Goodbye, I love you

κεφάλαιο 4

Μετά από λίγα λεπτά, η Αφροδίτη γύρισε στο σπίτι της μες' την τρελή χαρά αλλά δεν άργησε να καταλάβει πως δε θα κρατούσε για πολύ. Στο σαλόνι τη περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Η μητέρα της είχε επιστρέψει από το ταξίδι της στην Αθήνα και για πρώτη φορά στη ζωή της, η Αφροδίτη την είδε να κλαίει. Τότε κατάλαβε πως αυτό που φοβόταν είχε πραγματοποιηθεί.

Αφροδίτη: Μαμά; Μπαμπά; η φωνή της έτρεμε αλλά προσπαθούσε να φανεί ψύχραιμη

Ο πατέρας της την πλησιάζει και της χαϊδεύει τα μαλλιά με το δεξί του χέρι.

Μπαμπάς Αφροδίτης: Κοριτσάκι μου, έλα κάθισε μαζί μας...

Η Αφροδίτη κάθισε στον καναπέ.

Αφροδίτη: Γιατί κλαίει η μαμά; Έχει μια μικρή δόση ελπίδας να μη συνέβη αυτό που φοβόταν

Μητέρα Αφροδίτης: Η θεία σου παιδάκι μου, δεν τα κατάφερε. Πόναγε πολύ και ήταν σε άθλια κατάσταση στο νοσοκομείο, είναι καλύτερα που έφυγε νωρίτερα... προσπαθούσε να μη κλάψει όσο το έλεγε

Αφροδίτη: (σηκώνεται από τον καναπέ ) ΑΠΟΚΛΕΊΕΤΑΙ! Τόσες φορές νίκησε τον καρκίνο! Τόσο αγώνα έδωσε (έχει δακρυσμένα μάτια)... δεν γίνεται να πήγε χαμένος, δεν γίνεται!

Ο πατέρας της προσπαθεί να την ηρεμήσει αλλά μάταια.

Πατέρας Αφροδίτης: Άκουσε μας, η θεία σου ήταν πολύ άρρωστη, δεν μπορούσε να κουνηθεί. Μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να τη σώσει. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να δώσουν ελπίδες, μόνο λίγοι μήνες ζωής τής είχαν απομείνει.

Αφροδίτη: Εγώ φταίω, από την αρχή εγώ έφταιγα. Δεν της είπα ποτέ το πόσο πολύ την αγαπούσα, μόνο τσακωνόμασταν. Κλαίει στα πόδια της μητέρας της

Μητέρα Αφροδίτης: Το ήξερε ότι την αγαπούσες και εκείνη σε αγαπούσε πολύ. Ρώτησε για σένα. Της χαιδεύει τα μαλλιά και παράλληλα της μιλάει ήρεμα ενώ κλαίνε και οι 2

Η Αφροδίτη πήγε στο δωμάτιο της και άρχισε να κλαίει πάνω στο μαξιλάρι της με λυγμούς. Ήθελε να ούρλιαζε από τον πόνο που ένιωθε. Μόλις ηρέμησε, πήρε στα χέρια της την κορνίζα που είχε δίπλα από το κρεβάτι της, στο κομοδίνο. Ήταν μια φωτογραφία με εκείνη και άλλα 3 κορίτσια.

Αφροδίτη: Πρώτα ο παππούς μου, μετά εσείς και τώρα η θεία μου. Γιατί τους χάνω όλους; Υπάρχει κάποιος που να φοβάται να χάσει εμένα;