ÖLÜM YAKUTU

1.Gecelerin Üstüne Yayılmış Yıldızlar

Merhabalar ilk bölümle sizlerleyim oy verip yorum yapmayı unutmayın iyi okumalar💕

1.01.2024 / 17.40 Yazma tarihim ve saatim

Bölüm şarkımız: Taylor Swift - Bad Blood

Buraya başlama tarihinizi ve saati yazarmısınız🎀

New York çoğu insan buraya eğlenmek için gelir bazıları ise Ölüm Yakutu  için. şimdi ya ölecektim ya da savaşacaktım. ben hep güçlü bir kadın olmuştum. Benim hayatımı mahvetmeye çalışmışlardı. ama tam tersi kendilerini yakmışlardı kimsem yok ve benim kaybedeceğimde sadece küçük bir kız kardeşim vardı ve benim kimsemde ailemde o olmuştu ki o şuan Türkiye'deydi kendimden onu uzaklaştırıp yıllardır tanıdığım hizmetlimizin ailesi olarak göstermiştim ancak arada arayıp konuşurduk.

 Ve şuan benim tek yaşama sebebim miniğimi tutsak almışlardı ama unuttukları bir şey vardı zeka "evet son kez soruyorum kız kardeşin mi? yoksa ölüm yakutumu.?" kahkaha atmaya başladım bunu bana mı sormuşlardı ben kimim. değil New York dünyanın ölümünü getirecek yakut benim sanatımdı ben Elzem Alandra tüm dünya tarafından tanınan bir  moda tasarımcısıyım yada öyle tanınıyorum. "ben asla bir şeylerin karşılaştırılmasını sevmem ve bunu en iyi bilenlerdensin goes yoksa ben mi yanılıyorum.?" bu sefer o güldü gül bakalım yakut hırsızı daha ne kadar güleceksin bakalım. "oh bebeğim daha ne kadar nazlanacaksın elimdesin ve kurtulamazsın" o sırada elimdeki ipleri çıkarmıştım çok kolay olmuştu boşuna zeka önemli demiyordum. elimdeki çakıyı onun boğazına tutup kollarım arasına aldım.    

"Hm bence bunu tekrardan düşün ne dersin ne demiştin?." düşünür gibi yaptım. "hm bebeğimdi değil mi? yanlış hatırlamıyorum. bence ilk önce dilinden başla yalım ne dersiniz?." odadaki korumalar bana sırıtarak bakıyordu hepsi benim askerlerimdi ve hepsi bana nedensizce hayranlıkla bakıyordu.

Tam tekrardan konuşacaktım ki deponun kapısı açıldı hemen arkamı döndüm. ve o hayatımı mahveden gri gözlerle karşılaştım. "güzelim seni bu şekilde izleye bilirim sabaha kadar ama onun işini ben bitireceğim izninle." deyip adamlarına goesi aldırdı ve gözümün içine son kez bakıp çıktı şuan hareket edemiyordum oydu Aden Klowray tam tamına 7 yıl 5 ay 45 gün olmuştu ve o bakıp çıkmış mıydı. ben bu adamı şuan öldürmem lazımken duruyor muydum hangi mantıkla onu bir daha görmek dahi istemiyorken o karşımamı çıkmıştı. ne cüretle karşıma çıkıyordu hangi yüzle. 

Ben kendi içimde kavga ederken yanıma lena geldi. "korkutuyorsun beni adela iyimisin seni daha önce hiç böyle görmedim." mavi saçları ve mavi gözleri onu daha güzel yapıyordu başkasında görsem garipseyeceğim mavi saçları onda çok güzel duruyordu. " iyiyim lena. jace hemen şu adamın peşinden gidiyoruz hızlı olun." herkes bana şaşırmış derecede bakıyordu. "ne oldu?." dedim ricky konuştu bu seferde. "o adamı gitmeden öldürmen gerekiyordu normalde böyle bir şey yapılmasına izin vermesin adela."

Evet adela burada kullandığım bir isimdi gerçek ismim elzem Türkiye'de doğmuştum ama babam İtalyan annem ise Rusyalı şuan İtalya'dalardı. ama onları ablamın ölümünden beri görmemiştim. benim için sadece küçük bir kız çocuğunun masumluğunu çalmış insanlardı. "hızlı olun dedim beni sorgulayın demedim." jace sessizce fısıldadı. "işte şimdi boku yedik bu bizi hiç terslemezdi. hep bu ric yüzünden oldu. şom ağızlı ben demedi mi arkasında konuşmayın diye. kadının özel güçleri var diyorum inanmıyorsunuz kıçımın adeni siktir olup gitsin." şokla onlara baktım. "şerefsizler ben ne yaptım da arkamdan konuştunuz tamam jaceyi anlarımda siz emeklerime yazıklar olsun koynumda dedikoducular taşıyormuşum cık cık. " büyümüş gözlerle bana baktı jace. "ben onu seslimi söyledim ya hiç fark etmemişim bide bana değilde onlara niye güveniyorsun. alındım gücendim." jasper konuştu. "adela hadi gidelim konuşmanın sırası değil şuan. gelmeye başlamışlardır polisler." bunlar gerçekten ikiz miydi biri ciddi biri ciddiyetsiz. arkamı döndüm ve yürümeye başladım.