فهد...لو حاسه بحاجه جولى ياليلى متسكتيش
ليلى....لاه ياخوى تسلمولى
ملاك....سيبوهالى وانا هفرفشهالكو
فهد بمزاح.....جصدك هتجننيها
ملاك.....مش عجباك ولاا اكون مش عجباك
فهد....وهه داانتى تعجبى الباشا ياباشا
ملاك بخجل...احم ايوا كدا
نورا بغل....جرا ايه ماتسكتى عاد
الحاجه امينه....هى جات جانبك عم تتحدث وايا ولد عمها انتى مالك
نورا....منجصاش صداع ياحاجه
الحاجه امينه.....واللهى مصدعه اجعدى فى اوضتك متجرفناش
ملاك بعند....اجبلك حبايه مسكن يا طنط
نورا بغل....لاه مريداش منك حاجه
ملاك....مكنتش هجبلك اصلا
ليضحك فهد على هذه المشاكسه
نورا....شوفى يااميره تربيتك
اميره....ملها تربيتى يانورا
انتى الى بتجرى شكلها وبتغلطى فيها ثم اكملت بلاامبالاه
وبعدين انا معوتش بنتى تسيب حقها
نورا....وهه وهتشجعيها على جله الحياه كمان
اميره بنفاذ صبر وغضب جامح اول مره يروه العائله عدا ملاك طبعا
اميره بغضب......نورااا اياكى ثم اياااكى تقولى على بنتى قليله الحيا تانى بنتى متربيه احسن تربيه وتعرف الصح من الغلط
حلى انتى وبنتك عنها بطلو بقا حقد وغل هى كانت اذتكم فى حاجه
انتى بتقعدى تغلطى كتير وانا بعدى علشان عمالها اعتبار للحاج والحاجه لاكن هتتمادى انتى وبنتك انا مش هسكت انا معنديش غيرها والى هيقرب من بنتى بكلمه هكله بسنانى
