Yazı Tura

2. Bölüm

"Bir hata olmalı"

Bence de

Sunucu parayı tekrar attı. Yine dik durmuştu. Fizik kurallarına sesleniyorum işinizi düzgün yapın ve bana tura yüzü gösterin.

Sunucu parayı tekrar attı
Ve tekrar
Ve tekrar
Ve tekrar...

Kaç kere atarsa atsın hep dik duruyordu.

"ŞAKA FALAN MI BU?!"

Bağırdığımı fark etmemiştim.

"Ailesi melez olanlarda bu durum normal. Senin ailen bir yazı bir tura çıkıyordu değil mi? Bu durumda dik durması normal" dedi Aero. Ona dönmedim bile.

Nasıl normal? Hangi fizik kuralına göre?

"Bu durumda ailendeki en son kişiye bakacağız" dedi Alfred sevecen bir şekilde.

Hayır... Benim aileme en son yazı denk geldi...

"Bu durumda yazı onun kaderi oluyor"

Hasiktir yemin et!

Sunucuya ayrı, kaderime ayrı sinir olmuştum. Sinirden gözlerim doldu, ellerimin titrediğini hissettim. Bahtsız ailemin kaderi neden benimkini belirliyordu? Bu adil değildi.

"Tura'ya gelemez mi?" diye sordu Toprak. Ah Toprak'ım ah... Öyle bir şey mümkün olsa bile Aero sence izin verir mi gülüm? Hayır cevabını Aero'dan beklerken Alfred'den geldi.

"Maalesef. Senelerdir bunu yaptık. Öncekilere haksızlık olur"

Olsun! O zaman onlar da isyan etseydi bu benim suçum mu?

Kürsüden indim. Toprak'ın yanında gözlerim dolmuş bir şekilde bekliyordum. Gülen Lapis de bana pek yardımcı olmuyordu. Herkes bitince Toprak öne atılarak "Ben bir daha denemek istiyorum" dedi.

Mal mısın aslanım? Tutturmuşsun turayı niye riske bodoslama dalıyorsun?

Genelde bu talep hep Yazı seçilenlerden gelirdi. Bir Tura'nın bunu demesi herkesi afallatmıştı. Babası hariç. Adam o kadar rahattı ki oğlunun bu davranışını onaylıyordu. Aero şerefsiz olduğundan bu durumda eğleniyordu ve gülümsüyordu. Alfred mantıklı bir sebep arıyordu ama bulamıyordu.

Herkes onu vazgeçirmeye çalışıyordu ama Toprak kararlıydı. Tekrar gitti ve para yine atıldı.

Tura, Tura, tura...

.
.
.

Yazı...

"Vay vay vay. 7 nesildir Tura çıkan aileden bir yazımız var arkadaşlar!" diye neşeyle anons etti Aero.

TOPRAK'IN AĞZINDAN

Bu anonsa zerre takılmamıştım. Çok nadirdir bu durumlarda grup değişmesi. Demek ki saf bir tura değilmişim. Carina'ya baktım. Suratından anladığım kadarıyla bana salak diyordu. Sırıttım ve daha fazla sinir oldu.

"Seninle baya eğleneceğiz"

Siktir git Aero..

Gülümsememi bozmadan aşağı indim. Carina'nın yanına gittiğimde Carina konuşmak için ağzını açtı ancak sonra kapattı. Tek kaşımı kaldırıp ona baktığımda "Neden?" diye sordu.

Yazı tanıdığın yok da ondan. Seni psikopatların arasına tek yollayamazdım

"Fena mı oldu? 7 nesildir Tura Tura Tura. Değişiklik iyidir" diye yanıtladım hâlâ gülümseyerek. Carina kendini 2 bilemedin 3 kişiye karşı koruyabilirdi. Peki ya koca bir yazı topluluğuna karşı? Ben de koruyamam o kalabalıktan ama başına bela almasını engelleyebilirim.

"Aero sana orada ne dedi?"

Hiç

"Bilmem. Pek dinlediğim söylenemez"

Tura grubu Alfred'i, Yazı grubu Aero'yu takip etmeye başladı. Tek gergin olan Carina gibi gözükse de ben de gergindim. Buranın çoğu 7 nesildir yazı olan ruh hastalarıyla dolu. Arkamdakilerin benim hakkımda konuştuklarını duyabiliyordum. Benim gibi 7 nesildir yardımlaşma ve şefkat içinde büyüyen birisinin hayatta kalamayacağını düşünüyorlardı.

