අඩවිය ✓

20 වන කොටස

" සුදු පුතේ "

ඇහුන කටහඬත් එක්ක මන් ඇස් ඇරියා... ලොකු අප්පච්චි... එතන හිටියේ ලොකු අප්පච්චි වෙනකොට මන් ඉදන් ඉදපු තැනින් නැගිටින්න ගියත් ලොකු අප්පච්චි කරේ මයේ උරහිසට තට්ටු දෙකක් දාලා මට ඉඳ ගන්න කියලා එයත් ඇවිත් මට එහා පැත්තෙන් ඉද ගත්ත එක...

වෙනස් වෙලා... ලොකු අප්පච්චි හොදටෝම වෙනස් වෙලා... අපේ අප්පච්චිට වඩා අවුරුදු තුනකින් බාල උන ලොකු අප්පච්චි දැන් මට පෙන්නේ අප්පච්චිට වඩා වැඩිමල් කෙනෙක් වෙනකොට මන් ලොකු අප්පච්චි එක්ක හිනා වුනා...

අභින්... නමින් අභින් නිඝර්ණ මඩුවන්වෙල උන මයේ ලොකු අප්පච්චි කියන්නේ මඩුවන්වෙල වලව්වේ ඊළඟ උරුමේ... මන් දන්නේ නෑ ඇයි තාම ලොකු අප්පච්චි තණිකඩ කියන්න... දැන් වයස පනහාටත් ලඟයි... එයාගේ කියන්න තරම් වරදක් තිබුනේ නෑ එත් අත්තම්මා ලොකු අප්පච්චි එක්ක නයි වෛරයි...

ගෙදරට එක නමක් යාලුවන්ට තව නමක් උනත් මුළු සුරියවැව ව මිනිස්සු ලොකු අප්පච්චිට කතා කරේ සුමේන්ද්‍ර හාමු කියලා... එහෙම කතා කරන එක අරුම පුදුම දේකුත් නෙමේ ඉතින්... මොකද ලොකු අප්පච්චිට තිබේනේ වචනෙන් කියන්න බැරි තරමේ තේජසක්... ගාම්භිරත්වයක්...

මන් බලන් හිටියා ලොකු අප්පච්චි දිහා... ලොකු අප්පච්චිට තිබුනා හරි අමුතු පාටයි... එක සුදුත් නොවන කළුත් නොවන ඒ දෙකම එකට එකතු වෙලා හැදුනු තද දුඹුරු එක්ක එකතු වුන තලේලු පාටක්... උරහිස ගවාට විතර දිග කොණ්ඩේ පිටිපස්සට වෙන්න බුලකින් බැදලා තිබුන නිසා ම ලොකු අප්පච්චිව තවත් හැඩට පෙනුනා...

ලොකු අප්පච්චිගේ කටේ දකුණු පැත්තකට වෙන්ඩ තිබුනේ හරි ලස්සන නල දත් දෙකක්... නල දත් දෙක නිසා ම ලොකු අප්පච්චි හිනා වෙද්දි තවත් ලස්සනට එයාව පෙනවා... මට ලොකු අප්පච්චි දකිද්දි කාවදෝ මන්දා මතකෙට එනවා... එත් ලොකු මතකයක් නෑ

" සුදු පුතා මන් දිහා බලන් භාවනා කරනවාද "

මන් හිනා වුනා... ඉස්සර වගේම තමා එයා තාමත් ඉන්නේ විහිලුවෙන්... වලව්වක හාමුවෙක් කියලා අදුර ගන්න බැරි විදියට එයා හැඩ ගැහිලා තිබුනා... ගමනක් ගියත් මන් යන්නේ සරම ඇදන් උනාට ලොකු අප්පච්චි නිදා ගන්න යන වෙලාවට විතරයි සරමට බැස්සේ... වලව්වක ඉන්නේ කියලාවත් එයාට ගානක් තිබුනේ නෑ...