Geçmişin Karanlık Gölgesi

0.3 "İftira"

Eve doğru yürürken kendimi çok kötü hissediyordum.İçimi nedensizce bir korku kaplamıştı ve ben bu korkuya, bir anlam veremiyordum.
Belkide annem ve babamı görücem diye korkuyordum, bu zaman yüzüme ister istemez buruk bir gülümseme yerleşti,normal ailelerin çoğunda çocuklar eve gelirken ailelerini görücek diye sevinirken ben korkuyordum.

Evin önüne gelince ışıkların kapalı olduğunu gördüm bu saatte ya uyuyorlardı, ya da evde değillerdi.
Kapıyı açmak için çantamı açıp anahtarı aradım ancak bir türlü bulamadım, son çare olarak içindekileri yere boşalttım ama ne yazık ki, anahtar yoktu.
Muhtemelen kafede soyunma odasında kaybetmiştim.

Hiç istemesemde mecbur kalıp zile basdım.Umarım bu kadar geç geldim diye bir şey demezler aksi takdir de başım çok büyük belaya girer.
Bir kaç defa zile yine basdım ama kapıyı açan olmadı.
Sanırım evde değillerdi.

En iyisi telefonla arayıp, yedek anahtarın nerede olduğunu sormak.
Telefonu çıkarıp Annem'i aradım ama açmadı, 4 defa yeniden aradıktan sonra, nihayet sonuncu aramamı açtı.

"Alo, ne var?"

- Siz, evde diğilsiniz sanırım.

"Evet, bir işimiz çıktı kardeşinde bizimle, bu gece evde olmayacağız sen ne için aramıştın."

-Ben anahtarımı kaybettimde, kapıda kaldım.Yedek anahtarın yerini sorucaktım.

"Kapının yanındakı saksının içinde."

-Tamam dedim. Tam teşekkür edicektim ki, telefonu suratıma kapattı.Bu haraketine hep sinir oluyordum.

Her neyse anahtarı dediği yerden çıkarıp sonunda eve gire bildim.
Eve girer girmez hemen odama gittim. Kiyafetlerimi değiştirdikten sonra pijamalarımı giyindim ve elimi yüzümü yıkayıp mutfağa doğru yürümeye başladım.

Kurt gibi acıkmıştım ve canım aşırı derecede kremalı makarna çekiyordu.
Bu yüzden makarna yapmaya karar verdim ve işe koyuldum.
Annemle babam evde olmadığı için  çok rahat haraket ediyordum.
Makarnayı hazırlamaya tamıtamına yarım saatten çok vaktim gitmişti.
Ama değmişti makarna çok güzel olmuştu.

Makarnayı yedikten sonra etrafı topladım ve televizyona bakmak için salona gittim.
1,2 saat televizyona baktıktan sonra çok uykum gelmişti bu gün zaten kafede çok fazla çalışmıştım birde üstüne o olay olunca iyice yoruldum.
Bu yüzden televizyonu kapatıp odama gittim.

Yatmadan önce banyoya gidip dişimi fırçaladım ve yatağa yattım.
Kafamı yastığa koyur koymaz uyuyacağımı tahmin ediyordum ama öyle olmadı.
Gözümü ne zaman kapatsam sürekli o sahne gözümün önüne geliyordu.
Eğer Asır vaktinde gelmeseydi başıma gelebilecek olayları düşünmek bile istemiyordum.
Şuan sakin olmalıydım neticede Asır beni kurtarmıştı o pisliğin elinden.

Hiç bir şey düşünmemeye karar verdim.Başımı yastığa iyice gömüp gözlerimi kapattım ve uykunun beni kendine çekmesini bekledim.

Sabah alarmın o sinir bozucu sesini duymamla zorlada olsa uyandım.
Bugün okula hiç gitmek istemiyordum ama gitmemek için iyi bir bahanem yoktu.
Bu yüzden mecbur kalıp kadere boyun eğdim ve yataktan kalktım. 
Yatağımı topladıktan sonra elimi, yüzümü yıkamak için banyoya gittim.
İşlerimi bitirip banyodan çıktıktan sonra üzerimdeki pijamaları çıkarıp,
okul üniformamı giyindim ve saçımı yukarıdan topuz yapıp mutfağa gittim.

Annemler hâlâ gelmemişti, acaba ne işleri vardı da bu kadar uzun bir süre eve gelmiyorlardı.
Yine ne haltlar karıştırıyorlardı yalnız Allah bilir.
Benim için hava hoş zaten ,evde hiç olmasa rahat ve istediğim gibi davrana biliyorum.