Yanılıyorlardı

CARINA'NIN AĞZINDAN

Tamam anladım bunda zeka yok ama Alfred neden engel olmadı? Anlıyorum beni korumak için geldi ama buna gerek var mıydı? Sadece kimseye bulaşma ve yaşa git. Bu kurala uyamayacak kadar salak mı gözüküyorum? Sırf beni koruyacak diye hayatının içine sıçtı haberi yok. Dert ediyor gibi gözükmüyor gerçi.

Yolda giderken hep etrafıma bakınıp kafamda out for love çalıyordum. Dünyadan kopmuşum haberim yok.

"Fuel yourself with the fear of losing that somebody who is your reason to live"*

*kendini yaşama sebebin olan kişiyi kaybetme korkusuyla doldur

Toprak'a döndüm

Aklımda çalan şarkıyı nerden bildi?

Toprak tek kaşını kaldırıp bana baktı. Aynı şekilde karşılık verdiğimde gülümsedi.

"Farkında olmadan sesli söylüyordun"

Gerçekten mi?

Başımla onayladım ve iç çektim. Yol bitmek bilmiyordu ve bu bir yerden sonra sıkmaya başlamıştı. Yorulmuştum, gergindim ve kaybolmuş hissediyordum. Yazı grubuna kesinlikle ait değildim. Etrafımda hep Tura'lar vardı. Hemen arkamda iki kişi birbirine bıçak çekip şakalaşıyorlardı.

Ve ben bu ruh hastalarının arasına düşmüştüm

Saatler süren bir yürümenin sonunda nihayet vardık. Tura grubundan bin kat daha iyi gözüküyordu. Lakin dışına değil içine bakacaksın

"Bu grup insanları dış görünüşüne göre yargılama cümlesinin kanıtı niteliğinde"

Toprak her zamanki gibi aklımı okuyordu

Onu onayladım ve grupla içeri girdik. Oda numaralarımızı aldık. Her oda iki kişilikti. Ben ve Toprak şans eseri aynı odaya düşmüştük.

Berbat kaderimizdeki tek iyi olay

TOPRAK'IN AĞZINDAN

Carina ile aynı odada olmanın mutluluğunu yaşayamıyordum çünkü Aero'nun beni izlediğini hissediyordum. Kendine oyuncak buldu tabii. Tüm bu düşüncelerimi maskeleyerek Carina ile odaya girdim. Biraz neşelendirmek isterdim ama o enerji bende de yoktu. Yatağa oturup uzandım

Benim yatağımdan daha rahat

Belki de burası o kadar da kötü değildir. Hoş Aero'dan ve halkından herşey beklenir orası ayrı. Carina'ya döndüğümde çoktan uyuduğunu gördüm.

En azından rüyalarımızda özgürüz

Onu tek bırakmak istemiyordum ama etrafı merak ediyordum. Yan odamızda Lapis denen o kız ve Noah denen bir oğlan kalıyordu. Belki onlardan yardım isteyebilirdim.

Lapis'in kapısını çaldım ve durumu anlattım. 50 dolar karşılığında kabul ettiler ben de ödedim.

Başına hele birşey gelsin o 50 doları sizin-

Terbiye sınırlarını aşmama gerek yoktu. Etrafta yürümeye başladım. Odaların hepsi kulübe tarzında hoş görünüyordu. Bir kaç kişinin 2 katlı bir villaya girip çıktığını gördüm. Tüm cesaretimi toplayıp yanlarına gittim.

"Merhaba. Bu villa işi ne ayak?"

Abartma

"Ha kanka valla buraya anca Aero'nun izin verdikleri giriyor. Yani dışına bakma pek girmek isteyeceğin bir yer değil"

Tamam bu cevap bana yetti de arttı.

"Anladım. Neyse bana müsade gençler" dedim. Onlar gittikten sonra ben biraz daha baktım. Tam arkamı döndüm gidiyordum ki bir ses duydum. Aero'nun sesi.

"Toprak Demir"

Devam Edecek